– Γέροντα, δὲν μπορῶ νὰ συγχωρήσω εὔκολα τοὺς ἄλλους.

– Ἐσὺ δὲν θέλεις νὰ σὲ συγχωρῆ ὁ Χριστός;

– Πῶς δὲν θέλω, Γέροντα;

– Τότε, γιατί κι ἐσὺ δὲν συγχωρεῖς τοὺς ἄλλους; Αὐτὸ πρόσεξὲ το πολύ, γιατί στενοχωρεῖ τὸν Χριστό. Εἶναι σὰν νὰ σοῦ χάρισε δέκα χιλιάδες τάλαντα κι ἐσὺ νὰ μὴ θέλεις νὰ χαρίσης στὸν ἄλλον ἑκατὸ δηνάρια. Νὰ λὲς μὲ τὸν λογισμό σου: «Πῶς ὁ Χριστὸς, ποὺ εἶναι ἀναμάρτητος, μὲ ἀνέχεται συνέχεια καὶ ἀνέχεται καὶ συγχωρεῖ δισεκατομμύρια ἀνθρώπους, κι ἐγὼ δὲν συγχωρῶ μία ἀδελφή;». Διαβάστε περισσότερα »

Ὁ βίος αὐτός τοῦ Ὁσίου Συμεών τοῦ Θαυμαστορείτου ἐπελέγη πρός παρουσίαση, ἐκτός τῶν ἄλλων, γιά τό ὅτι εἶναι ἕνα χαρακτηριστικό μεμαρτυρημένο παράδειγμα τῆς πλήρους ἐφαρμογῆς ἀπό ἄνθρωπο τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά καί τῶν λόγων τοῦ Ὁσίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου περί ἀποταγῆς, νεκρώσεως καί σταυρώσεως τοῦ κόσμου, καί ἐπιτεύξεως τῆς πνευματικῆς τελειότητος. Τήν ὁποία πνευματική τελειότητα οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα θεωροῦν ἀδύνατο νά πραγματοποιηθῆ ἀπό τήν πεσμένη ἀνθρώπινη φύση. Ὁ βίος ὅμως τοῦ Ὁσίου Συμεών τοῦ Θαυμαστορείτου, ὅπως καί ὁ βίος ὅλων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας πού μετῆλθαν ἀσκητικό βίο, αὐτό τό διαψεύδει, καί ἀποδεικνύει, μέ ἀδιάσειστες μαρτυρίες, ὅτι αὐτό εἶναι πάντοτε δυνατόν, ὅταν στήν ἀνθρώπινη προσπάθεια συνεργήση ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν δυνατότητα, σέ αὐτήν τήν ζωή, νά φθάση νά γίνη κατά Χάριν Χριστός, ἄν συνεργήση στήν προαίρεσή του ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ὅπως συνέβη στόν Ὅσιο Συμεών. 

Καί πρός πίστωσιν αὐτοῦ, παραθέτομε στήν συνέχεια, σέ παράφραση, τόν κατά πλάτος βίο του, ὅπως συνεγράφη ἀπό τόν Νικηφόρο, Μάγιστρο Ἀντιοχείας, καί εἶναι κατατεθειμένος στήν Πατρολογία τοῦ Migne (PG 86b), μέ ἀναδιατεταγμένη ὅμως τήν σειρά τῶν Παραγράφων του, πρᾶγμα πού θεωρήθηκε ἀπό ἐμᾶς ἐπιβεβλημένο γιά τήν φυσική ἐξέλιξη τῶν γεγονότων. Σάν συνέχεια δέ καί συμπλήρωμα τοῦ κατά πλάτος βίου τοῦ Ὁσίου Συμεών τοῦ Θαυμαστορείτου, παραθέτομε καί τόν βίο τῆς μητρός αὐτοῦ, Ὁσίας Μάρθας.

Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

Ἀνησυχεῖτε με τί θά τραφοῦν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν πολλαπλασιαστοῦν στή γῆ; (Εἰσαγωγὴ – Ἐπιμέλεια – Ἀντιγραφή: Σάββας Ἠλιάδης – Δάσκαλος)

Πολὺ μεγάλη ἀνησυχία, πολλὴ συζήτηση, πολὺ ἄγχος, πολλὲς ὑποδείξεις αγωνιώδεις γιὰ μεθόδευση προληπτικῶν μέτρων καὶ σήμερα (συγκέντρωση καὶ ἀποθήκευση τροφῶν, φαρμάκων, εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης κλπ), σχετικὰ μὲ τὸ θέμα ποὺ ἅπτεται ἡ παροῦσα ἐπιστολὴ τοῦ ἁγίου Νικολάου. Ἀκούγονται, μᾶλλον κυκλοφοροῦν φῆμες, περὶ αὔξησης τῶν… τιμῶν στὶς βασικὲς τροφὲς καὶ στὰ εἴδη ἀνάγκης ἢ ἀκόμη καὶ στέρησης τροφῶν καὶ καυσίμων, οἱ ὁποῖες εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ προέρχονται καὶ ἀπὸ σοβαρὲς πηγὲς μὲ ἀρκετή δόση ἀλήθειας. Καὶ συζητοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Σκεπτόμενοι δὲ ἐπιπλέον τὰ παιδιά τους καὶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ πιθανὸν ἐξαρτῶνται ἀπὸ αὐτούς, παρασύρονται ἀπὸ τὴν ἀγωνία αὐτή, ἐπηρεαζόμενοι καὶ ἀπό το κοσμικὸ πνεῦμα καὶ ὑπερβάλλουν, ἐκτρεπόμενοι ἀπὸ τὴν ἁγιογραφικὴ διδασκαλία. Παρόμοιες ἀνησυχίες ὑποβάλει καὶ ὁ Ἀμερικανός Τζον Ντέιβις στόν Ἅγιο καὶ παίρνει τὴν παρακάτω ἀπάντηση ἀπὸ τὴ θεοφώτιστη γραφίδα του. Ἀπάντηση, ἡ ὁποία προσφέρεται μὲ διαχρονικὴ διδακτικὴ δύναμη καὶ στὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς καὶ σὲ κάθε ἄνθρωπο, ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἀποθέσει τὴν ζωή του στὰ χέρια καὶ στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, γιὰ ὅ,τι καὶ ἂν συμβαίνει στὴ ζωή. Ἀπάντηση, ἠ οποία ἀναπαύει τὴν καρδιὰ καὶ τῆς προσφέρει τὴν ἀνεση και τήν διάθεση γιὰ ἀπερίσπαστη καὶ ἀπὸ βάθους καρδίας προσευχή. Αξιοπρόσεκτη ἡ εὐχὴ στὸ κλείσιμο τῆς ἐπιστολῆς: ΕΙΡΗΝΗ!
Ναί, στὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς ἀπευθύνεται αὐτὴ ἡ εὐχὴ τοῦ ἁγίου! Ἀλήθεια, αὐτὴν ἔχουμε ἀνάγκη, τὴν εἰρήνη τὴν κατὰ Θεόν! Πῶς νὰ εὐχαριστήσουμε τὸν ἅγιο Νικόλαο, ποὺ μᾶς χαρίζει μία ὄαση πνευματική, μέσα στὴν παραζάλη τῆς δαιμονικῆς τρέλας, ἡ ὁποία μαστίζει κυριολεκτικὰ σήμερα τὴν ζωή μας! Ἂς τὸν ἀκούσουμε προσεκτικά, γιὰ νὰ λάβουμε καὶ τὶς εὐλογίες ἀπὸ τὶς πρεσβεῖες του! Διαβάστε περισσότερα »

Φοβερή είναι η τυραννία των παθών! Έχεις δει πώς η οργή ψήνει σαν πυρετός τον οργισμένο; Πώς ο φθόνος τρώει σαν σαράκι τον φθονερό; Πώς η λύπη λιώνει σαν αργός θάνατος τον βυθισμένο σε πένθος; Έτσι συμβαίνει με όλα τα πάθη, που εμφανίστηκαν μέσα μας μαζί με τη φιλαυτία. Αυτή είναι η μητέρα τους. Μόλις ο προπάτοράς μας είπε μέσα του, “Εγώ ο ίδιος”, “Ο εαυτός μου”, στην ψυχή του ρίζωσε η φιλαυτία, αυτό το δηλητήριο, αυτός ο σπόρος του σατανά. Από τη φιλαυτία αναπτύχθηκαν στη συνέχεια και τα άλλα πάθη − υπερηφάνεια, φθόνος, οργή, μίσος, λύπη, απελπισία, πλεονεξία, φιληδονία, κλπ. − με όλα τα επακόλουθα και τις συνέπειές τους. Διαβάστε περισσότερα »