«Συγγνώμη, τι είναι τα προσαρμοσιογόνα;». Η πάντα πρόθυμη κοπέλα στο κατάστημα με τα βιολογικά προϊόντα ξαφνιάστηκε. «Δεν ξέρω, αν και με έχουν ρωτήσει και άλλοι» μου απάντησε με ειλικρίνεια, «μάλλον θα είναι κάποια όχι πολύ πετυχημένη μετάφραση». Ψάχνοντας λίγο βρήκα ότι δεν πρόκειται για κάτι τόσο καινούργιο και ριζοσπαστικό. Είναι ένας όρος από το 1947 (μόλις), αλλά τώρα το είχαν βάλει δίπλα στη διαφήμιση ενός καρπού από το Περού και το όλο σύμπλεγμα γινόταν δυσνόητο και εντυπωσιακό ταυτόχρονα. Το τι εξωτικό φρούτο διακινείται από τα μαγαζιά αυτά όλη τη διάρκεια του έτους και πόση διαφήμιση γίνεται αντίστοιχα μέσα από τα δωρεάν σχετικά έντυπα, μπορεί ο αναγνώστης να το καταλάβει κάπως αν του παραθέσω μερικά ονόματα: γκότζι, ατσάι, λούκουμα, κάμου-κάμου, μάκα, γκουαρανά, γκαρτσίνια-καμπότζια, νόπαλ, χούντια-ναμίμπια, νόνι, ατσερόλα, γκίνγκο μπιλόμπα, τζίνσενγκ. Δεκατρία, έτσι πρόχειρα, που διακινούνται σε ελληνικά καταστήματα και αναρίθμητα μέσα από το Διαδίκτυο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι γονείς πασχίζουμε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά μας και συνήθως οι προσπάθειές μας καρποφορούν. Ωστόσο τα απρόοπτα συμβαίνουν: σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Κέντρου Δηλητηριάσεων το οποίο λειτουργεί στο Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού», περισσότερες από τις μισές δηλητηριάσεις τον χρόνο (54,2%) αφορούν παιδιά ηλικίας από μερικών μηνών ως 14 ετών και η συντριπτική πλειοψηφία από αυτές συμβαίνει στο σπίτι. Ιδιαίτερα επιρρεπή είναι τα παιδιά μεταξύ ενός και πέντε ετών, τα οποία «πετυχαίνουν» να εμπλέκονται στο 78,2% των δηλητηριάσεων της παιδικής ηλικίας. Στη βρεφική ηλικία (0-1 έτους) συμβαίνει το 6,3% των παιδικών δηλητηριάσεων, στην ηλικία 5-10 ετών το 11,3%, ενώ σαφής μείωση παρατηρείται στην ηλικία 10-14 ετών (4,2%).