Η κρίση στον γάμο σήμερα

Διαβάστε περισσότερα »

“Κάποτε, στη δύσκολη αυτή ηλικία, οι άνθρωποι είχαν μια φυσική αυθόρμητη στήριξη, γιατί δεν τους απέκλειε μια κοινωνία που εξιδανικεύει, που λατρεύει τη νεότητα. Σήμερα, το δίχτυ προστασίας προς τους ηλικιωμένους έχει αντικατασταθεί με ένα τείχος προστασίας από αυτούς.” Διαβάστε περισσότερα »

Tο τελευταίο εξώφυλλο του New Yorker παρουσιάζει δύο εικονογραφήσεις της οικογενειακής ζωής γύρω από το τραπέζι: όπως ήταν παλιά και όπως είναι σήμερα. Στην εικονογράφηση της παλιομοδίτικης ζωής η πολυμελής οικογένεια –αδέρφια, ξαδέρφια, παππούδες– τρώει στο γιορτινό τραπέζι και μόνο το μικρότερο παιδί έχει ξεγλιστρήσει και ξεφυλλίζει ένα βιβλίο με ζωγραφιές. H στάση του σώματος προδίδει ότι όλοι συζητούν μεταξύ τους ανά δύο ή ανά τρεις, γέρνουν για να ακούσουν το διπλανό τους. Στη σύγχρονη εικονογράφηση, μια παρόμοια οικογένεια γύρω από το τραπέζι: έχει κι εκείνη τελειώσει το φαγητό της και παρακολουθεί τηλεόραση. Eντελώς διαφορετική η στάση του σώματος, η τοποθέτηση της καρέκλας. Kανείς δεν μιλάει με κανέναν. Kαι η μικρή της παρέας έχει ξεγλιστρήσει επίσης, αλλά για να μιλήσει στο τηλέφωνο. Eξήγησα την εικόνα στην τετράχρονη κόρη μου που γοητεύτηκε από τη ζωγραφιά. Aποφάνθηκε ότι ανήκουμε στο παλιό είδος οικογένειας, αφού δεν έχουμε τηλεόραση στο σπίτι. Οπως κάθε φορά αναρωτήθηκα: είναι λάθος να ζεις εκτός εποχής και να τρέχεις στο σπίτι του γείτονα όταν θέλεις να γράψεις ένα τηλεοπτικό σχόλιο; Eίναι ένα είδος αντίστασης, καθαρής ματιάς; Ή υπερβολική, ματαιόπονη προστασία – σαν να αγοράζεις για την οικογένειά σου βιολογικά προϊόντα σ’ έναν κόσμο γεμάτο φυτοφάρμακα; Διαβάστε περισσότερα »

Απορίες ‘Άλλης Όψεως’:

• Γιατί άραγε εμείς οι Έλληνες να απορρίπτουμε στην πράξη την παράδοσή μας και να αντιγράφουμε δυτικά πρότυπα και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να ανακαλύπτουν την δική μας παράδοση;
   
• Γιατί άραγε τα δοκιμασμένα και επιτυχημένα από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, θα πρέπει για να τα δεχθούμε, να μας τα υποδείξουν έρευνες και επιστήμονες;
   
• «Eυτυχώς που υπάρχουν και οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Xάρβαρντ, οι οποίοι λένε ότι όταν τρώμε μαζί συμβάλλουμε στην ανάπτυξη του παιδιού, στην αυτοπεποίθησή του, στο λεξιλόγιό του, πολύ περισσότερο από τον χρόνο που τους αφιερώνουμε για παιχνίδι ή ανάγνωση βιβλίων. Λέγεται μάλιστα ότι αν συνεχίσουμε έτσι, θα απέχει από το κάπνισμα, το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά.»

  Διαβάστε περισσότερα »