Ναυπάκτου Ιερόθεος

Δύο κόσμοι αντίθετοι για τα γηρατειά και τον θάνατο (Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Τό γῆρας εἶναι μία ἀπό τίς περιόδους τῆς βιολογικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Μεταξύ τῶν γονιδίων πού ὑπάρχουν στά κύτταρα εἶναι καί τά γονίδια τῆς γηράνσεως, ὁπότε ἔρχεται κάποτε ὁ χρόνος πού ὁ ἄν­θρωπος, ἄν ἐπιζήση ἀπό ἄλλα φυσικά γεγονότα, θά εἰσέλθη στά γηρα­τειά καί θά ἀκολουθήση ὁ βιο­λογικός θάνατος. Διαβάστε περισσότερα »

Τα θηρία τής Ηδονής και της Οδύνης (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Προσκλήθηκα ἀπὸ τὸν “Σύνδεσμο Κρητῶν Θεολόγων” νὰ εἰσηγηθῶ σὲ Συνέδριό του τὸ θέμα “ἡ εἰκόνα τοῦ σύγχρονου κόσμου”. Προσπαθώντας νὰ δῶ ποιὰ εἶναι ἡ κατάσταση τοῦ σύγχρονου κόσμου, τὴν ἐντόπισα κυρίως στὴν δυαδικὴ σχέση μεταξὴ ἠδονής καὶ ὁδύνης, ἀφοῦ σήμερα ἐπιδιώκεται ἡ ἀπόλαυση τῆς ἠδονῆς μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο εἶναι δυνατόν, καὶ βέβαια, συνέπεια αὐτῆς τῆς ἠδονῆς εἶναι ἡ ὀδύνη, ὁ πόνος, «ἡ βίωση τῆς τραγικότητος τοῦ θανάτου». Ἔτσι, λοιπὸν, ἀπὸ τὴν παρὰ-φύσει ἠδονὴ προέρχεται ἡ ὀδύνη, καὶ στὴν προσπάθεια νὰ ἀποφύγη ὁ ἄνθρωπος τὴν ὀδύνη, καταλήγει στὴν ἠδονή, συνέπεια τῆς ὁποίας εἶναι πάλι ἡ ὀδύνη. Πρόκειται γιὰ ἕναν φαῦλο κύκλο.

Διαβάστε περισσότερα »

Η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος και τα μέτρα για την πανδημία (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Διαβάστε περισσότερα »

Η φοβερή διαδικασία τής εκτέλεσης και η ειρηνική αντιμετώπισή της από τον Αντώνιο (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Σέ προηγούμενες ἀναρτήσεις ἀναφέρθηκα στό θέμα τῆς θανα­τικῆς ποινῆς τοῦ Ἀντωνίου καί ζήτησα νά γίνη προσευχή γιά τόν Ἀντώνιο, γιά νά ἀντιμετωπίση μέ εἰρήνη τό γεγονός τῆς ἐκτέλεσής του. Ἤδη ἡ ἐκτέλεσή του ἔγινε τήν 8 Ἰουνίου ὥρα Ἑλλάδος 8.16΄ στήν Ἀριζόνα.

Γνωστή ἡ ἱστορία τοῦ Frank Atwood, πού καταδικάστηκε σέ θάνατο γιά φόνο πού ὁ ἴδιος ὑποστήριζε μέχρι τελευταία στιγμή ὅτι δέν διέπραξε, ὁ ὁποῖος στήν φυλακή ὑψίστης ἀσφαλείας βαπτίσθηκε ὀρθόδοξος μέ τό ὄνομα Ἀντώνιος, τοῦ προστάτη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνας καί λίγο πρίν τήν ἐκτέλεσή του ἐκάρη μοναχός μέ τό ὄνομα Ἐφραίμ, τοῦ κτήτορα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμ. Ἐφραίμ Ἁγιορείτη καί Ἀριζονίτη.

Ὁ Frank κλεισμένος μέσα στήν φυλακή ὑψίστης ἀσφαλείας, πλήρως ἀπομονωμένος γιά 38 χρόνια, θά ἔπρεπε νά τρελλαθῆ ἤ νά ἀναγεννηθῆ πνευματικά, δηλαδή ἤ νά πάη στήν Κόλαση ἤ νά πάη στόν Παράδεισο. Σέ αὐτόν ἔγινε τό δεύτερο, γιατί ἔκανε ἕναν μεγάλο θεολογικό ἀγώνα μέσα στήν φυλακή, μέ τήν βοήθεια κυρίως πρῶτα μιᾶς γυναίκας, τῆς Ραχήλ-Σάρρας πού ἀργότερα τόν παντρεύτηκε καί ἔγινε καί αὐτή ὀρθόδοξη, καί τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνας π. Παϊσίου.

Ὁ δημοσιογράφος Jimmy Jenkins τῆς Ἐφημερίδας «Arizona Republic» δημοσίευσε στήν Ἐφημερίδα ἕνα κείμενο καί κατέγραψε τήν ἐμπειρία του ἀπό τήν ἐκτέλεση, γιατί ἦταν παρών σέ ὅλη τήν διαδικασία της. Ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου εἶναι: «Πίσω ἀπό τήν μαύρη κουρτίνα: Ὁ δημοσιογράφος τῆς Republic περιγράφει τήν “σουρεαλιστική” ἐκτέ­λε­ση τοῦ Frank Atwood».

Στό ἄρθρο αὐτό φαίνεται τό τραγικό τῆς ἐκτέλεσης στόν 21ο αἰώνα, ἀλλά καί τό μεγαλεῖο τῆς ἀντιμετώπισης ἀπό τόν Ἀντώνιο-π. Ἐφραίμ, παρόμοιο μέ τούς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἴδιος κατηύθυνε τούς ἐπιτετραμένους γιά τό ποῦ νά βάλουν τήν ἐνδοφλέβια ἔνεση, ἦταν ἤρεμος, ἀσφαλῶς προσευχόμενος, ὅπως τοῦ εἶχα ὑποδείξει στό τε­λευταῖο γράμμα πού τοῦ ἔστειλα, καί ὅταν τοῦ ζήτησαν νά πῆ τόν τελευταῖο λόγο του, ἐκτός ἀπό τίς εὐχαριστίες σέ ὅσους τόν βοήθησαν εἶπε: «Περισσότερο ἀπό ὅλους (εὐχαριστῶ) τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού μέσα ἀπό μιά ἄδικη δικαστική διαδικασία μέ ὁδήγησε στήν σωτηρία μου. Προσεύχομαι ὁ Κύριος νά μᾶς ἐλεήση ὅλους καί ἐμένα».

Ἐπειδή πολλοί ἄνθρωποι ἔδειξαν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τήν ἐκτέλεση τοῦ Ἀντωνίου-π. Ἐφραίμ καί προσευχήθηκαν ἐκείνη τήν ὥρα, θά ἀναδημοσιεύσω σέ μετάφραση τό κείμενο τοῦ δημοσιογράφου, ὥστε ἀφ’ ἑνός μέν νά προσευχηθοῦμε γιά τόν Ἀντώνιο-π. Ἐφραίμ, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά τόν μιμηθοῦμε στόν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῆς ὥρας τοῦ θανάτου. Διαβάστε περισσότερα »

Η σφραγίδα τού Χριστού (Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ βάση τῆς πίστεώς μας καί τό κέντρο τῆς ζωῆς μας. Διά τοῦ Χρι­στοῦ ἔχουμε κοινωνία μέ τόν Τριαδικό Θεό. Μέ τό Βάπτισμα γινόμαστε μέλη τοῦ Σώμα­τος τοῦ Χριστοῦ καί μέ τήν θεία Κοινωνία κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χρι­στοῦ. Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό γίνεται μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα, καί διά τοῦ Χριστοῦ ἐρχόμαστε στόν Πατέρα.

Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐνανθρώπησή Του προσέ­λαβε τήν ἀνθρώπινη φύση καί τήν θέωσε «ἅμα τῇ προσλή­ψει», καί μέ τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάστασή Του νίκησε τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο καί προσφέρεται σέ μᾶς, ὥστε καί ἐμεῖς διά τοῦ Χριστοῦ νά νικήσουμε στήν ζωή μας τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος γράφει: «Καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καί τοῦτό ἐστι τό τοῦ ἀντιχρίστου ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καί νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστίν ἤδη. ῾Υμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε, τεκνία, καί νενι­κήκατε αὐτούς, ὅτι μείζων ἐστίν ὁ ἐν ὑμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α΄ Ἰω. δ΄, 3-4).

Ὁ Χριστός ἔχει δύναμη ἀσυγκρίτως ὑπέρτερη τοῦ ἀντιχρίστου, καί ὅσοι ἑνώνονται μέ τόν Χριστό νικοῦν τόν ἀντίχριστο καί κάθε ἄλλη δύναμη, ἀκόμη καί τόν θάνατο. Ἄλλωστε, τό βαθύτερο νόημα τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου εἶναι ἡ νίκη καί ὁ θρίαμβος τοῦ Ἀρνίου (Χριστοῦ) ἔναντι τοῦ ἀντιχρίστου.

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει στήν Ἐπιστολή Του: «Ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτά­νει. εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει· καί οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται. ἐν τούτῳ φανερά ἐστι τά τέκνα τοῦ Θεοῦ καί τά τέκνα τοῦ διαβόλου» (Ἰω. γ΄, 8-9).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. β΄, 20) καί γι’ αὐτό «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ» (Φιλ. δ΄, 13).

Αὐτό εἶναι τό θεμέλιο τῆς πίστεως καί τῆς ζωῆς μας. Ὅποιος πιστεύει ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔχει μεγαλύτερη δύναμη ἀπό τόν Χριστό, δέν ἔχει καταλάβει τήν δύναμη τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος τοῦ Χρι­στοῦ, οὔτε ἔχει αἰσθανθῆ τήν ἕνωσή Του μέ τόν Χριστό. Ὁ ἅγιος Πορ­φύριος ἔλεγε:

«Πολλοί ἄνθρωποι, καί μάλιστα Χριστιανοί, δέν δέχονται καθό­λου τήν ὕπαρξη τοῦ δαίμονα. Τό δαιμόνιο, ὅμως, δέν μπορεῖς νά τό ἀρνηθεῖς. Πιστεύω ὅτι ὑπάρχει διάβολος καί λέω μάλιστα ὅτι, ἄν βγάλουμε ἀπ’ τό Εὐαγγέλιο τήν πίστη στήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου, τί γίνεται; Πάει τό Εὐαγγέλιο… Δέν μποροῦμε νά ἀγνοήσουμε τήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου, τοῦ ὁποίου τά ἔργα ἦλθε νά καταργήσει ὁ Χριστός.

Ἐγώ ὅμως σᾶς λέω, ἀντί νά ἀσχολεῖσθε μέ τόν διάβολο καί τίς πονηρίες του, ἀντί νά ἀσχολεῖσθε μέ τά πάθη, νά στραφεῖτε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ… Ὅταν ντυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, τά πάντα θά κατορθώσουμε∙ καί μάλιστα πολύ εὔκολα. Εἶναι εὔκολα ὅλα ὅταν μποῦμε στήν θεία Χάρι. Τότε εἴμαστε πιό ἐλεύθεροι, πιό δυνατοί. Μᾶς προστατεύει ἡ θεία Χάρις. Ἄν ἀγωνισθοῦμε, ἐρωτευ­θοῦμε τόν Χριστό, τότε ἀποκτοῦμε τήν θεία Χάρι. Ὁπλισμένοι μέ τήν θεία Χάρι, δέν διατρέχουμε κίνδυνο κι ὁ διάβολος μᾶς βλέπει καί φεύγει».

Ἑπομένως, πρέπει νά σφραγισθοῦμε μέ τήν δύναμη τοῦ ὀνό­μα­τος τοῦ Χριστοῦ. Σέ αὐτό ἀναφέρεται τό ἑπόμενο κείμενο: Διαβάστε περισσότερα »