Το ερώτημα κατά πόσον ο αποκαλούμενος «εγκεφαλικός θάνατος» συνιστά το θάνατο του ανθρώπου απασχολούσε από πολλά έτη το συγγραφέα του βιβλίου. Αφορμή όμως για την συγγραφή της μικρής αυτής μελέτης απετέλεσαν διάφορα δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία τα όργανα των Ελλήνων αποτελούν «εθνικό πλούτο», εισηγήσεις για νομοθετική ρύθμιση της αγοραπωλησίας ανθρωπίνων οργάνων, όπως επίσης και η νομοθετική κάλυψη της αποκαλούμενης «εικαζόμενης συναίνεσης».
(Εκδόσεις University Studio Press)
Κατηγορίες: ΒΙΒΛΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: βιοηθική, εγκεφαλικός θάνατος, μεταμοσχεύσεις, Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, Εκδόσεις "University Studio Press" – Μεταμοσχεύσεις από ζώντες δότες;
– Μοσχεύματα από “νεκρούς” δότες;
Κάποιοι γνωρίζουν. Λίγοι προβληματίζονται. Για τους πολλούς δεν υφίσταται διαφορά.
Ίσως όμως τα πράγματα να μην είναι τόσο απλά. Ίσως τα θεολογικά και ηθικά διλήμματα που εγείρονται να ξεπερνούν την τρέχουσα καθημερινή μας ηθική, την όποια συμβατική ή όχι πίστη μας.
Στο βιβλίο αυτό, ο αγιορείτης π. Δαμασκηνός θέτει “τον δάχτυλον επί τον τύπον των ήλων» και μας ξεναγεί στις ατραπούς των επιπτώσεων των επιτευγμάτων της σύγχρονης ιατρικής στον τομέα των μεταμοσχεύσεων. Μαζί του φέρει τη σοφία των Πατέρων, της Ορθόδοξης Παραδόσεως, των συγχρόνων εκκλησιαστικών συγγραφέων, καθώς και τις απόψεις πλήθους θύραθεν και μη ειδικών.
Ένα βιβλίο που μας αφορά όλους -ως πιστούς και ως Εκκλησία.
Εκδόσεις “Μυριόβιβλος”
Α’ Έκδοση
Νοέμβριος 2007
Άγιον Όρος Κατηγορίες: ΒΙΒΛΙΑ Λέξεις Κλειδιά: βιοηθική, βιβλία, μεταμοσχεύσεις, Εκδόσεις "Μυριόβιβλος", Δαμασκηνός Αγιορείτης Κατηγορίες: ΒΙΟΗΘΙΚΗ Λέξεις Κλειδιά: βιοηθική, εγκεφαλικός θάνατος, μεταμοσχεύσεις, Αβραμίδης, Ιερά Σύνοδος Εκκλησίας της Ελλάδος, Περιοδικό "Θεοδρομία" Παρατηρούμε ότι η εποχή μας διακρίνεται από μια ευγονική και ευθανασιακή νοοτροπία, και τις εκδηλώσεις αυτής της νοοτροπίας τις βλέπουμε καθημερινά στην ζωή των συνανθρώπων μας, αλλά πολλές φορές αυτό επηρεάζει και εμάς τους ίδιους. Θεολογικά μπορούμε να πούμε ότι τόσο η ευγονική όσο και η ευθανασιακή νοοτροπία συνδέεται με το πάθος της φιλαυτίας και της ευζωίας, αλλά και της απολυτοποίησης της παρούσης ζωής, με την παραθεώρηση της μετά τον θάνατον ζωής. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια νοοτροπία που αρνείται την θνητότητα και παθητότητα, τον πόνο που συνδέεται με αυτές, αλλά παραθεωρεί και την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Ενώ η ζωή και ο θάνατος είναι δεδομένα και συνδέονται με τον Θεό, οι άνθρωποι τα ιδιοποιούνται και συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες. Τα συνθήματα που επικρατούν περί της «διαχειρίσεως και επιλογής της ζωής» και της «διαχειρίσεως του θανάτου» και του δικαιώματος στην ζωή και τον θάνατο συνιστούν μια διαφωτιστική νοοτροπία που απολυτοποιεί και αυτονομεί την ανθρώπινη ζωή. Νομίζει κανείς ότι και στο θέμα αυτό εφαρμόζεται πρακτικά η θεωρία του υπερανθρώπου του Νίτσε. Όπως είναι γνωστόν ο Νίτσε είναι ο εκφραστικότερος εκπρόσωπος μιας τάσης που αναπτύχθηκε στα μέσα του 19ου αιώνος που χαρακτηρίζεται ως «φιλοσοφία της ζωής». Μεταξύ των άλλων ο Νίτσε διακηρύσσει ότι οι ηθικές έννοιες δεν είναι αντικειμενικές, όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του «Ανθρώπινα, πάρα πολύ ανθρώπινα» και ακόμη ότι ο μόνος υπαρκτός κόσμος είναι ο φυσικός κόσμος όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του «Πέραν του καλού και του κακού». Στα βιβλία του «Τάδε έφη Ζαρατούστρας» και «Η θέλησις προς δύναμιν» παρουσιάζεται η δική του αξία, που είναι η δύναμη, η υγεία και η ευτυχία. Γενικά, «ο υπεράνθρωπος» του Νίτσε διακρίνεται για τέσσερα γνωρίσματα, ήτοι ο Θεός πέθανε, η μη λύπη για τον πλησίον, ο ανεύθυνος και ανελέητος πόθος για την εξουσία και όλα επιτρέπονται. Η ρήση του Ντοστογιέφσκι «δίχως Θεό όλα επιτρέπονται» εκφράζει απόλυτα την νιτσεϊκή θεωρία. Νομίζει κανείς ότι μερικές απολυτοποιημένες απόψεις γύρω από θέματα της γενετικής μηχανικής, της ευγονικής και της ευθανασίας εκφράζουν απόψεις της νιτσεϊκής φιλοσοφίας. Είναι ευνόητον ότι η Εκκλησία πρέπει να ποιμαίνη τον συγκεκριμένο άνθρωπο κάθε εποχής και να τον βοηθά να υπερβαίνη τα προβλήματά του και στην πραγματικότητα να επιλύη τα υπαρξιακά του ερωτήματα, που σχετίζονται με την ζωή και τον θάνατο. Όσο κι αν προχωρή η επιστήμη και αναπτύσσεται ο τεχνολογικός πολιτισμός, ο άνθρωπος είναι ο ίδιος, με τα αιώνια υπαρξιακά ερωτήματα που τον βασανίζουν. Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία θα πρέπη να αντιμετωπίζη όλα τα προβλήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο μέσα από την θεολογική της προοπτική, που είναι η σωτηρία του. Έτσι, η ποιμαντική είναι η προσπάθεια της Εκκλησίας να οδηγήση τον συγκεκριμένο άνθρωπο, κάθε εποχής και κάθε νοοτροπίας, στην κατά Χάρη θέωση, την εν-Χρίστωσή του. Με αυτήν την έννοια το θέμα «η ποιμαντική της Εκκλησίας στην ευγονική και ευθανασιακή εποχή μας» είναι σημαντικό και αναγκαίο. Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΒΙΟΗΘΙΚΗ Λέξεις Κλειδιά: βιοηθική, ευθανασία, Ναυπάκτου Ιερόθεος, Εκκλησιαστική Παρέμβαση, ευγονική Μορφές ευθανασίας. Προσεγγίσεις στο δικαίωμα ή όχι του ανθρώπου για ευθανασία και η σύνδεσή της με την διαδικασία των μεταμοσχεύσεων και της ευγονικής. Εκπομπή “Ράδιο Παράγκα” Ιανουαρίου 1992.
Συμμετέχουν: ο καθ. Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών κ. Νικόλαος Μητσόπουλος, ο ομότ. καθηγητής Παθολογίας του Παν/μίου Αθηνών κ. Γεώργιος Δαϊκος και ο καρδιολόγος-παθολόγος επίκ. καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών κ. Αθανάσιος Αβραμίδης.
Παρεμβαίνουν: ο καθ. της Θεολογικής Σχολής του παν/μίου Θεσ/νίκης κ. Βασίλειος Γιούλτζης, ο βουλευτής και τέως πρόεδρος του Δικηγ. Συλλόγου Αθηνών κ. Φώτης Κουβέλης, η διευθύντρια Ανοσολογίας του Εθνικού Κέντρου Ιστοσυμβατότητας του Γεν. Νοσ/μείου Αθηνών κα Αικατερίνη Σταυροπούλου και ο γραμ. της Ιεράς Συνόδου π. Κων/νος Καραϊσαρίδης Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΒΙΟΗΘΙΚΗ Λέξεις Κλειδιά: βιοηθική, ευθανασία, Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος, "Ράδιο Παράγκα" 
Στο παρόν ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο
φιλοδοξούμε να καταχωρήσουμε
και να διαθέσουμε χιλιάδες τίτλους
της Ορθόδοξης βιβλιογραφίας
όπως αυτή καταγράφεται καθημερινά
από τους Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Κάθε τίτλος βιβλίου
που θα βρείτε στο βιβλιοπωλείο μας
έχει επιλεγεί προσεκτικά
για την ορθότητα και την ακρίβειά του
σε θέματα της Ορθόδοξης πίστεως.
Τα έσοδα των πωλήσεων των βιβλίων,
θα διατίθενται για Ιεραποστολικούς και
Φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα
ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.
Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα
στοὺς γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς
μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴ
δὲν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε
μεταξύ τους μὲ μουσική.
(Νικηφόρος Βρεττάκος)
