Προσφάτως, κυκλοφόρησε η 3η βελτιωμένη και επηυξημένη έκδοση της εξαίρετης μονογραφίας του γνωστού επιστήμονος – ιατρού κ. Κωνσταντίνου Καρακατσάνη με τίτλο: «”Εγκεφαλικός θάνατος” και Μεταμοσχεύσεις Οργάνων (ιατρική και φιλοσοφική θεώρηση)». Η βελτιωμένη αυτή μονογραφία έρχεται να μας διαφωτίσει σχετικά με την πλέον αμφισβητούμενη «κατάκτηση» της διεθνούς ιατρικής κοινότητος· της έννοιας δηλαδή και των κριτηρίων διάγνωσης του «εγκεφαλικού θανάτου» (στο εξής ε.θ.). Βασικό χαρακτηριστικό της εν λόγω επιστημονικής εργασίας η εύληπτη μορφή και γλώσσα του κειμένου. Διαβάστε περισσότερα »
Κριτική στο βιβλίο «’’Εγκεφαλικός θάνατος’’ και Μεταμοσχεύσεις Οργάνων» (ιατρική και φιλοσοφική θεώρηση)» (Πρεσβ. Στέφανος Στεφόπουλος)
(3,378 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κριτική στο βιβλίο «’’Εγκεφαλικός θάνατος’’ και Μεταμοσχεύσεις Οργάνων» (Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας)
(3,841 άτομα το έχουν διαβάσει)
Μεταμοσχεύσεις και Εκκλησία (Αθανάσιος Αβραμίδης, Καθηγητής Παθολογίας Παν/μίου Αθηνών)
(4,202 άτομα το έχουν διαβάσει)
Η θαυμάσια επινόηση των μεταμοσχεύσεων από άνθρωπο σε άνθρωπο, σχετίζεται άμεσα με τη ζωή και τον θάνατο του δότη. Από τους διαφόρους ορισμούς του «βιολογικού θανάτου», ως πληρέστερος θεωρείται εκείνος κατά τον οποίο έχει επέλθει το μη ανατάξιμο τέλος της βιολογικής ζωής. Κατ’ αυτόν: «Ενας άνθρωπος ο οποίος υπέστη είτε, α) μη αναστρέψιμη παύση της κυκλοφορικής και αναπνευστικής λειτουργίας, είτε β) μη αναστρέψιμη παύση όλων των λειτουργιών ολοκλήρου του εγκεφάλου συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφαλικού στελέχους, είναι νεκρός. Ο ορισμός αυτός πρέπει να εφαρμόζεται σύμφωνα με τους παραδεδεγμένους ιατρικούς κανόνες. Η Ιατρική επιστήμη κατέληξε στο ότι ο θάνατος μπορεί να ορισθεί επακριβώς είτε με καρδιοαναπνευστικά είτε με νευρολογικά κριτήρια». Με τον ορισμό αυτόν, είναι ευχερώς κατανοητοί και οι λόγοι για τους οποίους, τόσο ο «θάνατος του εγκεφαλικού στελέχους», όσο και ο «εγκεφαλικός θάνατος» είναι ανεπαρκείς ως ορισμοί προκειμένου ένας άνθρωπος να χαρακτηρίζεται ως «νεκρός». Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος μελετά επισταμένως τα θέματα των Μεταμοσχεύσεων. Υπήρξαν όμως και κάποιες «αστοχίες» εκ μέρους της, οι οποίες και επισημάνθηκαν στην παρούσα μελέτη. Αυτό δε και ως ανταπόκριση στην υπόδειξή της, να υπάρξουν και άλλες σκέψεις για την τελική διαμόρφωση της εκκλησιαστικής τοποθετήσεως της Ιεράς Συνόδου επί του θέματος των μεταμοσχεύσεων, αλλά και για την περισσότερο ορθή, κατά το δυνατόν, προώθηση των μεταμοσχεύσεων.
Εκδόσεις «ΤΗΝΟΣ», 2007, σελ. 110
«Ενάντια στη θρησκεία» και ενάντια εις τους Ιερούς Κανόνας; (Παναγιώτης Μπούμης, Ομότ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)
(6,051 άτομα το έχουν διαβάσει)
Προ καιρού είχα από συνάδελφο Διδάκτορα Θεολογίας κάποια τηλεφωνική πρόκληση σχετικά με το βιβλίο του κ. Χρ. Γιανναρά (Γ) «Ενάντια στη θρησκεία» (Αθήνα 2006), το οποίο αναφέρεται και στους ι. κανόνες. Έτσι και μετά από κάποια μικρή συζήτηση, που είχα με τον ίδιο τον κ. Γ. και τρεις – τέσσερεις άλλους εκκλησιαζομένους σε Ναό των Αθηνών και στο «αρχονταρίκι-υπερώον» του την 14.1.2007 θεώρησα σκόπιμο, ή μάλλον απαραίτητο να προβώ και γραπτώς σε μερικές διευκρινήσεις επί των ιερών κανόνων. Νομίζω ότι αυτές είναι χρήσιμες, προκειμένου να βοηθήσουν στην άρση ωρισμένων παρεξηγήσεων και ως προς αυτούς τους ι. κανόνες, αλλά και μεταξύ των πιστών Χριστιανών. Θεωρώ τον εαυτό μου υποχρεωμένο όχι μόνο προς τους αναγνώστες των εν λόγω βιβλίων μετά την τηλεφωνική – συναδελφική πρόκληση – πρόσκληση να βοηθήσει στη διάλυση πιθανών παρεξηγήσεων ή σκανδαλισμών, αλλά και προς τον ίδιο το φίλο συγγραφέα αυτού του βιβλίου, ώστε να θέσω υπ’ όψει του και τα συμπεράσματα πολλών σχετικών μου επιστημονικών ερευνών και ενασχολήσεων με την ελπίδα κάποιας ουσιαστικότερης, έστω μελλοντικώς, προσεγγίσεώς μας και συμφωνίας μας. Δεν θα υπάρχει νομίζω αντίρρηση, τουλάχιστον ουσιώδης, και από τους ασχολουμένους αμέσως ή εμμέσως με τα θέματα της φιλοσοφίας και της θρησκείας, ότι και η φιλοσοφία, εφ’ όσον αναζητεί με τις δυνάμεις του ανθρώπου το θείο, το Θεό, είναι ένα είδος Θρησκείας. Αντιθέτως η Χριστιανική διδασκαλία και μάλιστα η Ορθόδοξη Χριστιανική, εφ’ όσον ασχολείται με την παραδοθείσα αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους, δεν είναι «θρησκεία», αλλά είναι προφητεία, πίστη, παράδοση, διδασκαλία, χωρίς αυτό να της στερεί το δικαίωμα να λέγεται και θρησκεία. Τα αυτά ισχύουν mutatis mutandis και για τη Χριστιανική Θεολογία. Εδώ μας έρχεται στο νου κάτι που είχε πει ο αείμνηστος και σεβαστός καθηγητής Νικόλαος Νησιώτης, ότι δηλ. Θεολογία είναι σχόλιο στην προφητεία. Και θέτουμε το ερώτημα εν συνεχεία: Μήπως ισχύει κάτι το ανάλογο και για τα πράγματα – κανόνες της εκκλησίας, τα οποία έχουν θεσπισθεί ή διατυπωθεί βάσει της διδασκαλίας της Αγ. Γραφής από τις αυθεντικές Οικουμενικές Συνόδους; Μήπως πρέπει να έχουμε υπ’ όψει μας, προκειμένου να κρίνουμε αντικειμενικά και όχι υποκειμενικά, αυτά τα οποία λέει ο Μεγ. Βασίλειος κατατοπιστικά (ςα’ καν.); «Των εν τη Εκκλησία πεφυλαγμένων δογμάτων και κηρυγμάτων, τα μεν εκ της εγγράφου διδασκαλίας (Αγ. Γραφής) έχομεν, τα δε εκ της των Αποστόλων παραδόσεως διαδοθέντα ημίν εν μυστηρίω παραδεξάμεθα· άπερ αμφότερα την αυτήν ισχύν έχει, προς την ευσέβειαν (ορθοδοξίαν – ορθοπραξίαν)· και τούτοις ουδείς αντερεί, όστις γε καν κατά μικρόν γουν θεσμών εκκλησιαστικών πεπείραται». Τα δόγματα – κηρύγματα, λοιπόν, της Εκκλησίας περιλαμβάνουν μέρος της εν Χριστώ Αποκαλύψεως και της εν Αγίω Πνεύματι αποστολικής παραδόσεως σε μία αλάθητη – ορθή διατύπωσή τους. Γιατί να τα περιφρονούμε ή να τα υποτιμούμε; Αυτά τα ελάχιστα νομίζω ότι θα αρκούσαν και για τη διάκριση περαιτέρω μεταξύ Χριστιανικής Εκκλησίας και οιασδήποτε άλλης θρησκείας ή θρησκευτικής συνάξεως, αν δεν ήταν απαραίτητο να προσθέσουμε και τα εξής προς ολοκλήρωσή τους και ορθή εκτίμησή τους. Διαβάστε περισσότερα »
Ενάντια στη θρησκεία (Χρήστος Γιανναράς)
(12,583 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κριτική εις το βιβλίον του κ. Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» από τον Πρεσβύτερο Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής. Διαβάστε περισσότερα »