Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας

Πτυχία επιστήμης χωρίς την επιστήμη (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

(ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΓΛΥΦΑΔΑΣ)

Σάλος δημιουργήθηκε πρόσφατα στην Αγγλία, μετά το δημοσίευμα του Dr David Colquhoun, καθηγητή Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο University College London, στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «Nature». Το άρθρο του καθηγητή -που δημοσιεύτηκε το Μάρτιο, αναδημοσιεύτηκε στις μεγαλύτερες αγγλικές εφημερίδες, προβλήθηκε από το BBC και  φέρει τον εύστοχο τίτλο «Πτυχία επιστήμης χωρίς την επιστήμη»-  έριξε κυριολεκτικά βόμβα στο χώρο των εναλλακτικών «θεραπειών». Ο καθηγητής καταγγέλλει ότι κάποια νεότερα αγγλικά Πανεπιστήμια -ιδρυθέντα μετά το 1992- δίνουν σήμερα πτυχία επιστήμης (B.Sc) στην ομοιοπαθητική, τη ρεφλεξολογία και άλλες εναλλακτικές «θεραπείες», καταστρέφοντας έτσι τη φήμη τους, αλλά και την πιθανότητα να αναγνωριστούν ως ισάξια με τα παλαιότερα αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια. «Πολλοί επιστήμονες και υπέρμαχοι της τεκμηριωμένης ιατρικής θεωρούν ότι είναι αδικαιολόγητο το να δίδεται στην Ομοιοπαθητική επιστημονικό γόητρο, με την τοποθέτησή της δίπλα στη φυσική, τη χημεία και τη βιολογία» έγραψε το «Nature». Διαβάστε περισσότερα »

Μόνο η μετάνοια μπορεί να σβήσει τις φωτιές! (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

(ΠΗΓΗ: Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας)

Συγκλονισμένο το Πανελλήνιο. Συγκλονισμένο, οργισμένο, φοβισμένο, αλλά αδύναμο να σβήσει τις φωτιές. Ούτε το σοκ, ούτε η οργή, ούτε ο φόβος μπορούν να σβήσουν τα ίχνη  -στη γη και στις καρδιές μας- από την τρομερή φωτιά. Οι φωτιές δεν σβήνονται εύκολα και να σβηστούν πάλι θ’ ανάψουν. Ζούμε μια καθημερινή τραγωδία και γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι εμπρηστές. Υπαίτιοι είμαστε όλοι μας. Η φωτιά των παθών μας ξεχείλισε και η κοινωνία μας έθρεψε παιδιά, τα δικά της παιδιά που έγιναν εμπρηστές. Είναι τα δικά μας παιδιά, είναι οι καρποί των δικών μας οικογενειών, της δικής μας άρρωστης κοινωνίας. Ας μην κατηγορούμε τους εμπρηστές. «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω», έτσι δε λέει;  Ποιος θα τολμήσει να το κάνει; Μήπως και εμείς δεν φταίμε για αυτά που ζούμε;

Διαβάστε περισσότερα »

Το άλογο του Θεού (C.V. Gheorghiu)

Κάθε φορά που φαντάζομαι τον πατέρα μου, τον βλέπω με τον ζυγό γύρω από το λαιμό του, ζευγμένον με το επιτραχήλι. Τον βλέπω ζευγμένον, σαν ένα άλογο του Ιησού Χριστού. Ποδεμένον με τις πεταλωμένες μπότες του, να τρέχει από τη μια στην άλλη άκρη της ενορίας, τριάντα ορεινά χιλιόμετρα, που έπρεπε να διατρέξει δύο φορές τη μέρα μερικές φορές. Γι’ αυτό ήταν πάντα αποκαμωμένος. Έτοιμος να σωριαστεί απ’ την κούραση. Όπως κάθε ζευγμένο πλάσμα. Κι όμως δε σταματούσε ποτέ. Διαβάστε περισσότερα »