(Ματθ. ιδ’, 22–34)

– Πως πρέπει να γίνεται η προσευχή με βάση το παράδειγμα του Ιησού Χριστού.

– Γιατί ο Ιησούς άφησε πρώτα τους ανέμους και την βία των κυμάτων να απειλήσουν το πλοίο και μετά κατέστειλε τους ανέμους και γαλήνευσε την θάλασσα;

– Τί είναι η “φυλακή της νυκτός”;

– Τί δείχνει το θέλημα του απ. Πέτρου να πλησιάσει τον Ιησού στη θάλασσα;

– Αυτή είναι η φύσις του ανθρώπου. Πολλές φορές τα μεγάλα επιτελεί και άλλες φορές στα μικρά διστάζει.

– Όταν και εμείς περιπέσωμεν σε κίνδυνο, θα πρέπει όπως ο Πέτρος να προστρέξουμε στον Θεόν κραυγάζοντας το “Κύριε σώσον ημάς” και ο φιλάνθρωπος θα εκτείνει ην χείρα Του και θα μας σώσει από τον κίνδυνο.

– Ποιά ήταν η αιτία που βυθίστηκε στο νερό ο Πέτρος;

– Γιατί ο Κύριος αποκάλεσε τον Πέτρο ολιγόπιστο και όχι άπιστο;

– Υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ των Ευαγγελιστών για το πού έφθασε το πλοίο; Διαβάστε περισσότερα »

(Ματ. ιδ’ 14-22)

– Κάθε ψυχή ανθρώπου έχει από τον Θεόν της ελπίδος την δύναμη.

– Οι άνθρωποι διαστρέφουμε το δώρο της ελπίδος που μας έδωσε ο Θεός και αντί να ελπίζουμε σε Αυτόν, ελπίζουμε στους ανθρώπους, στα χρήματα, τα υλικά πράγματα, τα ασθενή, τα φθαρτά, τα μεταβλητά και πρόσκαιρα. Γιατί οι άνθρωποι το κάνουν αυτό;

– Οι επί τον Θεόν ελπίζοντες, ουδέποτε μένουσιν εστερημένοι των δωρεών Αυτού.

– Η ελπίς θυγάτηρ γνησία της πίστεως.

– Ο άπιστος μην έχοντας ελπίδα στο Θεό δεν βρίσκει παρηγορία στις θλίψεις του. Διαβάστε περισσότερα »

(Ρωμ. 15, 1-7)

– Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Χωρίς της αγάπης πάσαι αι αρεταί εισίν ουδέν. Εκ της αγάπης κρέμανται όλος ο νόμος και οι προφήται. Η αγάπη εστί το πλήρωμα του νόμου. Η αγάπη εστίν ο χαρακτήρ των μαθητών του Χριστού, ήγουν ο χαρακτήρ και το γνώρισμα των σωζομένων. Η αγάπη εστίν αρετή μείζων και αυτής της πίστεως, και της προς θεόν ελπίδος. Όστις ου χωρίζεται από της αγάπης, εκείνος ηνωμένος εστί μετά του Θεού και ο Θεός ου χωρίζεται απ’ αυτού. Αλλά πώς άραγε δυνάμεθα ημείς θησαυρίσαι τοιούτον ατίμητον θησαυρόν; Ποία η οδός; Ποίος ο τρόπος; Ποίον το μέσον;

– Πώς ο απ. Παύλος, παραδόξως, επαινεί τον εαυτόν του λέγοντας “Ημείς οι δυνατοί”;

– Ποιοί είναι οι δυνατοί και ποιοί οι αδύνατοι; Ποιά είναι τα ασθενήματα των αδυνάτων; Με ποιό τρόπο οι δυνατοί βαστάζουν τα ασθενήματα των αδυνάτων.

– Με ποιούς τρόπους γινόμαστε αρεστοί στους συνανθρώπους μας; Είναι όλοι οι τρόποι θεμιτοί;

– Γιατί ο απ. Παύλος ονομάζει τον Θεό, Θεό υπομονής και παρακλήσεως;

– Το ζητούμενο δεν είναι οι άνθρωποι να συμφωνούν μεταξύ τους και μόνο, αλλά να συμφωνούν κατά το θέλημα του Ιησού Χριστού.

Διαβάστε περισσότερα »

(Ματ. 9, 27-35)

– Τα θαύματα λύχνος φωτίζων, και μαγνήτις εφέλκουσα την καρδίαν του ανθρώπου εις την εις Χριστόν πίστιν. Δεν είναι τότε παράδοξο ο Ιησούς να εμποδίζει των θαυμάτων την ανακήρυξη; Γιατί άραγε;

– Η κενοδοξία νεκράν ποιεί την πίστην.

– Πρώτον πάντων των προαιρετικών παθών αναφαίνεται εις τον άνθρωπον της κενοδοξίας το πάθος.

– Η κενοδοξία βρίσκει στον κάθε άνθρωπο ύλη εις την οποία γεννάται και τρέφεται.

– Είναι τέτοια η δύναμις της κενοδοξίας, που ακόμα κι αν ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα καλό να καυχηθεί, τότε αυτή βλάπτει την φαντασία!

– Η κενοδοξία κατακυριεύει τον άνθρωπο σχεδόν ανεπαισθήτως.

– Όταν μετερχώμεθα ή το κάλλος ή τον πλούτον ή την σοφίαν, ή την αρετήν, ίνα δοξασθώμεν υπό των ανθρώπων, τότε ο Θεός διασκορπίζει και αφαιρεί αφ’ ημών τα αγαθά ταύτα, ημείς δε μένομεν γυμνοί και κατησχυμμένοι. Αξίζει όμως τέτοια καταδίκη για μια ματαιοφροσύνη που κανέναν δεν αδικεί; Ή μήπως αδικεί;

– Ποιό είναι το πνεύμα και ποιό το σώμα της αρετής;

– Μπορεί ο σκοπός μιας πράξεως να μεταβάλλει την αρετή σε κακία και την κακία σε αρετή; Διαβάστε περισσότερα »

(Ρωμ. ιβ’ 6-14)

– Εάν οι αρετές είναι Θεού χαρίσματα, όπως λέει ο απ. Παύλος, γιατί ο Θεός νομοθετεί περί αυτών, και ζητεί αυτές από εμάς και σώζει αυτόν που τις κατορθώνει;

– Υπάρχουν δύο ειδών αρετές; Εάν ναι, ποια η διαφορά τους;

– Μπορούν να έχουν αρετές άνθρωποι και έθνη που δεν έχουν νόμο Θεού;

– Σε ποιους ανθρώπους δίδει ο Θεός τα χαρίσματα της αρετής; Διαβάστε περισσότερα »