Ήδη γίνεται η επεξεργασία του προσχέδιου νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ατόμων. Ο γάμος αποτελεί σωματική και ψυχική ένωση δύο ατόμων διαφορετικού φύλου που αναλαμβάνουν ευχαρίστως να υποστηρίξουν όλα τα επόμενα αυτής της ένωσης. Τα παιδιά και τις καταστάσεις που διαμορφώνει η κοινή τους ζωή.

Ο γάμος δεν είναι κάποιου τύπου οικονομική συνεργασία, δεν λειτουργεί σαν εταιρία, ή σα μια θρησκευτική ή επιστημονική ένωση, δεν είναι φορέας αναγνώρισης σεξουαλικών επιλογών, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να λειτουργεί ως μέσο επίλυσης ψυχολογικών ή κοινωνικών εκκρεμοτήτων, αισθημάτων αδικίας, και γενικότερων κοινωνικών ανισοτήτων ή προβλημάτων. Ο γάμος είναι επίσημη δέσμευση απέναντι στο Θεό και στη κοινωνία, η οποία καλείται να τον υποστηρίξει αλλά και να απολάβει τα αποτελέσματα του υγιούς και δημιουργικού γάμου.

Τα έγγαμα άτομα διαμορφώνουν το μέλλον μιας κοινωνίας διότι δημιουργούν οικογένειες και προσφέρουν τα παιδιά τους. Στα παιδιά καλύπτουν όχι απλά τις βιολογικές τους ανάγκες αλλά συγχρόνως δίνουν αρχές ζωής και λειτουργούν ως πρότυπα υπεύθυνων επιλογών.

Ανταποκρίνεται ο ομοφυλοφιλικός γάμος σε αυτές τις προδιαγραφές και απαιτήσεις; Διαβάστε περισσότερα »

Ὁ Κωστάκης περιεργάζεται, κάπως σκεπτικός, τὴν ὁλοκαίνουρια σάκα του. Τοῦ τὴν εἶχε φέρει τὸ πρωὶ ὁ πατέρας του, ὅταν πέρασε βιαστικὸς ἀπὸ τὸ σπίτι καί, ὄρθιος στὸ κατώφλι τῆς πόρτας, τὸν φίλησε καὶ τοῦ εὐχήθηκε:

– «Καλὴ ἀρχὴ παιδί μου στὸ Μεγάλο Σχολεῖο».

Ὁ Κωστάκης, ποὺ μὲ λαχτάρα περιμένει νὰ ὀνομαστεῖ ἀπὸ μεθαύριο «Μαθητὴς τῆς Πρώτης Δημοτικοῦ», ἀνοιγοκλείνει τὶς διάφορες θῆκες. Εἶναι ἐξοπλισμένες μὲ πολλὰ σύνεργα γιὰ γράψιμο καὶ ζωγραφική, ἀλλὰ καί, κάπου ἐκεῖ, ἀνακαλύπτει κι ἕνα ἀστραφτερὸ κινητὸ τηλέφωνο. Ὁ Κωστάκης χαμογελάει μὲ χαρά, ἀφοῦ αὐτὸ ἀκριβῶς εἶχε ζητήσει ἐπίμονα ἀπὸ τὸν πατέρα του κι ἐκεῖνος κράτησε τὴν ὑπόσχεσή του.

Χωρὶς νὰ καθυστερήσει οὔτε λεπτό, προσπαθεῖ νὰ τὸ βάλει σὲ λειτουργία – ὅπως εἶχε ἤδη μάθει ἀπὸ τὴ μητέρα του ποὺ εἶχε ἀκριβῶς τὸ ἴδιο – καὶ μὲ φανερὴ ἱκανοποίηση διαπιστώνει ὅτι μπορεῖ καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιήσει ἀμέσως. Σχηματίζει τὸν ἀριθμὸ τοῦ πατέρα του καί, μόλις ἀκούει τὴ φωνή του, ἀρχίζει νὰ τοῦ μιλάει σχεδὸν λαχανιαστά. Ἀκολουθεῖ ὁ πιὸ κάτω διάλογος : Διαβάστε περισσότερα »

Τα παιδιά και οι έφηβοι καταδιώκονται από τον πόθο να ευτυχήσουν και φοβούνται πολύ κάθε στέρηση. Μετρούν μέσα τους τα ποσοστά ευτυχίας που αισθάνονται ή και εξασφαλίζουν σαν καλοί έμποροι κι ανάλογα αισθάνονται καλά ή όχι. Διαβάστε περισσότερα »

Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει ένας ιός που έχει μολύνει τις κοινωνίες. Είναι η ψευδαίσθηση ότι η άγνοια είναι εξίσου έγκυρη με τη γνώση. Τούτο σημαίνει ότι για να αντιπαρατεθεί κάποιος στη δημόσια σφαίρα με όπλο την άγνοιά του (το τίποτα) και για να αποκτήσει αξία επιλέγει να γίνεται χυδαίος και εξαιρετικά αγενής και, ασκώντας βία σωματική και ψυχική, να επιβάλλεται στους άλλους. Το «παράδοξο» είναι ότι αυτός ο τρόπος πετυχαίνει και αποκτά ακροατές-θαυμαστές. Τούτο ισχύει στην πολιτική, κατά κύριο λόγο, και στη συνέχεια διαχέεται στην κοινωνία μέσω των ΜΜΕ. Η διάθεση να επιβληθεί κάποιος δίχως την πραγματική γνωστική αξία του, αλλά με οποιοδήποτε μέσο, οδηγεί αναπόδραστα στην αγένεια και στη χυδαιότητα. Είναι ο ανταγωνισμός της ατομικής επιβίωσης, ο ανταγωνισμός της φάρμας των ζώων. Διαβάστε περισσότερα »