Ἐδῶ βρίσκεται τὸ θεῖο γνώρισμα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης: ὅτι ὁ Θεὸς τὴν γεμίζει, ὅτι ὁ Θεὸς γίνεται τὸ περιεχόμενό της, ὅτι ὁ Θεὸς ζεῖ σ’ αὐτὴν σὰν σὲ δικό του ναό, οἶκο του, σῶμα του. Ἡ ἀνθρώπινη φύση ἔχει ἐκπληρώσει αὐτὸ τὸ γνώρισμα στὴν τελειότητά του στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου πλήρης Θεοῦ καὶ εἶναι στ’ ἀλήθεια ναὸς Θεοῦ, στὸν ὅποιο «κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κόλ. 2,9).
Ιουστίνος Πόποβιτς
Ο χριστιανός είναι ναός τού Θεού (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
(867 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Theologia-3.png)
Ο νους αποκτά τη χάρη με τα άγια μυστήρια και τις αγίες αρετές (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
(1,292 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Theologia-3.png)
Ο νους αποκτά τη χάρη με τα άγια μυστήρια και τις άγιες αρετές. Έτσι η προσευχή με την αγία της δύναμη χαριτώνει το νου και ο νους που έλαβε την ποιότητα της προσευχής γεννά και κατευθύνει κάθε λογισμό του στους θείους δρόμους, για να μη συντριβεί ποτέ σε ζοφερά αδιέξοδα.
Το μυστήριο της ζωής (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
(1,093 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Theologia-3.png)
Ἡ ζωὴ πάνω στὴ γῆ ἕλκει τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὸν οὐρανό· ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἕλκει τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὸν Θεό. Τὰ ἀκρορρίζια τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπινου ὄντος καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων μαζὶ εἶναι βυθισμένα στὰ ἄπειρα βάθη τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὰ πανάγια βάθη τῆς Τρισηλίου Θεότητας. Τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς, καὶ τοῦ πιὸ μικροῦ καὶ τοῦ πιὸ μεγάλου καὶ τοῦ πιὸ ἁπλοῦ καὶ τοῦ πιὸ σύνθετου ὄντος πάνω στὴ γῆ, στὴν οὐσία του εἶναι ἅγιο, οὐράνιο, ἔλλογο (Χριστοκεντρικό), τριαδικό. Ζῶντας κάθε ζωντανὸ ὅν εἶναι συνεχῶς σὲ σύνδεσμο μὲ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, κάθε ζωῆς —τὸν Θεὸ Λόγο. Ἀλλὰ σὲ κάθε ὅν, ἀνάλογα μὲ τὰ μέτρα του, ἔχει δοθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ μέτρο τῆς ζωῆς. Κάθε ὅν μὲ τὸ δικό του τρόπο βιώνει καὶ ἀναπτύσσει τὴ λογικότητά του μαζὶ μὲ τὴν ὕπαρξή του. Τὰ πιὸ σύνθετα ὄντα βιώνουν τὴ λογικότητά τους συνθετότερα καὶ δραματικότερα, καὶ τὰ συνθετότατα μὲ τρόπο συνθετότατο. Ἀναμφίβολα τὸ πιὸ σύνθετο ὅν πάνω στὴ γῆ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, γι’ αὐτὸ βιώνει τὴ ζωή του καὶ πιὸ δραματικά. Καὶ ἐὰν μὲ συνέπεια ὁ ἄνθρωπος παρακολουθήσει τὰ ἀχνάρια τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς του, αὐτὴ ἀναπόφευκτα τὸν ἕλκει στοὺς ὑψηλότερους καὶ ἐπουράνιους κόσμους, στὸν Θεὸ καὶ στὰ τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ μὲ κανέναν τρόπο δὲν εἶναι σὲ θέση ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑρμηνεύσει τὴ ζωή του καὶ τὴ ζωὴ γενικὰ πάνω στὴ γῆ χωρὶς τὸν Θεὸ καὶ τὸ Χριστό.
Ο πραγματικά σοφός άνθρωπος (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
(1,464 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Theologia-3.png)
Σοφία εἶναι τὸ νὰ ζεῖ κανεὶς μὲ εὐαγγελικὴ «εὐταξία», μὲ εὐαγγελικὴ «ἀκρίβεια». Διαβάστε περισσότερα »
“Η φιλανθρωπία του Θεανθρώπου Χριστού δεν έχει όρια και τέλος!” (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
(1,149 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Theologia-3.png)
Προ της ελεύσεως του Σωτήρος Χριστού εις τον επίγειόν μας κόσμον, ημείς οι άνθρωποι ηξεύραμεν μόνον τον θάνατον· και ο θάνατος ημάς. Κάθε τι το ανθρώπινον ήτο διαπεποτισμένον με τον θάνατον, αιχμαλωτισμένον και κατανικημένο απ’ αυτόν.
Ο θάνατος μάς ήτο πλησιέστερος και από τον εαυτόν μας και περισσότερον πραγματικός από ημάς τους ιδίους· δυνατώτερος ασυγκρίτως δυνατώτερος, από κάθε άνθρωπον χωριστά και από όλους τους ανθρώπους μαζί.
Η γη ήτο μία φρικαλέα φυλακή του θανάτου και ημείς ανίσχυροι δέσμιοι και δούλοι του (Πρβλ. Εβρ. 2, 14-15). Μόνον με την έλευσιν του Θεανθρώπου Χριστού «η ζωή εφανερώθη»· εφανερώθη «η ζωή η αιώνιος» εις τους απηλπισμένους θνητούς, τους αθλίους δούλους του θανάτου, ημάς (πρβλ. 1 Ιωάνν. 1, 2). Διαβάστε περισσότερα »