Όλο και περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες παντρεύονται πια κοντά στα σαράντα τους χρόνια. Πολλές γυναίκες αποκτούν το πρώτο τους παιδί σ’ αυτή την ηλικία, ενώ είναι κοινός τόπος ότι πολλοί δεν θέλουν καν να παντρευτούν, και αν τελικά προχωρήσουν στον γάμο, στην πρώτη δυσκολία δεν διστάζουν να καταφύγουν και στο διαζύγιο. Διαβάστε περισσότερα »

…«Παλιά υπήρχε ένα μόνο στυλ στα τζιν. Τα αγόραζες και εφάρμοζαν χάλια. Αν τα φόραγες πολύ καιρό και τα έπλενες κάθε λίγο και λιγάκι, σιγά σιγά άρχιζες να τα νιώθεις καλά πάνω σου. Όταν, λοιπόν, πήγα ν’ αγοράσω καινούργιο τζιν ύστερα από πολλά χρόνια, λέω στον πωλητή: “Χρειάζομαι ένα παντελόνι τζιν. Το μέγεθός μου είναι αυτό”. Και εκείνος με ρωτάει: “Το θέλετε εφαρμοστό, άνετο ή χαλαρό; Το θέλετε με κουμπιά ή με φερμουάρ; Πετροπλυμένο ή ξεβαμμένο; Ταλαιπωρημένο, ίσως; Φαρδύ απ’ το γόνατο και κάτω ή στενό, μπλα μπλα μπλα…” Και συνέχιζε… Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Και όταν συνήλθα, λέω: “Θέλω εκείνο το στυλ που υπήρχε όταν υπήρχε μόνο ένα στυλ”. Δεν είχε ιδέα για τι πράγμα μιλούσα. Πέρασα λοιπόν μία ώρα να δοκιμάζω όλα εκείνα τα διαολεμένα παντελόνια μέχρι που έφυγα απ’ το κατάστημα με το πιο βολικό παντελόνι που είχα φορέσει ποτέ· η αλήθεια να λέγεται. Όλες εκείνες οι επιλογές με βοήθησαν να διαλέξω καλύτερα. Αλλά αισθάνθηκα χειρότερα. Γιατί; Διαβάστε περισσότερα »

«Μερικοί βλέπουν τα πράγματα όπως είναι κι αναρωτιούνται «γιατί;». Εγώ ονειρεύομαι πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ κι αναρωτιέμαι, γιατί όχι;» (ΜΠΕΡΝΑΡΣΩ)

«Κράτος που μετατρέπει σε νάνους τους πολίτες, για να τους κάνει πειθήνια όργανά του, θα διαπιστώσει ότι με μικρούς ανθρώπους δεν μπορεί να κάνει μεγάλα έργα». Η φράση αυτή του Τζων Στιούαρτ Μιλλ αισθητοποιεί το σοβαρότερο πολιτικό πρόβλημα του καιρού μας: τη μικροποίηση και μικροβιοποίηση του πολίτη. Φυσικά ποτέ τα μικρόβια δε θα διανοηθούν να επαναστατήσουν. Απλώς θα φροντίσουν να μολύνουν ολόκληρο τον πολιτικό οργανισμό. Το να εξηγήσει κανείς πόσο δυσάρεστο είναι αυτό, φαίνεται μάλλον περιττό. Κανείς δεν ανοίγει διάλογο με τα μικρόβια· τα σκοτώνει. Ο λόγος φαίνεται σε πρώτη ματιά σκληρός. Δε θέλουμε σαν πρότυπο πολιτικής τον Νέρωνα, που ευχόταν όλος ο ρωμαϊκός λαός να είχε ένα λαιμό, για να τον κόψει με μια σπαθιά. Χρησιμοποιώντας το ρήμα «σκοτώνω», το εννοούμε σε μια μεταφορική διάσταση: να σκοτώσουμε τα συστήματα, που προωθούν τη μικροβιοποίηση μας, κάνοντας ο καθένας ένα ποιοτικό άλμα: την προσωπική του επανάσταση. Κατά πόσο, όμως, είναι έτοιμος και πρόθυμος ο σημερινός Έλληνας για μια τέτοια επανάσταση; Διαβάστε περισσότερα »

Υπακοή είναι η υποταγή της θελήσεώς μας στη θέληση κάποιου άλλου. Αλλά για να υποτάξω τη θέλησή μου στη θέληση του άλλου, πρέπει να τον σέβομαι. Και επιπλέον πρέπει να τον αγαπώ, για να μπορώ να τον ακολουθήσω. Διαβάστε περισσότερα »

Κι αν φτάσεις σε σημείο να αλλάζεις με μια υπεύθυνη δήλωση κάτι το οποίο είναι αυταπόδεικτο και σε χαρακτηρίζει από την επιφάνεια μέχρι τα έσω σου, όπως το φύλο, τι νόημα έχει πια για σένα οτιδήποτε; Τι σημαίνουν πια οι έννοιες «Θεός», «πατρίδα», «οικογένεια», «φίλοι», «σημαία», «Ιστορία», «κοινωνία», «πίστη», «πολιτισμός», «αξίες», «αρετή»; Διαβάστε περισσότερα »