Είναι γεγονός πως πολλοί από εμάς θα θέλαμε τον Θεό πιο δυναμικό, πιο άμεσο, πιο πάνοπλο, πιο αποτελεσματικό στις νίκες κατά των εχθρών μας, των αντιδίκων μας, των ειρωνευτών μας, των επιβουλευτών μας. Θα επιθυμούσαμε ένα Θεό κυρίαρχο, εξουσιαστή, καταστροφέα των ασεβών αρνητών και αντιπάλων του. Έτσι κι εμείς θα κυκλοφορούσαμε με ψηλά το κεφάλι, υπερήφανοι για τον πανίσχυρο Θεό που ακολουθούμε, προνομιούχοι για τον Θεό που έχουμε.

Όμως, αν καλοσκεφθούμε, εμβαθύνουμε και προσέξουμε, θα δούμε ότι μέσα από τις δοκιμασίες μας έχουμε την πραγματική αίσθηση της μικρότητός μας και της μεγαλοσύνης του Θεού Πατέρα. Παρά τις όποιες κατακτήσεις, επιτυχίες και νίκες ο άνθρωπος παραμένει μικρός, για να διατηρείται στην ωραία ασφάλεια της αγίας ταπεινώσεως. Η μεγαλειότητα της μεγαλοσύνης του Θεού υπάρχει και μέσα στις νομιζόμενες από εμάς ήττες του. Καλούμεθα, αγαπητοί μου, να υποψιαστούμε τον πραγματικό Θεό της ορθοδόξου πίστεώς μας, και όχι ένα Θεό ανάμεσα στους θεούς των θρησκειών και των ανθρώπινων κατασκευών και φαντασιών. Διαβάστε περισσότερα »

Στὰ δύσκολα χρόνια τὰ ἐφηβικά, καλοί μου φίλοι, τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος «ψάχνεται» γιὰ ὅλα, τότε εἰδικά, ἔρχονται στὸ νοῦ μας διάφορες σκέψεις. Καὶ μάλιστα ἐπαναστατικές! Μία ἀπ’ αὐτὲς εἶναι καὶ τὸ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει, καὶ πὼς εἶναι παραμύθια γιὰ μικρὰ παιδιὰ ὅλα ὅσα ὥς τότε ἄκουγε! Κι ἐπειδὴ μεγάλωσε πιά, θεωρεῖ πλέον πὼς ἡ ἀπιστία εἶναι πράξη ἐπαναστατική, ὅπως καὶ πολλὲς ἄλλες. Ἂν εἶναι δυνατόν! Μάλιστα ἀπ’ τὰ πρῶτα πράγματα ποὺ ἀπορρίπτει κανεὶς μέσα ἀπ’ τὴν (ἐπαναστατικὴ) αὐτὴ κατάσταση καὶ λογική, εἶναι αὐτὸ τῆς πίστης του στὸν Θεό, στὸν ἀληθινὸ Θεό.

Στ’ ἀλήθεια τί ἔχει νὰ πεῖ κανεὶς ἐπ’ αὐτοῦ; Ἂς δοῦμε μερικὰ … Διαβάστε περισσότερα »

Στο βιβλίο “Η κόκκινη πλατεία και ο θείος Αρθούρος”, ο Χρ. Γιανναράς αφηγείται ένα διάλογο με τη ξεναγό και μεταφράστρια του, όταν βρέθηκε στη Μόσχα το 1982 σε συνέδριο του Πατριαρχείου. Μετά τις πρώτες τυπικές ερωτήσεις την ρώτησε.

-Καμία ιδιαίτερη σχέση με το Πατριαρχείο;

-Απολύτως καμία, είμαι άθεη, απάντησε.

-Άθεη από πεποίθηση ή άγνοια;

Χαμογελάει δίχως απάντηση.

Κάθε φορά που συναντιέμαι μ’ έναν αυτοπροσδιοριζόμενο “άθεο” μου έρχεται στο νου αυτό το περιστατικό.

Σε κάποιον που απηύθυνα το ίδιο ερώτημα: “Άθεος από πεποίθηση ή άγνοια;”, μου απάντησε: “Από πεποίθηση”. Όμως δε με έπεισε. Σίγουρα εννοούσε από “άγνοια”.

Αφορμή για να γράψω τούτες τις γραμμές στάθηκε ένα περιστατικό. Διαβάστε περισσότερα »

(Εφεσ. δ’ 7-13)

Γιά ποιό λόγο γιορτάζουμε τίς γιορτές τῆς Ἐκκλησίας; Γιά ποιό λόγο συμμετέχουμε στήν πνευματική ζωή τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ; Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι αὐτονόητη. Κι αὐτό γιατί συνήθως λείπει ἀπό τά μάτια, τόσο τοῦ σώματος ὅσο καί τῆς ψυχῆς, ἡ προοπτική τῆς πίστης στόν Χριστό, ὡς Ἐκεῖνον πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό καί στή συνέχεια ἀνέβηκε ψηλά καί πῆρε μαζί Του αἰχμαλώτους, ἔδωσε δῶρα στούς ἀνθρώπους, κατά τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Ἀναβάς εἰς ὕψος ἠχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καί ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις» (Ἐφεσ. 4, 8). Συνήθως πιστεύουμε σέ ἕναν Θεό ὁ ὁποῖος εἶναι ἀνώτερη δύναμη, δημιουργός τοῦ κόσμου, μᾶς ἀκούει μαγικά καί δίνει λύσεις στά προβλήματά μας, κάποτε μᾶς τιμωρεῖ γιά τά σφάλματά μας καί πού μαζί του θά μπορέσουμε νά ἐπικοινωνήσουμε μετά τήν ἔξοδό μας ἀπό αὐτόν τόν κόσμο. Διαβάστε περισσότερα »

(Λουκά η’ 41-56)

Δύο σημαντικά μηνύματα δίνει ὁ Χριστός στούς ἀνθρώπους μέ τά θαύματα πού ἐπιτελεῖ, μετά τήν ἐπιστροφή του ἀπό τή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν στήν Καπερναούμ. Τό πρῶτο συνίσταται στό ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ἡ Ζωή καί δίνει τή ζωή, τόσο τή βιολογική ὅσο καί τήν κοινωνική, ἐνῶ τό δεύτερο πώς ἡ πίστη εἶναι προϋπόθεση γιά τό θαῦμα καί ὄχι τό θαῦμα γιά τήν πίστη. Διαβάστε περισσότερα »