Η σταδιακή κυριαρχία των ψηφιακών τεχνολογιών στον σύγχρονο κόσμο έχουν οδηγήσει στην ανάδυση ενός εικονιστικού υποκειμένου, δηλαδή ενός ανθρώπου που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μέσα από την ψηφιακή εικόνα του.
Αυτός ο σύγχρονος εικονιστικός άνθρωπος φέρει μια αβεβαιότητα και μια βαθιά ανασφάλεια λόγω της επιτάχυνσης των ρυθμών του βίου, ενώ παράλληλα κατέχει μια αυξημένη ελευθερία επιλογής, η οποία όμως δεν του εγγυάται μεγαλύτερη ελευθερία, αφού παραχωρεί την αυτονομία του σε αλγορίθμους, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην ανεξέλεγκτη πληθωρικότητα πληροφοριών.
Μέσα στο εικονιστικό αυτό περιβάλλον, το υποκείμενο ποθεί να γίνει σκηνοθέτης του βίου του και να διεκδικήσει την προσοχή των υπολοίπων μέσω του συναισθήματος, ενώ λόγω της απουσίας σωματικότητας τείνει να χάσει εντελώς την έννοια του χώρου και του χρόνου.
Όλες αυτές οι νέες απαιτήσεις δημιουργούν το ρεύμα του υπερανθρωπισμού, δηλαδή ένα ρεύμα σκέψης που πιστεύει ότι ο άνθρωπος χρήζει αναβάθμισης, για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε όλες αυτές τις νέες απαιτήσεις. Από τη ριζική αναβάθμιση και τον βιοφιλελευθερισμό μέχρι τη φρόνιμη αναβάθμιση και τους βιοσυντηρητικούς, ο Θεοφάνης Τάσης μας εξηγεί γιατί ο ίδιος τάσσεται ενάντια στην αναβάθμιση του ανθρώπου, εφόσον αυτό φέρει τον κίνδυνο της απώλειας της «ανθρωπινότητας».
Η Βίκυ Φλέσσα συνομιλεί με τον Θεοφάνη Τάση.
Κατηγορίες: 
Λέξεις Κλειδιά: 
