Διαβάστε περισσότερα »

Παραβολή του άφρoνος πλουσίου (Λουκ. 12, 16-21)

Από την ερμηνεία:

– Γιατί ο Θεός ευδόκησε, η χώρα του κακού και διεστραμένου πλουσίου, να καρποφορήσει πλήθος παντοίων και καλών καρπών;

– Τί κακά προξενεί ο πλούτος;

– Η πλεονεξία πάθος ακόρεστον. Ο πλεονέκτης όσο συνάγει τόσο περισσότερο επιθυμεί!

– Είναι δικά του τα αγαθά που θέλει να απολαύσει ο πλούσιος;

– Γιατί ανακηρύττει ο Θεός τον πλούσιο άφρονα;

– Γιατί ο Θεός λέγει “απαιτούσιν” (την ψυχή σου) και όχι “απαιτώ”;

Από την ομιλία:

– Φοβερός ο αιφνίδιος θάνατος. Μετά θάνατον ούτε ο ενάρετος μεταβάλλεται από την αρετή στην αμαρτία, ούτε ο αμαρτωλός από την αμαρτία στην αρετή. Όπως και αν ευρεθεί ο άνθρωπος στην ώρα του θανάτου έτσι και διαμένει.

– Όταν προ του θανάτου ο φιλάνθρωπος Θεός στέλνει ως άγγελον βαρύτατη ασθένεια, τότε αυτή βοά: Άνθρωπε, ετοίμασε τον εαυτό σου για την μέλλουσα ζωή και για το εκεί φοβερό κριτήριο. Οι πόνοι και η βάσανος της αρρώστιας και ο φοβερός φόβος του θανάτου την σκληρή καρδιά πολλές φορές κάμπτει. Τότε αισθάνεται ο άνθρωπος ότι χωρίζεται από του κόσμου, τότε βλέπει ότι σε τίποτα δεν τον ωφελεί ούτε ο πλούτος ούτε η δόξα ούτε όλα τα αγαθά του κόσμου.

– Όταν προ του θανάτου ο άνθρωπος είναι υγιής και εύρωστος και αμαρτάνων, μετά όμως από μια στιγμή άλαλος και αναίσθητος, ποιά ελπίδα τότε σωτηρίας; Πού επιστροφή;

– Ο Θεός ως εξουσιαστής και δεσπότης και της στάσεως και της κινήσεως και των νόμων και των ιδιωμάτων της φύσεως, και αυτής της φύσεως και των κτισμάτων πάντων δημιουργός και παντοδύναμος, κινεί και μεταβάλλει τα πάντα και ποιεί όσα θέλει και καθώς θέλει και βούλεται.

– Κάθε συμφορά, κάθε θλίψη και κάθε κακό όταν έλθει εξαίφνης γίνεται βαρύτερο και θλιβερότερο. Όταν έχει ο άνθρωπος προϋπάρχουσα είδηση του κακού, εάν μεν είναι το κακό φευκτόν, ή φεύγει αυτό παντελώς, ή με κάποιο τρόπο το κάνει μετριώτερο. Εάν δε άφευκτον, προετοιμάζει την καρδιά του για την υποδοχή του.

– Όταν προγνωρίζουμε τον θάνατον δια της μετανοίας και εξομολογήσεως απαλλασσόμαστε από το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων μας, καθησυχάζουμε της συνηδείσεως τον έλεγχο και διώχνουμε τον υπέρμετρο φόβο τής αιωνίου κολάσεως. Μεταλαβόντες δε των αγίων μυστηρίων, συνενούμεθα με τον σωτήρα Ιησού Χριστό.

– Όχι όμως μόνο αγνοούμε την ώρα τού θανάτου αλλά και το είδος του.

– Γιατί όμως ο Θεός ηθέλησε να μην γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας; Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

(Λουκά 10, 25-37)

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτου

Από την ερμηνεία:

– Ποιοι ονομάζονταν νομικοί στα χρόνια του Ιησού;

– Ο νομικός ρώτησε τον Ιησού από προσωπικό ενδιαφέρον ή ρωτάει άλλον λόγο;

– Γιατί ο Ιησούς ρωτάει τον Νομικό τι είναι γεγραμμένο στο νόμο;

– Ο νομικός αναγκάζεται να προβάλλει τα λόγια του νόμου.

– Αφού ο νομικός δεν επίστευε στον Ιησούν Χριστόν, γιατί ο Κύριος του είπε να αγαπά τον Θεόν και τον πλησίον του για να κληρονομήσει την αιώνιον ζωή;

– Γιατί ο νομικός ρωτάει τον Ιησούν για το ποιος είναι ο πλησίον; Αγνοούσε την απάντηση ο ίδιος; Τι απάντησε ο Ιησούς διδάσκοντας;

– Τι συμβολίζει ο άνθρωπος που λήστευσαν στην παραβολή; Τι συμβολίζουν οι ληστές; Τι συμβολίζουν οι πληγές στο σώμα του θύματος;

– Τι συμβολίζει ο ιερεύς της παραβολής και τι ο Λευίτης; Τι συμβολίζει το γεγονός ότι αυτοί προσπερνούν τον πάσχοντα και δεν τον θεραπεύουν; Τι συμβολίζεται στο πρόσωπο του Σαμαρείτη και τι στις ενέργειές του;

– Τι συμβολίζει το έλαιον και ο οίνος που έβαλε ο Σαμαρείτης στις πληγές του τραυματισμένου;

– Τι συμβολίζει το γεγονός της επιβίβασης του τραυματισμένου στο ζώο του Σαμαρείτη;

– Τι συμβολίζει το πανδοχείο και τι ο πανδοχέας;

– Τι συμβολίζουν τα δύο δηνάρια;

-Τι σημαίνει το γεγονός ότι ο Σαμαρείτης υπόσχεται να επιστρέψει, πληρώνοντας όσα παραπάνω έξοδα γίνουν για την θεραπεία του τραυματισμένου;

Από την ομιλία: – Το μεγάλο βάρος των αμαρτημάτων του ανθρώπου και η ευσπλαγχνία και το έλεος του Θεού μετά την μετάνοιά μας.

– Ακόμα κι αν η μετάνοια δεν είναι αυτοπροαίρετη, αλλά αναγκασμένη και βεβιασμένη (π.χ. από κάποια ασθένεια ή άλλη απειλή) και τότε η μετάνοια ισχύει. Ουδεμία αμαρτία νικά την ευσπλαγχνία του Θεού.

– Απέραντα είναι της ευσπλαγχνίας του Θεού τα όρια. Μια φωνή του ληστή στο σταυρό ήταν αρκετή για να λάβει την συγχώρηση από τον Κύριο.

– Ο Θεός είναι δίκαιος και εύσπλαγχνος. Ενεργεί η ευσπλαγχνία χωρίς να βλάπτεται η δικαιοσύνη Του.

– Πώς ενώ πέφτουμε στα ίδια αμαρτήματα, μπορούμε να ελπίζουμε στου δικαιοτάτου κριτού την συγχώρεση;

– Αυθάδης αυτός που περιμένει να μετανοήσει στο τέλος της ζωής του.

– Πώς συμβιβάζεται η δικαιοσύνη του Θεού με το γεγονός ότι μας συγχωρεί πολλές φορές την ίδια αμαρτία;

– Σε όλα τα παραδείγματα της Αγίας Γραφής θα συναντήσει κανείς την δικαιοσύνη του Θεού συμπεπλεγμένη με την ευσπλαγχνία Του. Ας μην καταχραζόμαστε την ευσπλαγχνία του Θεού γιατί θα βρεθούμε εμπρός στην δικαιοσύνη Του!

– Παράλογος και ισχυρογνώμων αυτός που απελπίζεται.

– Ο ευσεβής φοβάται περισσότερο την ευσπλαγχνία του Θεού παρά την δικαιοσύνη Του, γιατί γνωρίζει ότι αν παροργίσει την δικαιοσύνη καταφεύγει στην ευσπλαγχνία, εάν δε παροργίσει την ευσπλαχνία δεν θα έχει άλλο καταφύγιο! Διαβάστε περισσότερα »

(Γαλ. στ’, 11-18)

– Πολλά σκάνδαλα και ταραχές και φθορά προξένισαν στην Εκκλησία του Χριστού όσοι εδίδασκαν ότι είναι ανάγκη να περιτέμνονται όσοι πίστευαν στον Χριστόν. Το πανάγιον πνεύμα έκρινε ότι η περιτομή είναι περιττόν βάρος.

– Το πάθος της ανθρωπαρέσκειας τρέφεται και αυξάνει και στηρίζεται από τα πάθη του φόβου, της ντροπής και της φιλοδοξίας.

– Είναι όλοι οι άνθρωποι επιρρεπείς στο πάθος της ανθρωπαρέσκειας ανεξάρτητα από το αξίωμά τους ή την κοινωνική τους θέση;

– Δεν πρέπει όμως να είμαστε αρεστοί στον προστάτη μας ή σε αυτόν από τον οποίο αναμένουμε βοήθεια;

– Σε όλες τις περιπτώσεις το να είμαστε αρεστοί στους ανθρώπους είναι αμαρτία;

– Ποια είναι τα οφέλη του ανθρώπου που θέλει να ευαρεστεί τον Θεόν παρά τους ανθρώπους; Διαβάστε περισσότερα »