Kύριε διευθυντά

Μέσα από την έγκριτη εφημερίδα σας θα ήθελα να κάνω τις ακόλουθες σύντομες επισημάνσεις στο «Σχέδιο» της επιτροπής του υπουργείου Παιδείας για το νέο Λύκειο, όπως αυτό διέρρευσε στον Τύπο:

«Με τόσο μαγείρεμα που πέφτει στα κανάλια, με τόσα φαγητά που παρασκευάζονται θα μπορούσαν να τραφούν τα μισά λιμοκτονούντα παιδιά της γης». Κάπου το διάβασα. Είναι αλήθεια. Νυχθημερόν συνταγές μαγειρικής.. «Αρχή και ρίζα παντός αγαθού η της γαστρός ηδονή». Τα λόγια του Επίκουρου… επικουρούν την διαπίστωση. Τα δε βιβλία μαγειρικής πετυχαίνουν επίδοση κυκλοφοριακή που δεν την έχουν αξιωθεί κορυφαία έργα της λογοτεχνίας μας. Απίθανες τηλεοπτικές σουσούδες και «παλιμπαιδίζοντα» γραΐδια, τηλεμαγειρεύοντας την επωνυμία τους έφτιαξαν τεράστιες περιουσίες. Γιατί; «Γιατί οι άνθρωποι καταντήσανε σαν τα άδεια κανάτια, και προσπαθούν να γεμίσουν τον εαυτό τους, ρίχνοντας μέσω ένα σωρό σκουπίδια, μπάλες, εκθέσεις με τερατουργήματα, ομιλίες και αερολογίες, καλλιστεία, που μετριέται η ομορφιά με τη μεζούρα, καρνάβαλους ηλίθιους, συλλόγους λογής – λογής με γεύματα και με σοβαρές συζητήσεις για το ίσκιο του γαϊδάρου…», γράφει ο Φώτης Κόντογλου στα «Μυστικά Άνθη» του. Προσθέστε σήμερα στην εποχή της απόλυτης τηλεοπτικής ξεφτίλας και του έσχατου κρετινισμού τα παρδαλοειδή αρσενοθήλεα «που μας κρατούν συντροφιά το μεσημέρι», τα φτηνά και γελοία σκύβαλα, οι τουρκοσαπουνόπερες της κακιάς ώρας – για να συνηθίσουμε την επί θύραις νεοοθωμανοκρατία- και λοιπά κοπροθεάματα που αποχαυνώνουν έτι περαιτέρω τα «άδεια κανάτια». Σαβούρα καθημερινή που αλέθει ψυχές, εμφιαλώνει μυαλά και μαγαρίζει αθωότητες.

«Αντιγράφουν» τους καθηγητές τους, το θέλουν οι γονείς για έλεγχο ή είναι απλώς μόδα;

Μια ματιά στο περιεχόμενο της σχολικής τσάντας μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου ίσως μας οδηγήσει στη διαπίστωση απουσίας… μολυβιών και τετραδίων, κινητού τηλεφώνου όμως ποτέ! Από τους μαθητές που έχουν αποκτήσει κινητό τηλέφωνο σχεδόν κανείς δεν εφαρμόζει σήμερα τον Νόμο του 2006 ο οποίος απαγορεύει τη χρήση του σε σχολικό χώρο. Στα διαλείμματα, μηνύματα, παιχνίδια, «σερφάρισμα» στο Ιnternet αποτελούν την πραγματικότητα που προβληματίζει. Είναι αλήθεια ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων από τους νέους και οι παρενέργειές της αποτελούν «γκρίζα» ζώνη για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Πολλές φορές μάλιστα εμφανίζονται συσκευές ακόμη και στα χέρια μαθητών του Δημοτικού. Την ίδια στιγμή η χρήση του κινητού ως φωτογραφική μηχανή ή κάμερα έχει ξεσηκώσει σάλο και στην Ελλάδα. Στο φως του Διαδικτύου «αναδύθηκαν» στιγμές που χαρακτηρίζονται πορνογραφικές ή ακόμη έχουν χρησιμοποιηθεί για εκδικητικούς σκοπούς ή για εκβιασμό. Είναι πάντως γνωστό ότι η φωτογράφιση, η βιντεοσκόπηση και η ηχογράφηση μαθητών ή καθηγητών χωρίς τη σχετική συγκατάθεσή τους αποτελούν ποινικό αδίκημα.

Παρακολουθούμε εδώ και πολύ καιρό, όπως όλοι οι συνά­δελφοι άλλωστε, τις εξελίξεις στο μάθημα των θρησκευτι­κών, τη σχετική συζήτηση γύρω από τα ζητήματα που έχουν προκύψει, τις διάφορες απόψεις που κατά καιρούς διατυ­πώνονται από πολλούς, καθώς και την όποια πολεμική ανα­πτύσσεται εναντίον του συγκε­κριμένου διδακτικού αντικει­μένου. Στο παρόν άρθρο δεν πρό­κειται να αναφερθούμε στους πολέμιους του μαθήματος, καθώς, σύμφωνα με τη γνώμη μας, δεν έχουν μόνο αυτοί μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, σή­μερα, η διδασκαλία του μαθή­ματος στα σχολεία μας. Σκοπός μας είναι να γίνει αφορμή για μια γόνιμη αυτοκριτική στο χώ­ρο των θεολόγων, εκπαιδευτικών ή μη, διότι φαίνεται να φέ­ρουν και αυτοί σημαντικό ποσο­στό ευθύνης για τη συνεχή και κλιμακούμενη απαξίωση του μαθήματος, όσο και αν αυτό ακούγεται περίεργο ή αντιφατικό.