Μοῦ εἶπαν νὰ γράψω γιὰ Σᾶς. Μπορῶ νὰ γράψω; Γιὰ ἕναν θεωμένο ὁ ἁμαρτωλός; Ἡ ψυχή μου ζητᾶ νὰ βρῇ συγχώριο, νὰ δρέψῃ Χάρι Θεοῦ, νὰ εὐχηθῇ γιὰ τὴν ἁγία ψυχή Σας μᾶλλον, παρὰ νὰ γράψῃ γι᾽ αὐτήν. Νὰ εὐχηθῇ γιὰ τὴν ψυχὴ ἐκείνη, ποὺ τὴν εἶδα νὰ ἁγιάζεται καὶ νὰ διδάσκῃ ἐμπράκτως τὴν ὁδὸ τοῦ ἁγιασμοῦ, τοῦ σταυροῦ, τὴν πολύτροπο κοινωνία μετὰ τοῦ Ἑνὸς Ἁγίου, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Σχεδὸν μισὸ αἰῶνα καθημερινὰ ἐμπρὸς στὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ τῆς διανοίας καὶ τῆς ἰσχύος Σας. «Ἐὰν μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾽ οὐ πολλοὺς πατέρας. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ, διὰ τοῦ εὐαγγελίου, ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε».
Ἔψαξα νὰ βρῶ χαρτὶ ἱκανὸ καὶ γραφῖδα δυνατὴ νὰ γράψῃ. Δὲν βρῆκα. Καὶ πῶς νὰ βρῶ. Κάθε περιγραφὴ θὰ ἀκουμπήσῃ τὰ φαινόμενα καὶ θὰ ἀθετήσῃ τὰ βιούμενα, τὰ ὑψηλὰ ἐκεῖνα, ποὺ μόνο ὁ ἅγιος Θεὸς καὶ ἡ μυστικὴ καρδία τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ γνωρίζουν. «Παρακαλῶ οὖν ἡμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε». Θὰ γράψω, λοιπόν, γι᾽ αὐτή Σας τὴν ἐντολή, ποὺ δὲν τὴν ἄρθρωσε ποτὲ τὸ στόμα Σας, ἀλλὰ τὴν ἐπέβαλε τὸ φλογερὸ καὶ ἀπαρασάλευτα ἀκριβὲς ἀσκητικὸ ὑπόδειγμά Σας.
Θὰ μιλήσω γιὰ τὸν ἀνδριάντα τῆς ἀσκήσεως, τῆς λατρείας, τῆς προσευχῆς, τῆς Παραδόσεως τῶν Πατέρων, τῆς θεολογίας, τῆς ἀγάπης, τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς, τῆς γλυκύτητας καὶ τῆς περισσῆς εὐγένειας, ποὺ ὅμως ποτὲ δὲν χαρίστηκε σὲ κανένα, προασπίζοντας τὴν ὑποστατικὴ Ἀλήθεια, τὸν Χριστό του καὶ μὲ τὴν ἴδια του τὴν ζωὴ καὶ ποὺ καθόρισε ἐπιτακτικὰ μὲ τὸ σιωπηλὰ προσευχόμενο φλογερὸ ὑπόδειγμά του καὶ μένα τὸν ἀδύναμο καὶ ἁμαρτωλό υἱό. Πατὴρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: «Παρακαλῶ οὖν ἡμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε». Διαβάστε περισσότερα »