παιδιά

Σερφάροντας με ασφάλεια στο διαδίκτυο (Νεκταρία Καρακώστα)

Αδιαμφισβήτητο μέσο πληροφόρησης, διασκέδασης και ισχυρό εργαλείο εκπαίδευσης για το παιδί, το διαδίκτυο μπορεί -δυστυχώς- να αποτελέσει και «διαβατήριο» εισαγωγής του σε ακατάλληλους χώρους, εικόνες ή εμπειρίες. Εμείς πώς μπορούμε να το προστατεύσουμε; Τι γίνεται όταν η περιπλάνηση στον Παγκό­σμιο Ιστό φέρνει το παιδί αντιμέτωπο με προϊ­όντα πορνογραφίας; Διαβάστε περισσότερα »

«Η περί παίδων αγωγή» κατά τον Πλούταρχο και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο (Ειρήνη Αρτέμη, MPhil Θεολογίας – πτ. Θεολογίας – Φιλολογίας, Υποψηφίας διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθηνών)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Βασικός παράγοντας της διαδικασίας συνεχίσεως της κοινωνίας είναι το ανθρώπινο στοιχείο, ως φορέας της παραδόσεως και συνεχιστής της. Τα παιδιά είναι ο φυσικός συνδετικός κρίκος κάθε κοινωνίας και το μέλλον της. Η ύπαρξη και η διασφάλιση του μέλλοντος των παιδιών αποτελεί αντικείμενο ζωτικής μέριμνας, καθώς και εύλογη πηγή ανησυχίας και προβληματισμών από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας. Εκτός, λοιπόν, από τη βιολογική τους υπόσταση, τα παιδιά αποτελούν μία περίπλοκη πολιτιστική συνισταμένη κάθε οργανωμένης κοινότητας. Για το λόγο αυτό το θέμα της ανατροφής τους απασχόλησε πολλούς φιλοσόφους αλλά και πατέρες της Εκκλησίας μας.
Στη συγκεκριμένη εργασία θα αναφερθούμε στην παιδαγωγική σκέψη δύο σπουδαίων ανδρών, του Χαιρωνέως φιλοσόφου Πλουτάρχου και του ιερού πατρός Ιωάννου Χρυσοστόμου. Έζησαν σε διαφορετικές εποχές, λάτρευσαν και πίστεψαν διαφορετικούς θεούς, όμως οι απόψεις τους περί παιδαγωγικής και γενικότερα περί ανατροφής των παιδιών συγκλίνουν σε μεγάλο βαθμό. Άλλωστε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας προσλαμβάνουν τις φιλοσοφικές αναζητήσεις του αρχαιοελληνικού πνεύματος σχετικά με την κονωνία, την παιδεία, τη δικαιοσύνη και με όλους γενικά τους τομείς της κοινωνίας και του πολιτισμού και τις μετουσιώνουν μέσα από διδασκαλία της εν Χριστώ θείας αποκάλυψης. Έτσι, πραγματοποιείται η σύζευξη Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, που λαμβάνει πια οικουμενικές διαστάσεις χάρη στις φωτισμένες αυτές μορφές των ιερών Πατέρων.

Διαβάστε περισσότερα »

Παιδιατρική: Από μικρά καρφωμένα μπροστά στην ΤV

Δύο στα δέκα νήπια ηλικίας μόλις 2 ετών περνούν περισσότερο από δύο ώρες κάθε μέρα καρφωμένα μπροστά στην τηλεόραση, σύμφωνα με μία νέα μελέτη στην οποία συμμετείχαν οι μητέρες χιλιάδων νηπίων από το Ορεγκον. Οι ερευνητές από το Κέντρα Ελέγχου & Πρόληψης των Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ που πραγματοποίησαν τη μελέτη εκτιμούν ότι αυτό ισχύει για όλα τα νήπια της Δύσης, δεδομένου ότι πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει πως η τηλεόραση συχνά πυκνά επιτελεί ρόλο… νταντάς. Διαβάστε περισσότερα »

Ωφελεί τα παιδιά να βλέπουν τους Αγίους συνομηλίκους τους; (Ευανθία Μπράνγκ)

Πώς είναι οι άγιοι αλήθεια; Ένα ερώτημα που ακούει πολύ συχνά ένας δάσκαλος από παιδικά χείλη. Στη σημερινή εποχή, την εποχή της εικόνας και της πληροφόρησης, η «εικόνα» των αγίων είναι άγνωστη στα περισσότερα παιδιά. Το πρόσωπο του Χριστού τους είναι κάπως οικείο, οι άγιοι παντελώς ξένοι. Κι όμως, στο ερώτημα «τι είναι οι άγιοι», η απάντηση έρχεται από τα ίδια τα στόματα των παιδιών αυθόρμητα και απλά: κάποιοι άνθρωποι που πίστευαν πολύ στον Θεό, που αγάπησαν πολύ τον Χριστό και έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους γι’ Αυτόν. Απάντηση που πραγματικά αγγίζει την αλήθεια, αφού οι άγιοι είναι οι γνήσιοι «φίλοι» του Χριστού, αυτοί που έκαναν το θέλημά Του θέλημά τους και τη ζωή Του ζωή τους. Διαβάστε περισσότερα »

Ας τολμήσουμε (Μαρία Σωτηρίου)

Ἕβδομη ὥρα στή Γ´ Γυμνασίου, στήν πιό ἀπειθάρχητη τάξη τοῦ σχολείου, στό τέλος μιᾶς ἡμέρας δύσκολης, ἀφοῦ τό αἴτημα γιά ἐκδρομή εἶχε ἀπορριφθεῖ. Ὅπως περίμενα, βρέθηκα ἀντιμέτωπη μέ τήν κορυφωμένη ὀργή τῶν οὕτως ἤ ἄλλως θυμωμένων μαθητῶν μου. «Γιατί νά μήν πᾶμε ἐκδρομή;», πετάχτηκε μέ ἀναίδεια ἡ Ἑλένη. Καί σάν νά εἶχε δοθεῖ τό σύνθημα γιά γενική ἐπίθεση, ἄρχισαν ὅλα νά χειρονομοῦν καί νά φωνάζουν ἀσυγκράτητα: «Θά κάψουμε τά ἀπουσιολόγια!», «Θά σπάσουμε τά τζάμια!», «Θά σκάσουμε τά λάστιχα τοῦ Διευθυντῆ. Αὐτός ὁ…». Οἱ φράσεις πού ἀκολούθησαν δέν ἦταν μόνο ἀπρεπεῖς, ἤτανε ἕως βλάσφημες. Τά κοίταζα μέ παγωμένο τρόμο στήν ψυχή. Αὐτά τά πλάσματα πού ἔβριζαν ὥς καί τόν ἴδιο τόν Θεό δέν ἦταν παρά παιδιά μόλις 15 ἐτῶν. Ἦταν τό αὔριο τοῦ κόσμου μας, ὁ κόσμος πού ἑτοιμάζουμε. «Τί περιμένεις;», σχολίασε μελαγχολικά μία συνάδελφος, «Μήπως ἔχουν σπίτια νά τά μεγαλώσουνε;». «Βλέπεις κι αὐτά πού ἔχουν…», ἀπάντησε μέ πικρή εἰρωνεία μιά ἄλλη. «Δέ βρίσκεις ἄκρη μέ τά σημερινά παιδιά. Ἄμα γίνεις μάνα, θά καταλάβεις». Διαβάστε περισσότερα »