Θεοτόκης

Ομιλία περί του ότι ο Χριστός εστιν η ειρήνη ημών και ότι αυτός εστιν ο δοτήρ της αληθινής ειρήνης και ότι υπόσχεται και ο κόσμος ειρήνην, πλην άλλη εστί η ειρήνη του κόσμου και άλλη η του Θεού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Ομιλία εις τον Απόστολο της ΙΓ’ Κυριακής του Λουκά

(Προς Εφεσίους Παύλου Επιστολή κεφ. β’, 14 – 22) Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ’ Λουκά: Ομιλία περί του ότι η αρετή εστι κατά φύσιν, παρά φύσιν δε η κακία (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Γαλάτας Παύλου Επιστολή, β’ κεφ., 16-20)

Τα μεν σαρκικά πάθη είναι κατά φύσιν, η δε νέκρωσις αυτών και η αρετή είναι πράγματα υπέρ φύσιν; Αποδείξεις για το αντίθετο. Η αμαρτία έσπειρε στον άνθρωπο την διάθεση και την κλίση εις το κακό.

Έχει ο άνθρωπος κατά φύσιν της αρετής τα σπέρματα.

Ο νόμος του Θεού είναι γεγραμμένος στις καρδιές των ανθρώπων;

Εάν η φύσις διδάσκει και οδηγεί προς την αποστροφήν από της κακίας, και προς την κατόρθωση της αρετής, ποια είναι η χρησιμότητα των θείων νόμων;

Η αρετή αντιφέρεται στα ιδιώματα της φύσεως;

Διαβάστε περισσότερα »

Πάσα δυστυχία και οδύνη εκ Θεού εστίν. Αυτή η πληροφορία γίνεται βάλσαμον θεραπευτικόν πάσης οδύνης και θλίψεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Ομιλία εις τον Απόστολο της Ε’ Κυριακής του Λουκά (30/10/11)

(Β’ προς Κορινθίους Παύλου Επιστολή ια’ 31 – ιβ΄ 9)

Από πού γνωρίζουμε ότι ο Θεός επέτρεψε την θλίψη μας; Γιατί επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις και τις συμφορές;

Διαβάστε περισσότερα »

Πότε γίνεται κανείς ‘πολιτικός’… (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

Από ομιλία του εις το κατά Λουκά Ευαγγέλιον της Α’ Κυριακής

Πιστεύουν πολλοί ότι ο πολιτικός άνθρωπος απολαμβάνει τα αγαθά του κόσμου. Ο πολιτικός, λέγουν, γίνεται στον κόσμον αυτόν ευτυχής. Και γίνομαι πολιτικός, όταν… Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ομιλία εις το ‘ολιγόπιστε, εις τί εδίστασας;’ (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Κεφ. Ιδ. 22 – 34
Τω καιρώ εκείνω, ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ού απολύση τους όχλους. Και απολύσας τους όχλους ανέβη εις το όρος κατ’ ιδίαν προσεύξασθαι. Οψίας δέ γενομένης, μόνος ήν εκεί. Το δέ πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ήν, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων’ ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. Τετάρτη δέ φυλακή της νυκτός, απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επι της θαλάσσης. Και ιδόντες Αυτόν οι μαθηταί επι την θάλασσαν περιπατούντα, εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμά εστί, και απο του φόβου έκραξαν. Ευθέως δέ ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων» θαρσείτε, εγώ ειμί, μή φοβείσθε. Αποκριθείς δέ Αυτώ ο Πέτρος είπε» Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με προς σε ελθείν επι τα ύδατα. Ο δέ είπεν» ελθέ. Και καταβάς απο του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επι τα ύδατα, ελθείν προς τον Ιησούν. Βλέπων δέ τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων» Κύριε, σώσόν με. Ευθέως δέ ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ» ολιγόπιστε! Εις τί εδίστασας; Και εμβάντων αυτών εις το πλοίον, εκόπασεν ο άνεμος, οι δέ εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν Αυτώ λέγοντες» αληθώς Θεού υιός εί. Και διαπεράσαντες ήλθον εις την γήν Γεννησαρέτ.

Διαβάστε περισσότερα »