Ήδη γίνεται η επεξεργασία του προσχέδιου νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ατόμων. Ο γάμος αποτελεί σωματική και ψυχική ένωση δύο ατόμων διαφορετικού φύλου που αναλαμβάνουν ευχαρίστως να υποστηρίξουν όλα τα επόμενα αυτής της ένωσης. Τα παιδιά και τις καταστάσεις που διαμορφώνει η κοινή τους ζωή.

Ο γάμος δεν είναι κάποιου τύπου οικονομική συνεργασία, δεν λειτουργεί σαν εταιρία, ή σα μια θρησκευτική ή επιστημονική ένωση, δεν είναι φορέας αναγνώρισης σεξουαλικών επιλογών, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να λειτουργεί ως μέσο επίλυσης ψυχολογικών ή κοινωνικών εκκρεμοτήτων, αισθημάτων αδικίας, και γενικότερων κοινωνικών ανισοτήτων ή προβλημάτων. Ο γάμος είναι επίσημη δέσμευση απέναντι στο Θεό και στη κοινωνία, η οποία καλείται να τον υποστηρίξει αλλά και να απολάβει τα αποτελέσματα του υγιούς και δημιουργικού γάμου.

Τα έγγαμα άτομα διαμορφώνουν το μέλλον μιας κοινωνίας διότι δημιουργούν οικογένειες και προσφέρουν τα παιδιά τους. Στα παιδιά καλύπτουν όχι απλά τις βιολογικές τους ανάγκες αλλά συγχρόνως δίνουν αρχές ζωής και λειτουργούν ως πρότυπα υπεύθυνων επιλογών.

Ανταποκρίνεται ο ομοφυλοφιλικός γάμος σε αυτές τις προδιαγραφές και απαιτήσεις; Διαβάστε περισσότερα »

Χρειάζονται τα παιδιά γονείς και των δύο φύλων; Και γιατί;

Διαβάστε περισσότερα »

Τὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἔχουν ἁγιαστικὸ καὶ μεταμορφωτικὸ – ἠθικὸ χαρακτήρα στὴν ἐπίγεια ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι καὶ ὁ γάμος, ὡς «μυστήριον μέγα» (πρβλ. Ἐφεσ. 5, 32), ἀποτελεῖ γεγονὸς φανερώσεως καὶ πραγματώσεως τῆς ἀγαπητικῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κοινωνίας. Μὲ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου, μέσα ἀπὸ τὴν ἑνότητα ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία νὰ φανερώση τὸ χάρισμα τῆς «ὄντως ζωῆς». Ἡ σχέση τῶν συζύγων γίνεται ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο πραγματώνεται κυρίως μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι, θὰ λέγαμε, ἐμπειρία μετοχῆς στὴν κοινωνία τῶν Ἁγίων. Ἐξάλλου, ἡ συσχέτιση τῆς κοινωνίας τοῦ γάμου μὲ τὴν Ἐκκλησία ἔχει γίνει ἐξ ἀρχῆς γενικὴ διδασκαλία στὴν Ἱ. Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ ὁ γάμος – οἰκογένεια χαρακτηρίσθηκε ὡς «κατ᾽οἶκον ἐκκλησία» (βλ. Ρωμ. 16, 5. Α´ Κορ. 16, 19. Κολ. 4, 15). Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τὸ ὁμολογεῖ: «Οὐ μικρὰ ἀρετή, τὸ καὶ τὴν οἰκίαν ἐκκλησίαν ποιῆσαι» (PG 61, 376). Διαβάστε περισσότερα »

Όλο και περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες παντρεύονται πια κοντά στα σαράντα τους χρόνια. Πολλές γυναίκες αποκτούν το πρώτο τους παιδί σ’ αυτή την ηλικία, ενώ είναι κοινός τόπος ότι πολλοί δεν θέλουν καν να παντρευτούν, και αν τελικά προχωρήσουν στον γάμο, στην πρώτη δυσκολία δεν διστάζουν να καταφύγουν και στο διαζύγιο. Διαβάστε περισσότερα »

Στή σύναξη τῶν προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό Φανάρι τό Μάρτιο τοῦ 2014 ὁ Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, κατά τά ρεπορτάζ, ἐπεσήμανε σύγχρονες προκλήσεις, μέ τίς ὁποῖες βρίσκεται ἀντιμέτωπη ἡ Ἐκκλησία. Μεταξύ αὐτῶν οἱ «προσπάθειες καλλιέργειας τῆς καταλυτικῆς, διά τίς ἠθικές καί οἰκογενειακές ἀρχές, οὕτως λεγομένης φιλοσοφίας τοῦ φύλου», καθώς καί «ὅσα διεκδικοῦν τήν ἐπέμβαση εἰς τήν ἴδια τή θεόπλαστη φύση (τοῦ ἀνθρώπου)». Ὄντως, στίς δυτικές κοινωνίες ἕνα κρεσέντο προβολῆς νέων ἰδεῶν περί τό φύλο διακηρύσσει ὡς «ἀτομικό δικαίωμα» τό νά βιώνει ὁ ἄνθρωπος τή συνάντησή του μέ τόν ἄλλο ἄνθρωπο καί γενικά νά πολιτεύεται, χωρίς τή «δέσμευση» νά ἐνεργεῖ μέ βάση σταθερά καθιερωμένες λειτουργίες ἑνός φύλου σέ ἀτομικό ἤ κοινωνικό πεδίο. Προωθεῖται δηλαδή ἕνας τύπος ἀνθρώπου μέ ἀσταθές, ἐλεύθερα ἐπιλέξιμο φύλο, ὅσο ἀλλόκοτος καί ἄν εἶναι στήν πανανθρώπινη συνείδηση καί ἐντελῶς ξένος πρός τή «θεόπλαστη φύση» τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας. Ποιές ὅμως εἶναι οἱ συνέπειες αὐτῆς τῆς κουλτούρας; Διαβάστε περισσότερα »