ιατρική

Ερευνητές επικοινωνούν με ασθενείς που βρίσκονται σε κατάσταση “φυτού”

Μέθοδος επικοινωνίας με ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλική βλάβη και βρίσκονται σε κατάσταση ‘φυτού’, ανακαλύφτηκε από Βρετανούς και Βέλγους ερευνητές.

Στο περιοδικό ‘Lancet’ περιγράφουν πώς μέτρησαν την ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο για να ανιχνεύσουν τη συνείδηση.

Διαβάστε περισσότερα »

Βιοηθική και κοινωνική προσέγγιση των ορίων της ιατρικής (π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

1. Εισαγωγικά
Τα τελευταία χρόνια γνώρισαν μεγάλη πρόοδο οι επιστήμες υγείας, λύθηκαν χρόνια ιατρικά προβλήματα, ανακαλύφθηκαν νέα φάρμακα, εφαρμόσθηκαν νέες θεραπευτικές μέθοδοι, αναπτύχθηκε η ιατρική τεχνολογία, δόθηκε μεγάλη βαρύτητα στην εξειδίκευση και έγινε πιο αποτελεσματικό το έργο των ιατρών. Η έρευνα βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη, ενώ «η επιστήμη διακατέχεται από αβέβαιη πίστη, ποτέ από απατηλή βεβαιότητα».*1 Παράλληλα ανεφύησαν πρωτόγνωρα ηθικά διλήμματα, τα οποία είναι δύσκολο να ξεπεραστούν μόνο από τους ιατρούς. Για την αντιμετώπισή τους ζητήθηκε η συνδρομή πολιτικών, φιλοσόφων, νομικών, θεολόγων, θρησκευτικών λειτουργών, κοινωνιολόγων, γενετιστών, βιολόγων κ.ά. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο συγκρότησης των επιτροπών βιοηθικής σε παγκόσμια κλίμακα.
Το άρθρο μας αυτό θα εστιάσει την προβληματική της στα παρακάτω ερωτήματα: Πώς βλέπει τον άνθρωπο και πώς ορίζει την υγεία του η ιατρική και πώς η θεολογία; Ενδείκνυται, κι αν ενδείκνυται, μπορούν να τεθούν όρια στην έρευνα και την άσκηση της ιατρικής; Πώς διαμορφώνεται και ποιο ρόλο παίζει η προσωπικότητα του ιατρού στην εν λόγω οριοθέτηση; Μήπως επειδή η κοινωνία έχει απεριόριστες προσδοκίες από την ιατρική και απόλυτη εμπιστοσύνη στην επιστήμη, ασκεί κάποια ιδιότυπη πίεση στους ιατρούς για θεραπεία με οποιοδήποτε ηθικό ή άλλο κόστος; ΄Εχουν όλοι οι ασθενείς δυνατότητα πρόσβασης στις νέες ιατρικές μεθόδους για την αποκατάσταση της υγείας τους; Ποιες προτάσεις θα μπορούσαν να διατυπωθούν, προκειμένου να διαμορφωθούν κριτήρια δεοντολογίας στο χώρο της ιατρικής;

Διαβάστε περισσότερα »

Ιατρικά δεδομένα για την ομοφυλοφιλία (Καλλιόπη Προκοπάκη, Ψυχίατρος παιδιών και εφήβων)

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η έγκυρη και σύγχρονη ενημέρωση πάνω στις ιατρικά δεδομένα που αφορούν στην ομοφυλοφιλία. H «ιατρικοποίηση» της ομοφυλοφιλίας πριν τα μέσα του 20ου αιώνα αντιπροσώπευε μία προσπάθεια απομάκρυνσης του στίγματος της ανηθικότητας και επανένταξης των ομοφυλοφίλων στην κοινωνία, μέσω θεραπείας. Από την δεκαετία του 1980, η ομοφυλοφιλία σταδιακά «αποιατρικοποιήθηκε», καθώς ο χαρακτηρισμός της ως «νόσου» θεωρήθηκε από τα ομοφυλοφιλικά κινήματα ως νέο στίγμα. Η διεθνής σύγχρονη προσπάθεια νομιμοποίησης της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής πρακτικής δεν βασίζεται σε επιστημονικά ιατρικά δεδομένα, αλλά σε «φιλοσοφικά-κοινωνικά» δεδομένα και ισχυρές πολιτικές πιέσεις. Τα αποτελέσματα της θεώρησης της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής και ισότιμης συμπεριφοράς και η νομοθέτηση πρακτικών όπως ο «γάμος» μεταξύ ομοφυλοφίλων και η δυνατότητα υιοθέτησης παιδιών μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες στην δομή της κοινωνίας και στις ανθρώπινες σχέσεις. Διαβάστε περισσότερα »

Ο θνήσκων ασθενής (Δήμητρα Καναλουπίτη, Αναπλ. Διευθύντρια, Α’ Ογκολ. Κλινικής, Νοσ. Metropolitan, Πηνελόπη Μιχαλακοπούλου, Ε.Ε.ΔΙ.Π. Σχολής Επιστημών της Διοίκησης, Παν/μιο Αιγαίου)

Ο θάνατος μαζί με τη γέννηση είναι δυο οριακά γεγονότα – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αν και τα δυο είναι κοινά γεγονότα για τα έμβια, μόνο ο άνθρωπος ξέρει ότι τα υφίσταται: Ξέρει ότι γεννήθηκε και ξέρει ότι, αφού γεννή­θηκε, θα πεθάνει. Αυτή η γνώση της θνητότη­τας αποτελεί μοναδικό τραγικό προνόμιο της ανθρωπότητας. Διαβάστε περισσότερα »

Η επίσκεψη στο θάλαμο (Θ. Μουντοκαλάκη, καθηγ. Παθολογίας Παν/μίου Αθηνών)

Σε μία από τις σελίδες μιας νουβέλας περιγράφεται μια ιατρική επίσκεψη στο θάλαμο:

«…Μια μεγάλη ομάδα γιατρών, νοση­λευτριών, φοιτητών της Ιατρικής (…) περνούσαν από κρεβάτι σε κρεβάτι συ­ζητώντας τη βελτίωση ή την επιδείνωση της υγείας των αρρώστων. (…) “Πώς εί­σαι σήμερα;” Ένας ψηλός, μεγαλύτερος σε ηλικία, άντρας άρχιζε πάντα με αυτό τον τρόπο, αφού ο εσωτερικός γιατρός είχε παρουσιάσει τα στοιχεία. “Νιώθω καλύτερα, γιατρέ”. “Αυτό είναι καλό”. “Μόνο ένα πράγμα, γιατρέ”. “Ναι;” Αλλά ο γιατρός είχε ήδη στραφεί προς τον εσωτερικό βοηθό. “Επ’ ευκαιρία, τί έδει­ξε το Σίλιγκ τεστ;”». Διαβάστε περισσότερα »