Είναι σχεδόν ιεροσυλία να αναρτάται το φτωχό αυτό κείμενο αμέσως μετά την “θεωρία” του οσίου Σωφρονίου, όμως νιώθω επιτακτική την ανάγκη και ίσως το χρέος να καταθέσω κάποιες απόψεις και προβληματισμούς επί του θέματος. Πιστεύω συνειδητά πως δεν καλύπτω όλο το φάσμα των επιχειρημάτων υπέρ της διατήρησης της λειτουργικής γλώσσας ως έχει. Άλλωστε σκοπός μου είναι να γράψω αυτά που σκέπτομαι, υπάρχουν και αξιολογότερες, πιο εμπεριστατωμένες καταθέσεις. Διαβάστε περισσότερα »

«Σήμερα ξεδιαλύνεται η θολούρα που κυριαρχεί στα πράγματα του κόσμου»! Αυτό, μεταξύ άλλων, ακούσαμε σήμερα σε ενορία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, όπου η ευχή της Ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού (Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων) διαβάστηκε σε μετάφραση ή μάλλον σε παράφραση. Το κάλλος και η ιεροπρέπεια της ευχής αντικαταστάθηκαν από λέξεις φτωχές, ανίκανες να μεταδώσουν το φως και τον πλούτο του Μυστηρίου. Όσο και αν αγαπούμε τη δημοτική και την καθημερινή γλώσσα -όταν αυτή δεν κακοποιείται-  δεν μπορούμε να μην εκπλησσόμαστε και να μην θλιβόμαστε με τη χρήση της εν ώρα Λατρείας. Αυτό αποτελεί ένα μόνο κρούσμα, ενδεικτικό της αλλοίωσης της γλώσσας της Λατρείας· το πρόβλημα αναφύεται πάλι τον τελευταίο καιρό και φαίνεται ότι έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Ταπεινά παρακαλούμε την Ιερά Σύνοδο να επιληφθεί του θέματος.

Διαβάστε περισσότερα »

Πώς μπορούμε να διεισδύσουμε στην ουσία του Χριστιανισμού; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε το βαθύτερο σωτηριολογικό περιεχόμενό του και κυ­ρίως να το οικειοποιηθούμε καθιστώ­ντας το προσωπικό μας κτήμα; Πώς μπο­ρούμε να μετουσιώσουμε σε προσωπική μας βίωση τις αλήθειες που διεκήρυξαν οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλη­σίας; Πώς μπορούμε να συμμετάσχουμε στην αιώνια ζωή του προανάρχου Λό­γου, ο οποίος ενηθρώπισε και εφανερώθη εν σαρκί για τη δική μας σωτηρία; Η απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα νομίζω ότι μπορεί να συνοψισθεί στην επάξια και καρποφόρο συμμετοχή μας στη Θ. Λειτουργία. Βεβαίως και η κατ’ ιδίαν προσευχή και η εργασία των εντολών του Χριστού και η άσκηση των αρετών είναι απαραίτητες προϋποθέσεις και όροι sine qua non της εν Θεώ ζωής, όμως επιστέγασμα, επισφράγιση και τελείωση όλων αυτών είναι η επάξια συμμετοχή μας στο Ποτήριον της Ζωής. Διαβάστε περισσότερα »

«Οι Έλληνες δια της φιλοσοφίας έφθασαν εις τα υψηλότερα δυνατά όρια αναπτύξεως του ανθρωπίνου πνεύματος και δια της γλώσ­σης παρουσίασαν την τελειοτέραν δυνατήν μορφήν εκφράσεως του ανθρωπίνου λόγου. Την μορφήν ταύτην της εκφράσεως προσέλα­βε και εχρησιμοποίησε κατά πρόνοιαν Θεού εις την Λατρείαν επί δύο χιλιετίας η Εκκλη­σία του Χριστού. Η Λειτουργία, ως το κορυφαίον μέσον αναφοράς του ανθρώπου προς τον Θεόν είναι φυσικόν να έχη ως εκφραστικόν όργανον την κατά το δυνατόν τελειωτέραν γλώσσαν. Η χρήσις του τελειοτέρου υπάρχοντος γλωσσικού οργάνου εις τας λατρευτικάς συ­νάξεις βοηθεί τους πιστούς να διατηρούν την αίσθησιν του Τελείου και συμβάλλει εις την πληρεστέραν δυνατήν κοινωνίαν μετ’ αυτού. Διαβάστε περισσότερα »

Η Ελληνική γλώσσα έχει μια μοναδική δυναμικότητα. Εφ’ όσον είναι προϊόν διαχρονικού πολιτισμού αιώνων, μπορεί να εκφράσει όλο το εύρος πλάτος και μήκος των αισθημάτων, των βιωμάτων, των εμπειριών, αλλά και όλων των υψηλών διανοημάτων των ισορροπημένων προγόνων μας από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Μέσω αυτής εκφράστηκε ο οικου­μενικός άνθρωπος, ο ώριμος άνθρωπος, ο φιλοσοφημένος άνθρωπος, ο άνθρωπος της εσωτε­ρικής ευαισθησίας αλλά και της δημιουργικής αυτοκυριαρχίας. Άπαντα τα προσόντα της Ελληνικής γλώσσης χριστοποιήθηκαν και θεανθρωποποιήθηκαν από τότε που η Θεία Χάρις αλληλοπεριχωρήθηκε και δέθηκε μαζί της. Από τότε που η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού εκφράστηκε μέσω του Ελληνικού λόγου, η Ελληνική γλώσσα έγι­νε πιο εκφραστική, πιο χαρούμενη, καθόλου ξύλινη, υπάκουη, ευέλικτη και προσαρμοστική, έτοιμη να εκφράσει τις μεγάλες αλήθειες της χριστιανικής πίστεως και ζωής. Τα υψηλά δόγμα­τα βρήκαν τα κτιστά λεκτικά σχήματα για να μορφώσουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων και από την αρχαιοελληνική ισορροπία να τους οδηγήσουν στην αυτοσυνειδησία τους ως εικόνων Θεού πορευομένων προς την «κατά Χάριν» θέωση. Καταξιώθηκε να γίνει και γλώσσα της θείας Λα­τρείας, με την οποία μιλάμε στον εν Τριάδι Θεό και μέσα από την οποία αποκτάμε νουν Χριστού. Ο συγγραφέας καταφέρνει να παρουσιάσει το μεγαλείο του αρχετυπικού Ελληνικού λό­γου, να καταδείξει τη μετάλλαξή του σε χριστοποιημένο γλωσσικό θησαυροφυλάκιο, ανά πάσα στιγμή χρήσιμο και έτοιμο να κατανύξει τις ψυχές και των νεωτέρων και των πρεσβυτέρων και να αναδείξει ειλικρινώς ασκούμενες και θεούμενες προσωπικότητες, να αναιρέσει τις πρόχειρες και αφελείς προτάσεις όλων των κατά τόπους και χρόνους «ανανεωτών» που ζητούν μεταφράσεις, μεταγλωττίσεις, μεταρρυθμίσεις.

(Εκδόσεις “ΤΗΝΟΣ“)

Διαβάστε περισσότερα »