[Α΄Τιμ. 2, 1-7]

«Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν (: Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα προηγούμενα οφείλουμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Και ο Ιησούς Χριστός άλλωστε ήλθε στον κόσμο για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ σε προτρέπω, Τιμόθεε, και εσένα και τους άλλους αδελφούς, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους βασιλείς και για όλους όσους έχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια ανώτερη θέση, να τους φωτίζει και να τους ενδυναμώνει ο Θεός, ώστε να εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση των πολιτών. Κι έτσι να ζούμε και εμείς ζωή ήρεμη και ήσυχη, με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα· διότι αυτό, το να προσευχόμαστε δηλαδή για όλους, είναι καλό και ευάρεστο ενώπιον του σωτήρα μας Θεού· διότι Αυτός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και με την πίστη να γνωρίσουν βαθύτερα και πληρέστερα την αλήθεια)» [Α΄ Τιμ. 2, 1-4]. Διαβάστε περισσότερα »

(Α´ Κορ. γ´ 9-17)

Οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦμε τά ἔργα μας καί οἱ κόποι μας νά ἀναγνωρίζονται. Ὅσοι πιστεύουμε στόν Θεό ἔχουμε τήν ἐλπίδα ὅτι, ἀκόμη κι ἄν σ’ αὐτή τή ζωή βροῦμε ἀχαριστία ἤ ἀδιαφορία ἀπό τούς συνανθρώπους μας, ὁ Θεός δέν θά λησμονήσει τίς προσπάθειές μας καί θά μᾶς δώσει τήν ἀνταπόδοση στήν αἰωνιότητα. Μπορεῖ ὁ λογισμός νά μᾶς κατατρώει, ἀλλά καλλιεργούμαστε καί στήν ὑπομονή. Ἐκεῖ πού δυσκολευόμαστε πάντως εἶναι ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀμφισβητοῦν τά ἔργα μας. Καί κάνουμε ἀγώνα ὥστε νά τούς πείσουμε γιά τήν ἀξία τους, γιά τόν κόπο πού ἔχουμε καταβάλει, γιά τή σημασία τοῦ νά ὑπάρχει δικαιοσύνη στή ζωή γιά νά γίνεται ἀποδεκτό ὅ,τι ἀξίζει. Ἰδίως οἱ γονεῖς ἀπέναντι στά παιδιά μας, θέλουμε αὐτά νά μᾶς καταλάβουν καί συχνά παραπονιόμαστε γιά τήν ἀχαριστία τους. Διαβάστε περισσότερα »

[Ρωμ. 15, 4]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-7-1985
Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

[Πράξεις 11, 19-30]

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 12-5-1996)

Μας περιγράφει, αγαπητοί μου, ο ευαγγελιστής Λουκάς, τις πρώτες ημέρες της ζωής της Εκκλησίας, μετά την Πεντηκοστή. Και γράφει, όπως ακούσαμε εις το σημερινόν αποστολικόν ανάγνωσμα που είναι από τις Πράξεις: «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας». Δηλαδή μετά από τον λιθοβολισμόν του Στεφάνου, έπεσε ένας φόβος εις την πόλιν της Ιερουσαλήμ. Έφυγαν πολλοί. Όχι οι Απόστολοι. Έφυγαν πολλοί, διεσπάρησαν, λέγει. Και άρχισαν να κηρύσσουν Χριστόν εις την ύπαιθρον. Κι εδώ βλέπομε ότι ήδη το κήρυγμα του Ευαγγελίου έφθασε εις την Φοινίκην, έφθασε εις την Κύπρον και εις την Αντιόχειαν. Και τότε αντελήφθησαν ότι ήδη το κήρυγμα του Ευαγγελίου είχε φθάσει εις την Κύπρο και την Αντιόχεια, αντελήφθησαν οι Απόστολοι, που είχαν μείνει μέσα εις την πόλιν και βέβαια εν συνέχεια ενήργησαν σχετικά. Διαβάστε περισσότερα »