Β΄ μέρος της μελέτης, του π. Αναστασίου. Επιτρέπεται η κατ’ οικονομίαν συμπροσευχή με αιρετικούς; Σκέψεις αναφορικά με την κατάργηση των σχετικών Ιερών Κανόνων. Διαβάστε περισσότερα »
Οικουμενισμός
«Oυ δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι»: Προσεγγίζοντας την κατ’ οικονομία πράξη της Εκκλησίας (π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)
Δημοσιεύθηκε στις 16 Μαρτίου, 2008
(4,626 άτομα το έχουν διαβάσει)
(4,626 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: αιρετικοί, σχισματικοί, Οικουμενισμός, συμπροσευχή, Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, αίρεση, σχίσμα Δια τον Παπισμόν και τον Οικουμενισμόν (Σεβασμ. Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ)
Δημοσιεύθηκε στις 3 Μαρτίου, 2008
(2,534 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,534 άτομα το έχουν διαβάσει)
Το πλήρες κείμενον της επιστολής, η οποία απευθύνεται προς τον πνευματικόν καθοδηγητήν της “Π.Ο.Ε.” και έχοντα την πνευματικήν επιστασίαν του “Ο.Τ.” Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην Μάρκον Μανώλην, έχει ως ακολούθως: Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ Λέξεις Κλειδιά: παπισμός, Οικουμενισμός, Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, Περιοδικό "Αποστολή" Περί Παπισμού και Οικουμενισμού (Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ)
Δημοσιεύθηκε στις 21 Νοεμβρίου, 2007
(2,956 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,956 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ακολουθεί επιστολή του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ προς τον υπεύθυνο του «Ο. Τ.», για το θέμα του παπισμού. Κατόπιν, ακολουθεί επιστολή διαμαρτυρίας του Παπικού Επισκόπου Σύρου για την επιστολή του Σεβασμιωτάτου. Και τέλος έχουμε την τελική απάντηση του Σεβασμιωτάτου στις κατηγορίες του Παπικού.
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ Λέξεις Κλειδιά: παπισμός, Οικουμενισμός, Ορθόδοξος Τύπος, Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ Ανησυχία για την προετοιμαζομένη από το Βατικανό ένωσι Ορθοδόξων – Ρωμαιοκαθολικών (Αρχιμ. π. Γεώργιος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)
Δημοσιεύθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου, 2007
(4,611 άτομα το έχουν διαβάσει)
(4,611 άτομα το έχουν διαβάσει)
Οι φιλικές εκδηλώσεις και φιλοφρονήσεις Ορθοδόξων ταγών και οικουμενιστών προς τον Πάπα Ρώμης δεν θα ενέπνεαν σοβαρές ανησυχίες σε μεγάλο αριθμό συνειδητών Ορθοδόξων, εάν συνωδεύοντο από κάποιες ενδείξεις αλλαγής στην γραμμή του Βατικανού. Αλλαγή όμως δεν παρατηρείται. Αντιθέτως μάλιστα η Ουνία ενισχύεται, το Πρωτείον και το Αλάθητον διακηρύσσονται από τον Πάπα ευκαίρως ακαίρως και η διπλωματία του Βατικανού κάνει ό,τι μπορεί για να προωθήση μία ένωσι με τους Ορθοδόξους σύμφωνη με το πνεύμα της Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας και της Β’ Βατικανείου Συνόδου, οι οποίες καλούσαν τους «απεσχισμένους αδελφούς» Ορθοδόξους να επανέλθουν στην Παπική Εκκλησία, διότι μόνον ή κοινωνία με τον διάδοχο του Πέτρου εξασφαλίζει την πλήρη και αληθή εκκλησιαστικότητα. Ο Παπισμός είναι δεσμευμένος από τις αποφάσεις δεκατεσσάρων «οικουμενικών» Συνόδων, πέρα των επτά αγίων Οικουμενικών Συνόδων της αδιαιρέτου Καθολικής Εκκλησίας, και άρα δεν δύναται να συζητήση ή αναζητήση άλλης μορφής ένωσι πλην της «επιστροφής» των Ορθοδοξων. Από τις αποφάσεις μάλιστα της Β’ Βατικανείου διαπιστώνουμε ότι, εκτός από κάποια ανώδυνα και επιφανειακά ανοίγματα του Βατικανού προς τους Ορθοδόξους, το Πρωτείον και το Αλάθητον όχι μόνον δεν περιορίζονται ή τουλάχιστον αποσιωπώνται, αλλά ενισχύονται έναντι της Α’ Βατικανείου Συνόδου. Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ Λέξεις Κλειδιά: Ορθοδοξία, παπισμός, Οικουμενισμός, Περιοδικό "Παρακαταθήκη", Καψάνης Γεώργιος, ρωμαιοκαθολικοί Ορθόδοξη Εκκλησία και Οικουμενισμός (Αρχ. Ιουστίνος Πόποβιτς (+1979))
Δημοσιεύθηκε στις 14 Φεβρουαρίου, 2007
(7,882 άτομα το έχουν διαβάσει)
(7,882 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ο φημισμένος για την αρετή και την αγιότητα του βίου του και για την βαθύνοια της σκέψεώς του σύγχρονός μας Γέροντας Ιουστίνος Πόποβιτς, Σέρβος κληρικός και καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Βελιγραδίου, κοιμήθη το 1979 εξόριστος στη γυναικεία Ι. Μονή Αρχαγγέλων Τσέλιε Σερβίας, της οποίας ήταν Πνευματικός, διωκόμενος από το αθεϊστικό καθεστώς της χώρας του. Ο λόγος του, ακραιφνώς Ορθόδοξος, βαθιά θεολογικός και φιλοσοφικός, αποδείχθηκε πολλές φορές προφητικός και αποκαλυπτικός. Συνέλαβε την ουσία του δράματος του αποστατημένου ανθρώπου και υπέδειξε με πειστικότητα τη λύση του δράματος αυτού, που συνίσταται στην επιστροφή του προς την αλήθεια της Θεανθρώπινης κοινωνίας της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας. Κεντρική ιδέα του είναι ότι κάθε ουμανισμός (ευρωπαϊκός ανθρωπισμός) είναι μια μάταιη προσπάθεια του ανθρώπου για τη λύση του δράματός του. Στα χρόνια μας επρόκειτο να επαληθευτούν με τραγικό τρόπο τα λόγια, οι αγωνιώδεις εκκλήσεις και προειδοποιήσεις του προς τους συμπατριώτες του. Ο κοφτερός λόγος του αναφορικά με την κίνηση του Οικουμενισμού (κοινού ονόματος των ψευδοχριστιανισμών της Ευρώπης, όπως εύστοχα σημειώνει), που επιδιώκει την ανάρμοστη ένωση θρησκευτικών δογμάτων και θρησκειών, είναι πολύ χρήσιμος στο να μας εφοδιάσει με Ορθόδοξα κριτήρια ερμηνείας των οικουμενιστικών (διαχριστιανικών και διαθρησκειακών) προκλήσεων των ημερών μας.
