«Σήμερα ξεδιαλύνεται η θολούρα που κυριαρχεί στα πράγματα του κόσμου»! Αυτό, μεταξύ άλλων, ακούσαμε σήμερα σε ενορία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, όπου η ευχή της Ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού (Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων) διαβάστηκε σε μετάφραση ή μάλλον σε παράφραση. Το κάλλος και η ιεροπρέπεια της ευχής αντικαταστάθηκαν από λέξεις φτωχές, ανίκανες να μεταδώσουν το φως και τον πλούτο του Μυστηρίου. Όσο και αν αγαπούμε τη δημοτική και την καθημερινή γλώσσα -όταν αυτή δεν κακοποιείται-  δεν μπορούμε να μην εκπλησσόμαστε και να μην θλιβόμαστε με τη χρήση της εν ώρα Λατρείας. Αυτό αποτελεί ένα μόνο κρούσμα, ενδεικτικό της αλλοίωσης της γλώσσας της Λατρείας· το πρόβλημα αναφύεται πάλι τον τελευταίο καιρό και φαίνεται ότι έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Ταπεινά παρακαλούμε την Ιερά Σύνοδο να επιληφθεί του θέματος.

Διαβάστε περισσότερα »

Εγερτήριες σκέψεις πάνω σε μη καθεύδον θέμα Υποστηρίζεται επιμόνως και μεθοδικώς εδώ και χρόνια με την επίκληση σχετικής επιχειρη­ματολογίας η «χρεία μετάφρασης των εκκλησια­στικών κειμένων της Λατρείας μας στα Νέα Ελλη­νικά, μια διαδικασία άκρως απαραίτητη, η οποία θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει προ πολλού» (*). Τεκμηριωμένα έχει επίσης διατυπωθεί και η αντίθετη άποψη, που υπερασπίζεται την παραδεδομένη γλώσσα. Ειδικότεροι και αξιότεροι περί τα θέματα έχουν εκφέρει πλούσιο και θεμελιωμένο προβληματι­σμό. Εν τούτοις είναι τόσο ακριβό και απαράγραπτο το ελεύθερον της γνώμης, κατακριτέο δε το «υποσιωπάν και υποστέλλεσθαι», ώστε η κα­ταγραφή και της ταπεινότερης γνώμης να μπο­ρούσε να συμβάλει έστω κατ’ ελάχιστον στην προ­αγωγή ενός διαλόγου, ο οποίος στα όρια της θεανθρωπίνης λειτουργίας υπηρετεί το θέλημα του Θεού (και όχι των ανθρώπων) και το καλό της Εκκλησίας, είναι δηλαδή ανοικτός στην φωνή του Ουρανού. Με μια επισήμανση, ότι στα εκκλη­σιαστικά πράγματα καραδοκεί ενίοτε ο κίνδυνος, η διαφοροποίηση γνωμών να προσλαμβάνει προ­σωπικό χαρακτήρα. Μη γένοιτο! Γι’ αυτό εδώ αποφεύγεται η αναφορά σε πρόσωπα. Διαβάστε περισσότερα »

Η Ελληνική γλώσσα έχει μια μοναδική δυναμικότητα. Εφ’ όσον είναι προϊόν διαχρονικού πολιτισμού αιώνων, μπορεί να εκφράσει όλο το εύρος πλάτος και μήκος των αισθημάτων, των βιωμάτων, των εμπειριών, αλλά και όλων των υψηλών διανοημάτων των ισορροπημένων προγόνων μας από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Μέσω αυτής εκφράστηκε ο οικου­μενικός άνθρωπος, ο ώριμος άνθρωπος, ο φιλοσοφημένος άνθρωπος, ο άνθρωπος της εσωτε­ρικής ευαισθησίας αλλά και της δημιουργικής αυτοκυριαρχίας. Άπαντα τα προσόντα της Ελληνικής γλώσσης χριστοποιήθηκαν και θεανθρωποποιήθηκαν από τότε που η Θεία Χάρις αλληλοπεριχωρήθηκε και δέθηκε μαζί της. Από τότε που η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού εκφράστηκε μέσω του Ελληνικού λόγου, η Ελληνική γλώσσα έγι­νε πιο εκφραστική, πιο χαρούμενη, καθόλου ξύλινη, υπάκουη, ευέλικτη και προσαρμοστική, έτοιμη να εκφράσει τις μεγάλες αλήθειες της χριστιανικής πίστεως και ζωής. Τα υψηλά δόγμα­τα βρήκαν τα κτιστά λεκτικά σχήματα για να μορφώσουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων και από την αρχαιοελληνική ισορροπία να τους οδηγήσουν στην αυτοσυνειδησία τους ως εικόνων Θεού πορευομένων προς την «κατά Χάριν» θέωση. Καταξιώθηκε να γίνει και γλώσσα της θείας Λα­τρείας, με την οποία μιλάμε στον εν Τριάδι Θεό και μέσα από την οποία αποκτάμε νουν Χριστού. Ο συγγραφέας καταφέρνει να παρουσιάσει το μεγαλείο του αρχετυπικού Ελληνικού λό­γου, να καταδείξει τη μετάλλαξή του σε χριστοποιημένο γλωσσικό θησαυροφυλάκιο, ανά πάσα στιγμή χρήσιμο και έτοιμο να κατανύξει τις ψυχές και των νεωτέρων και των πρεσβυτέρων και να αναδείξει ειλικρινώς ασκούμενες και θεούμενες προσωπικότητες, να αναιρέσει τις πρόχειρες και αφελείς προτάσεις όλων των κατά τόπους και χρόνους «ανανεωτών» που ζητούν μεταφράσεις, μεταγλωττίσεις, μεταρρυθμίσεις.

(Εκδόσεις “ΤΗΝΟΣ“)

Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για μια «λειτουργική αναγέννηση» προς χάριν του λαού -ερήμην του βεβαίως, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει ανάλογο αίτημα- στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται και η μετάφραση των λειτουργικών κειμένων. Διαβάστε περισσότερα »