(8 Νοεμβρίου)
Φως προ αιώνων ο Θεός (1): Φως, το μόνο αληθινό, αιώνιο, το άυλο, άπειρο, παντελώς ακατάληπτο. Αναπαύεται στην εν αδύτοις σιγή της ενοειδούς Του Φύσεως και χαίρει της ανεκλαλήτου, αγαπητικής κοινωνίας μεταξύ των τριών Προσώπων Του: του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Είναι αγαθός και αρχή κάθε αγαθού και αγάπης και για το λόγο αυτό δεν αρκείται στην αυτοθεωρία Του, αλλά εν τη περισσεία της αγαθότητός Του θέλησε να μετάσχει και κάποιος άλλος στο Φως Του και παρήγαγε την κτίση εκ του μη όντος εις το είναι.
Πριν δημιουργήσει την ορατή κτίση, ο Θεός έφερε στο είναι, δια του Λόγου Του, και τελειοποίησε εν αγιότητι δια του Αγίου Πνεύματός Του την αγγελική φύση, καθιστώντας τις ουράνιες και ασώματες Δυνάμεις ένθερμους και έμπλεους ζήλου λειτουργούς Του, ως πυρ άυλον. Είναι «φώτα δεύτερα», που λαμβάνουν δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος τον φωτισμό εκ του πρώτου και ανάρχου Φωτός και τη μετοχή τους στην αθανασία. Πιστές εικόνες της θείας ουσίας, οι άγιοι άγγελοι είναι νοεράς φύσεως. Στερούμενοι σωματικού βάρους, είναι αεικίνητοι, αυτεξούσιοι και έλλογοι. Βλέπουν τον Θεό κατά το μέτρο που τους είναι αυτό εφικτό και στη θεωρία Του βρίσκουν την τροφή τους, τη σταθερότητά τους και ακόμη τον ίδιο τον λόγο της υπάρξεώς τους.





