ερμηνεία

“Πάτερ ημών…”: Ερμηνεία στην Κυριακή Προσευχή (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Διάλεξα ἕνα κομμάτι ἀπό τό Εὐαγγέλιο, ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, καί ἰδιαίτερα τό «Πάτερ ἡμῶν», γιατί νομίζω εἶναι ἡ πιό χαρακτηριστική προσευχή, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι «Κυριακή» προσευχή, ἡ προσευχή ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος.

Καί νομίζω ὅτι ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε τήν προσευχή πού Ἐκεῖνος ἔκανε, μᾶς ἔδωσε τή ζωή πού Ἐκεῖνος ἔζησε καί μᾶς δίδαξε τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτόν Του· κι αὐτό εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως μᾶς εἶπε ἄλλη φορά «Ἐγώ εἰμί ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τά κλήματα» (Ἰω. ιε´ 5)· ὅπως ἡ σχέση τοῦ κλήματος καί τῆς ἀμπέλου εἶναι μιά σχέση ὀργανική καί ἀθόρυβα προχωρᾶ ὁ χυμός τῆς ἀμπέλου πρός τά κλήματα, ἔτσι καί ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε ὅλη τήν ὕπαρξή Του, ὁπότε, μέσα στήν προσευχή αὐτή – ἄν τήν κάνουμε συνειδητά καί ἄν τήν ζοῦμε – νομίζω ὅτι ζοῦμε ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ.

Ἀλλά ἂς ἀρχίσουμε νά διαβάζουμε τήν προσευχή αὐτή καί νά τήν παρακολουθοῦμε φράση πρός φράση. Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: Ομιλία περί του των εκκλησιαστικών προεστώτων χρέους (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 20, 16-18, 28-36)

– Ο θείος Απόστολος Παύλος τύπος και κανόνας του αληθινού και τέλειου ποιμένα των λογικών του Ιησού Χριστού προβάτων.

– Ο ποιμένας ακόμα κι αν είναι καθαρός πάσης αμαρτίας, ακόμα κι αν έχει ανεβεί σε υψηλά όρη αρετής, δεν μπορεί να σωθεί αν δεν δείξει υπέρ της ποίμνης τόση προσοχή όση δείχνει υπέρ της δικής του σωτηρίας.

– Τι σημαίνει όμως “προσοχή”;

– Ο ποιμένας μάταια θα προσπαθεί να φωτίσει το ποίμνιό του εάν πρώτα δεν καθαριστεί από τις αμαρτίες, δεν αγιασθεί και δεν φωτισθεί πρώτα ο ίδιος.

Διαβάστε περισσότερα »

Ερμηνεία εις τας Πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή του Τυφλού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πραξ. 16, 16-34) – Τι είναι το πνεύμα του Πύθωνος που αναφέρεται στην αποστολική περικοπή;

– Πώς ο διάβολος – ο πατήρ του ψεύδους – έλεγε την αλήθεια (ότι οι απόστολοι ήσαν δούλοι του Θεού) και πώς δεν φοβόταν μήπως όσοι τον ακούσουν πιστέψουν στο Αποστολικό κήρυγμα;

– Ο διάβολος μπορεί να κηρύξει την αλήθεια μόνο για να βλάψει τους ακροατές του.

– Γιατί ο απ. Παύλος δεν εκδίωξε από την πρώτη ημέρα το δαιμόνιο;

– Το παράδειγμα των Αποστόλων που αν και τραυματισμένοι, δεμένοι και φυλακισμένοι προσεύχονταν, μας διδάσκει να προσευχόμαστε και να δοξάζομε τον Θεό και στις θλιβερότατες περιστάσεις. – Οι απόστολοι δεν ζητούν την ίαση των πληγών τους ούτε την ελευθερία τους αλλά δοξάζουν τον Θεό και Αυτός τους παρέχει ότι χρειάζονται.

– Πώς ο Παύλος μέσα στην φυλακή και με σκοτάδι μέσα και έξω από αυτήν, είδε την απόπειρα του δεσμοφύλακα να θανατωθεί; Και πώς κατάλαβε τον λόγο της απόπειρας;

– Γιατί προηγήθηκε η κατήχησις και το βάπτισμα της οικογένειας του δεσμοφύλακα και έπειτα ακολούθησε η τράπεζα; Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή του εκ γενετής τυφλού: Ομιλία εις τον τυφλόν (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ἰω. 9, 1-5)

«Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς. Καί ἠρώτησαν αὐτόν οἱ μαθηταί του, λέγοντες· Διδάσκαλε, ποῖος ἥμαρτεν, αὐτός ἤ οἱ γονεῖς του, ὥστε νά γεννηθῇ τυφλός;» «Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς». Ἐπειδή εἶναι πάρα πολύ φιλάνθρωπος καί φροντίζει διά τήν σωτηρίαν μας καί θέλων νά κλείσῃ τά στόματα τῶν ἀχαρίστων, δέν παραλείπει νά κάνῃ ἀπό ἐκεῖνα πού ἔπρεπε νά κάνῃ καί ἄν ἀκόμη κανείς δέν τόν ἐπρόσεχεν. Αὐτό λοιπόν γνωρίζων καλά καί ὁ προφήτης ἔλεγεν· «Διά νά δικαιωθῇς μέ τούς λόγους σου καί νά νικήσῃς μέ τήν κρίσιν σου» (Ψαλμ. 50, 6). Διά τοῦτο λοιπόν καί ἐδῶ, ἐπειδή δέν ἐδέχθησαν τό ὑψηλόν νόημα τῶν λόγων του, ἀλλά τόν ὠνόμασαν καί δαιμονισμένον καί ἐπεχείρουν καί νά τόν φονεύσουν, ἀφοῦ ἐξῆλθεν ἀπό τόν ναόν, θεραπεύει τόν τυφλόν, καί καταπραύνων τήν ὀργήν των μέ τήν ἀπουσίαν του καί μέ τήν πραγματοποίησιν τοῦ θαύματος μαλακώνων τήν σκληρότητα καί τήν ἀσπλαχνίαν των καί κάμνων πιστευτούς τούς λόγους του· καί τό θαῦμα πού κάμνει δέν εἶναι τυχαῖον, ἀλλά τότε συνέβη διά πρώτην φοράν. Καθ̉ ὅσον λέγει· «Ποτέ πρίν δέν ἠκούσθη, ὅτι ἤνοιξε κάποιος τούς ὀφθαλμούς τυφλοῦ ἐκ γενετῆς» (Ἰω. 9, 32)· διότι ἴσως κάποιος νά ἤνοιξε τούς ὀφθαλμούς τυφλοῦ, ἐκ γενετῆς ὅμως ὄχι ἀκόμη. Καί τό ὅτι ἐξελθών ἀπό τόν ναόν, ἦλθεν ἐπίτηδες νά κάνῃ τό θαῦμα γίνεται φανερόν ἀπό τό ἑξῆς· αὐτός δηλαδή εἶδε τόν τυφλόν, καί δέν προσῆλθε πρός αὐτόν ὁ τυφλός, καί μέ τόσην προσοχήν τόν εἶδεν, ὥστε καί εἰς τούς μαθητάς νά κάνῃ ἐντύπωσιν. Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής της Σαμαρείτιδος: Ομιλία περί του τί δηλοί το όνομα Χριστιανός (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 11, 19-30)

– Πότε ονομάστηκαν Χριστιανοί οι πιστεύσαντες στον Χριστό;

– Γιατί εδόθη αυτό το όνομα; Και πόσο σπουδαίο είναι αυτό για κάθε Χριστιανό;

– Ο άνθρωπος πριν την πτώση του έλαβε δύο εξουσίες από τον Δημιουργό του. Βασιλέας της κτίσεως και των παθών κύριος.

– Με την σταύρωση και την ανάστασή Του ο Χριστός επανέφερε στο αρχαίο αξίωμα τον άνθρωπο που είχε απωλέσει μετά την πτώση του.

– Το όνομα Χριστιανός είναι ενδοξότερο από το άρχων, ηγεμών, δεσπότης, βασιλεύς και οποιοδήποτε άλλο αξίας σημαντικόν όνομα.

– Τι έκανε ο διάβολος όταν οι μαθητές τού Χριστού ονομάστηκαν Χριστιανοί; Αρκεί όμως μόνο το άγιον όνομα “Χριστιανός” για την σωτηρία του ανθρώπου;

– Σε ποια περίπτωση το όνομα “Χριστιανός” θα μας κατακρίνει; Διαβάστε περισσότερα »