Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά… πιο μικρά (Mαριάννα Tζιαντζή)

Όλο και πιο μικρές σε ηλικία είναι οι αθλήτριες της γυμναστικής, όπως αυτές που μάγεψαν εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατές στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. «Πειραγμένα» δεν ήταν μόνο τα πυροτεχνήματα που στην τηλεόραση φάνηκαν πιο φαντασμαγορικά από ό,τι στην πραγματικότητα. Πειραγμένη φαίνεται να είναι και η επίσημη ηλικία της Χε Κεχσίν, της Κινεζούλας που κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στη γυμναστική. Σύμφωνα με τον κανονισμό, δικαίωμα συμμετοχής στους Αγώνες έχουν μόνον όσοι έχουν συμπληρώσει τα 16, όμως εδώ και μήνες αρκετές έγκριτες εφημερίδες και ειδησεογραφικά πρακτορεία υποστηρίζουν ότι η Χε είναι μόνον 14, ενώ παρόμοιες υποψίες έχουν διατυπωθεί και για άλλες αθλήτριες.

Στις κατηγορίες των «ανδρών» και των «γυναικών» αγωνίστηκαν και διακρίθηκαν πλασματάκια που έμοιαζαν να βρίσκονται στις παραμονές της εφηβείας. Τον τέλειο ανάποδο σταυρό πέτυχε στους κρίκους ένας πολύ νεαρός Κινέζος. Ήταν σαν να βλέπαμε ένα παιχνίδι όπως τα Transformers, ανθρωπάκια με αρθρωτά μέλη που σχηματίζουν την τέλεια ορθή γωνία, την τέλεια κατακόρυφη στάση. Δέος νιώθουμε καθώς αναλογιζόμαστε την πειθαρχία, τις στερήσεις και τη σκληρή προπόνηση που έχουν προηγηθεί ώστε να επιτευχθεί αυτό το εντυπωσιακό αποτέλεσμα, όμως μας τρομάζει το άλμα, το σάλτο μορτάλε που οδηγεί κατευθείαν από την παιδική ηλικία στον πρωταθλητισμό. Θαυμαστή η «τελειότητα», όμως ακόμα πιο θαυμαστή είναι η χαρά της άθλησης (για όλες τις ηλικίες), μια χαρά που δεν έχει ανάγκη από κριτές και βαθμολογία.
Το κατώτατο όριο των 16 ετών έχει τεθεί με σκοπό την προστασία της παιδικής ηλικίας από τους τραυματισμούς και την πίεση του ανταγωνισμού. Εκτός όμως από το χημικό ή το τεχνολογικό ντόπινγκ, η λύσσα για μετάλλια οδηγεί και στο βιολογικό ντόπινγκ. Οι μικρές, οι άγουρες αθλήτριες προτιμώνται όχι μόνο γιατί ενθουσιάζουν τα πλήθη, αλλά και γιατί είναι πιο ελαφριές, πιο ευλύγιστες και πιο ατρόμητες, δηλαδή αψηφούν τον κίνδυνο λόγω άγνοιας, περίπου όπως συμβαίνει με τα ζώα του τσίρκου.
Ίσως σύντομα να καθιερωθούν Ολυμπιακοί Αγώνες για νήπια και βρέφη. Ποιο μωράκι θα μπουσουλήσει πρώτο τα 100 μέτρα; Ποιο θα σκαρφαλώσει στην πιο ψηλή τσουλήθρα; Ποιος νέος μπόμπιρας θα καταρρίψει το ρεκόρ του «γέρου» μπόμπιρα; Ποιο Τζάμπο Μπεμπέ, ποια βιομηχανία παιδικών τροφών, ποιες φίρμες παιδικής μόδας, ποιες εταιρείες παραγωγής κινούμενων σχεδίων δεν θα προθυμοποιηθούν να γίνουν σπόνσορες; Και αντί για μετάλλια, οι ολυμπιονίκες – μωρά θα ανταμείβονται με τη χρυσή, την ασημένια και τη χάλκινη πιπίλα.
Το «Baby Dance» του Alpha ήταν ένας μικρός κρίκος στην παγκόσμια επιχείρηση λατρευτικής εκμετάλλευσης του παιδιού, όπως και τα διάφορα τάλεντ σόου με ανήλικους παίχτες ή τις οικογενειακές σειρές με τα μικρομέγαλα παιδιά – ηθοποιούς ή τα καλλιστεία στα οποία συμμετέχουν όλο και πιο νεαρά κορίτσια, όμως φέτος στο Πεκίνο ο κρίκος έγινε χαλκάς βαρύς και ασήκωτος.

(Πηγή: “Καθημερινή” 30/8/2008)

[Ψήφοι: 0 Βαθμολογία: 0]