Εισαγωγὴ

Ζοῦμε στὸν κόσμο τῶν ραγδαίων ἀλλαγῶν. Στὸ ἐπίπεδο τῆς κοινωνικοπολιτικῆς θεωρίας ἀλλὰ καὶ τῆς θεσμικὰ συγκροτημένης πραγματικότητας ἀναπτύσσονται δυνάμεις ἀντιπαραδοσιακότητας, ἀτομικότητας καὶ ριζοσπαστικότητας. Ἡ παγκοσμιοποίηση ἐπεδίωξε καὶ ἐπιδιώκει τὴν ὁμογενοποίηση, προκάλεσε ὅμως ἀντίρροπες δυνάμεις ἐθνοκεντρικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ ζηλωτισμοῦ, οἱ ὁποῖες συγκρούονται μὲ τὴ διαρκῶς ἀμφισβητούμενη πολυπολιτισμικότητα καὶ τὴ χειραφετημένη «πολυαρχία ἀξιῶν» τῆς μετανεωτερικότητας καὶ τοῦ μεταμοντερνισμοῦ. Διαβάστε περισσότερα »

Σχεδόν το 10%  των μητέρων στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο πατέρας των παιδιών τους.

6 Ιανουαρίου 2022

(LifeSiteNews) — Το 1934, ο ανθρωπολόγος της Οξφόρδης J.D. Unwin δημοσίευσε το μνημειώδες έργο του «Sex and Culture», μια μελέτη 80 πρωτόγονων φυλών και 6 πολιτισμών σε βάθος πέντε χιλιετιών. Σύμφωνα με τον Unwin, οι μελέτες αποδεικνύουν ότι όσο οι κοινωνίες γίνονται πλουσιότερες, τόσο χαλαρώνουν και τα πρότυπα της σεξουαλικής τους ηθικής. Ως αποτέλεσμα, οι κοινωνίες απογυμνώνονται από τη συνοχή τους, χάνουν τα ουσιαστικά νοήματα της ζωής και τα κίνητρά τους. Εν ολίγοις, και σύμφωνα με τον Unwin, η επιτυχία μιας κοινωνίας, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα σεξουαλικά όρια που εφαρμόζει. Μόλις αυτά χαθούν, «ρίχνεται ο κύβος» και η παρακμή είναι αμετάκλητη. Διαβάστε περισσότερα »

άν συμμετείχατε σε μια συζήτηση για τις «σύγχρονες μορφές οικογένειας» και κάποιος  σας έλεγε: «μην ανησυχείτε, τα παιδιά τελικά θα είναι μια χαρά», εσείς τί θα απαντούσατε; Το επιχείρημα αυτό έχει επανειλημμένα χρησιμοποιηθεί για να υποχωρήσουν οι αντιδράσεις στις ριζοσπαστικές αλλαγές στον γάμο και την οικογένεια που προωθούνται ως ισότιμες με την παραδοσιακή οικογένεια. Διαβάστε περισσότερα »

Τὸ πρῶτο λοιπὸν πάθος, ἡ κενοδοξία ἢ καλύτερα ὁ ἐγωισμός, εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ρίζα ὅλης της μεταπτωτικῆς διαστροφῆς καὶ ἁμαρτίας. Ἡ κενοδοξία τυφλώνει τὸ νοῦ καὶ ἐκδιώκει τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ρίχνει τὸν ἄνθρωπο σὲ φοβερὰ λάθη, γιατί λειτουργεῖ μέσα μας σὰν θανατηφόρα μέθη, ποὺ σπρώχνει στὸ βάραθρο τῆς ἀποτυχίας. Ἡ κενοδοξία ἀγνοεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβει τὴν πραγματικότητα καὶ ζεῖ σὲ κόσμους ψεύτικους, φτιαγμένους μὲ τὴν ἀρρωστημένη ἐγωπαθῆ φαντασία.

Αὐτὸ τὸ ὀλέθριο πάθος θεραπεύεται μέσα στὸ χῶρο τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς ἀνοχῆς, ὑπομονῆς καὶ συμβολῆς τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου. Ὅταν δὲν ἀρκεῖται κανεὶς στὶς δικές του κρίσεις καὶ ἀποφάσεις, ἀλλὰ ταπεινώνεται καὶ δέχεται τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων καὶ ὑπακούει κόβοντας καὶ θυσιάζοντας τὸ δικό του θέλημα, τότε ἀρχίζει ἔτσι νὰ βγαίνει ἀπὸ τὰ στενὰ καὶ ἀσφυκτικὰ δεσμὰ τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ νὰ πλανιέται μέσα στὸν ἐλεύθερο χῶρο τῆς ταπεινώσεως. Διαβάστε περισσότερα »

Στὴν Ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα λέμε καὶ τὰ θεωρητικὰ πρακτικά, γιατὶ δὲν ὑπάρχει σκέψη ἀκίνητη, ἀπὸ τότε ποὺ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ ἔγινε δημιουργική. Στὴν παράδοση τοῦ κόσμου “θεωρητικὰ” λέμε τὶς σκέψεις, ποὺ νιώθουν αὐτάρκεια, γιατὶ ἀρκοῦνται νὰ θαυμάζουν τὸν ἑαυτό τους κι ὄχι νἀγαποῦν καὶ νὰ ὠφελοῦν τοὺς ἀνθρώπους.

Τὸ πρῶτο οἰκοδομικὸ στοιχεῖο-θεμέλιο τῆς οἰκογένειας εἶναι ὁ Χριστός. Ἂν πεῖς πὼς εἶναι ἡ ἀγάπη τῶν συζύγων, ἀφίνεις ἀπ’ ἔξω τὸν Χριστό, χορηγὸ τῆς ἀγάπης, γιατὶ “πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον . . .” Ὅσοι ἔχουμε λίγη πεῖρα καὶ λίγη φώτιση Θεοῦ, βλέπουμε συχνὰ τὰ αἰσθήματα τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ πιὸ εὐγενικὰ νὰ μεταβάλλονται ὅπως ἡ πίστη τοῦ Πέτρου ποὺ ἔφτασε στὴν ἄρνηση. Ἂς σκεφτοῦμε ἀκόμα καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγιναν δαίμονες. Ἄρα ὅλα τὰ ἀγαθὰ εἶναι δῶρα θεϊκά. Διαβάστε περισσότερα »