Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Τα παράθυρα της ζωής μας (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

 

Ἔχετε φανταστεῖ, καλοί μου φίλοι, τὸ σπίτι μας χωρὶς παράθυρα; Θὰ ἦταν κόλαση πραγματική! Ἔξω, ἂς ποῦμε, νὰ εἶναι ἡμέρα, χαρὰ Θεοῦ, ὁ οὐρανὸς νὰ εἶναι καταγάλανος καὶ ὁ ἥλιος νὰ καταλάμπει καὶ μέσα στὰ σπίτια μας νὰ ὑπῆρχε τὸ ἀπόλυτο σκοτάδι. Θὰ ἦταν χειρότερα καὶ ἀπ’ τὰ κελλιὰ μιᾶς φυλακῆς!

Καὶ δὲν εἶναι μόνο τὸ φῶς ποὺ φέρνουν στὸ σπίτι μας τὰ παράθυρα. Εἶναι καὶ ὁ ἐξαερισμὸς καὶ ἡ ὅλη ἀνανέωση ποὺ παρέχουν. Κι εἶναι βέβαια καὶ ἡ θέα τοῦ γύρω μας κόσμου ἀκόμη καὶ ὑπὸ δυσμενεῖς καιρικὲς συνθῆκες.

Κι ὅλα αὐτὰ ἀνάλογα βέβαια μὲ τὸ μέγεθός τους καὶ τὴ θέση στὴν ὁποία βρίσκονται. Νὰ γιατί ἀκόμη καὶ παράθυρο ἀπὸ παράθυρο διαφέρει.

Διαβάστε περισσότερα »

Το «κενό» των νέων (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Συχνὰ ἀκοῦμε λόγια σὰν αὐτά, καλοί μου φίλοι: «Δὲν βρίσκω κανένα νόημα στὴ ζωή μου»! Ἢ «Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δὲν ξέρω τί θέλω, κι ὅλο ψάχνω νὰ τὴ βρῶ»! Ἢ «Οὔτε καὶ ὁ ἔρωτας πιὰ δὲν μὲ γεμίζει»! Λόγια ἀπὸ νεανικὰ χείλη (χιλιο)εἰπωμένα. Λόγια ἀπελπισίας μπροστὰ στὰ ἀδιέξοδα. Καὶ ἀπόγνωσης πραγματικῆς!

Ἂν τὸ ψάξει κανεὶς λίγο, ἂν καθίσει καὶ συζητήσει μ’ αὐτὰ τὰ παιδιά, τότε θὰ διαπιστώσει πὼς ὅλα τοῦτα δὲν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, παρὰ ἡ ἀποκάλυψη ἑνὸς μεγάλου «κενοῦ» στὴ ζωή τους. Ἐξάλλου πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς τὸ λένε ὁλοκάθαρα: «Αἰσθάνομαι ἕνα κενὸ μέσα μου»!

Διαβάστε περισσότερα »

Ξεκόλλα, μην είσαι κολλημένος! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Τὸ πρῶτο ποὺ θὰ ἀκούσεις, ὅταν εἶσαι σταθερὸς καὶ ἀταλάντευτος στὶς ἀρχές σου, εἶναι πώς… εἶσαι κολλημένος! Κι ἂν ἀπ’ τὸν διάλογο ποὺ θὰ γίνει ἀντιληφθοῦν πὼς δὲν μποροῦν νὰ σὲ πείσουν νὰ ἀκολουθήσεις τὶς δικές τους ἀτραπούς, δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ μὴ ἀκούσεις τὸ «ξεκόλλα»! Ἀξίζει νὰ τὸ δοῦμε…

Διαβάστε περισσότερα »

Να τα… φτιάξουμε; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Αὐτὴ ἡ φράση, καλοί μου φίλοι, βρίσκεται – ὡς γνωστὸ – σὲ πολλὰ χείλη ἐφήβων καὶ πιὸ πολὺ στὶς σκέψεις τους. Μὲ τὸ ποὺ θὰ μποῦν στὴν ἐφηβεία, ἐκεῖ στὰ 15 τους, τότε ποὺ βλέπουν μὲ ἄλλο μάτι τὸ ἄλλο φῦλο, μία σκέψη τοὺς διακατέχει. Τὸ πῶς «θὰ τὰ φτιάξουν» μ’ ἕνα κορίτσι (ἂν εἶναι ἀγόρι) ἢ μ’ ἕνα ἀγόρι (ἂν εἶναι κορίτσι).

Διαβάστε περισσότερα »

Ο εγωισμός ως αιτία τής μοναξιάς! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Εἶναι ἀλήθεια, καλοί μου φίλοι, ὅτι σήμερα ζοῦμε στὴν «κοινωνία τοῦ ἐγώ», ὅπως θὰ τὴν λέγαμε. Μὲ τὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα ἔχουμε ἀναφέρει σὲ προηγούμενα κείμενά μας, νὰ τὴν ἐπιδεινώνουν κατὰ πολύ. Ὅμως ὁ ἐγωισμὸς σαφῶς δὲν μᾶς συμφέρει. Εἶναι ἕνα μεγάλο θέμα αὐτὸ ποὺ θὰ τὸ ἐξετάσουμε ἰδιαίτερα κάποια στιγμή. Πρὸς τὸ παρὸν θὰ περιοριστοῦμε σὲ τοῦτο μόνο: Ὅτι ὁ ἐγωισμὸς μᾶς δημιουργεῖ ἀκόμη καὶ μοναξιά. Τὴν κακὴ μοναξιὰ βέβαια!

Διαβάστε περισσότερα »