Ο άγιος Κυπριανός έλεγε: «Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία». Ο π. Γ. Φλορόφσκυ έχει πει ότι όλη η κατηγορηματική δύναμη αυτού του αφοριστικού λόγου βρίσκεται στην ταυτολογία του. Έξω απ’ την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία, γιατί σωτηρία του κόσμου είναι η Εκκλησία. Μέσα σ’ Αυτήν, ως το πραγματικό Σώμα του Χριστού, δωρίζεται η αποκάλυψη της οδού της αληθινής ζωής και της ενυπόστατης αλήθειας. (πρβλ. Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, σελ. 51).
Θωμάς Βαμβίνης
Η ζωή στην Εκκλησία και το εμπόδιο του ψυχολογισμού (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)
Δημοσιεύθηκε στις 16 Ιουλίου, 2008
(1,801 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,801 άτομα το έχουν διαβάσει)
Τα «απ’ αρχής» και οι νόμοι της σκληροκαρδίας (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)
Δημοσιεύθηκε στις 7 Μαΐου, 2008
(1,978 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,978 άτομα το έχουν διαβάσει)
Πώς μπορεί ένας Ορθόδοξος Χριστιανός να ζήση την ζωή της Εκκλησίας μέσα στην επικράτεια ενός σύγχρονου δυτικοευρωπαϊκού κράτους; Πώς μπορεί μέσα στο πλαίσιο των νόμων του –που νομιμοποιούν ακόμη και ακραίες εγωκεντρικές ιδιαιτερότητες– να εμπνευστή και να επιλέξη την «στενή και τεθλιμμένη οδό» την «απάγουσα εις την ζωήν»;
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: Θωμάς Βαμβίνης, Εκκλησιαστική Παρέμβαση, χριστιανοί, Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου, κράτος, νόμοι Το «ολοήμερο» της τηλεόρασης (Πρωτ. Θωμάς Βαμβίνης)
Δημοσιεύθηκε στις 20 Οκτωβρίου, 2007
(3,032 άτομα το έχουν διαβάσει)
(3,032 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κάποτε έλεγαν ότι το θέατρο είναι σχολείο. Τώρα μπορούμε να λέμε ότι η τηλεόραση είναι σχολείο και φροντιστήριο μαζί και μάλιστα ολοήμερο. Διδάσκει προσφέροντας ενημέρωση για τα τρέχοντα γεγονότα, ποικίλες γνώσεις απ’ τους σημαντικότερους κλάδους της επιστήμης (αν και λίγο σπάνιο αυτό), καθώς και (προπαντός) ήθος και τρόπο ζωής. Αυτό το τελευταίο είδος μαθημάτων προσφέρεται κυρίως μέσω των τηλεοπτικών μυθοπλασιών που μεταδίδονται σε συνέχειες, τα γνωστά μας σίριαλ.
Γάμοι με ελληνικό σκηνικό (π. Θωμάς Βαμβίνης)
Δημοσιεύθηκε στις 18 Ιουλίου, 2007
(2,847 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,847 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ζευγάρια από την Κίνα η την Ιαπωνία, σύμφωνα με τον τηλεοπτικό σταθμό Mega, ήλθαν στην Ελλάδα, σε νησί του Αιγαίου, με σκοπό να τελέσουν το γάμο τους όπως οι Ορθόδοξοι Έλληνες. Ήταν εντυπωσιασμένοι από το όλο σκηνικό των ορθόδοξων ελληνικών γάμων στα νησιά του Αιγαίου. Ήθελαν, λοιπόν, ο γάμος τους να περιλαμβάνη μια ταπεινή αιγαιοπελαγίτικη εκκλησιά και να έχη φόντο με χρώμα άσπρο και γαλάζιο.
Σε ερωτήσεις δημοσιογράφων δήλωσαν ότι τους αρέσει πολύ ο ορθόδοξος χριστιανικός γάμος, οι ίδιοι όμως δεν είναι ορθόδοξοι Χριστιανοί. Πιθανώς ούτε Χριστιανοί άλλου δόγματος είναι. Γι’ αυτό τον λόγο φυσικά δεν ήταν δυνατόν να τελεσθή ο γάμος τους από Ορθόδοξο Ιερέα. Αυτόν, βέβαια, τον σκόπελο τον ξεπέρασαν εύκολα, αφού πιο πολύ τους ενδιέφερε το σκηνικό του μυστηρίου και όχι αυτό καθεαυτό το μυστήριο. Δίπλα, λοιπόν, σε μια ωραία νησιώτικη εκκλησιά, με φόντο το πέλαγος, τέλεσαν τον πολιτικό τους γάμο, με την «φιλική συμμετοχή» –απαραίτητη για την σκηνοθεσία και την νομιμότητα του γεγονότος– κάποιου εκπροσώπου της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Είναι άγνωστο τι πραγματικά προσήλκυσε αυτά τα ζευγάρια από την Άπω Ανατολή να έλθουν στο Αιγαίο για το ξεκίνημα της νέας τους ζωής. Πάντως, δεν είναι απίθανο να δούμε και Έλληνες ρομαντικούς, άσχετους με το μυστήριο της Εκκλησίας, να μιμούνται τους εξ ανατολών ομογνώμονές τους και να τελούν τον πολιτικό τους γάμο είτε στην αυλή ωραίων νησιώτικων εκκλησιών με φόντο το πέλαγος, είτε σε πάρκα μπροστά από τζαμιά η παγόδες, είτε, ακόμη, στις όχθες του Γάγγη με φόντο το ποτάμι.
Όταν χάνεται το νόημα του μυστηρίου, όλα τα ενδεχόμενα πρέπει να θεωρούνται ισοπίθανα.
Ο απαιδαγώγητος θυμός (π. Θωμάς Βαμβίνης)
Δημοσιεύθηκε στις 17 Μαΐου, 2007
(2,787 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,787 άτομα το έχουν διαβάσει)
Η συμφωνημένη σύρραξη των χούλιγκανς στην Παιανία, που είχε ως συνέπεια τον θάνατο νεαρού φιλάθλου, είναι ένα ανησυχητικό γεγονός, που αποκαλύπτει με τον πιο τραγικό τρόπο μια λανθάνουσα, για τους εφησυχάζοντες, ασθένεια της ελληνικής κοινωνίας. Δείχνει ότι η παιδεία των Νεοελλήνων είναι ελλιπής. Είναι μια παιδεία που δεν καλλιεργεί τον άνθρωπο ακέραιο. Δίνει πιθανώς κάποιες γνώσεις με έναν μηχανιστικό –φροντιστηριακό– τρόπο, φορτώνει με πληροφορίες την διανοητική μνήμη, εξασκεί κάπως την λογική, αλλά αφήνει όλον τον άλλο δυναμισμό της ψυχής των νέων απαιδαγώγητο. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά τα σωματεία με τους οργανωμένους οπαδούς, αλλά πρωτίστως το Υπουργείο Παιδείας, την εκπαιδευτική κοινότητα, τους γονείς και όλους τους άλλους φορείς, που άμεσα η έμμεσα προσφέρουν αγωγή στη νεότητα. Οι συρράξεις που προκαλούν οι ένθερμοι και ταραχοποιοί οπαδοί των διαφόρων ομάδων (αθλητικών και μη) δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκρήξεις ενός απαιδαγώγητου θυμού. Ενός θυμού που δεν «εκπαιδεύτηκε» να κινήται κατά φύση, δημιουργικά. Διαβάστε περισσότερα »
