“Η σκέψη του θανάτου είναι ικανή να παρακινήσει τον αμαρτωλό σε μετάνοια. Μας είναι και γνωστός και άγνωστος ο θάνατος. Γνωστός, γιατί ξέρουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε. Άγνωστος, γιατί δεν ξέρουμε πότε, πού και πώς θα πεθάνουμε. Όσο περισσότερο ζούμε, τόσο περισσότερο μικραίνει η ζωή μας, τόσο λιγοστεύουν οι μέρες μας και πλησιάζουμε στο θάνατο. Είμαστε πιο κοντά του σήμερα απ΄ό,τι χθές, αυτή την ώρα απ΄ό,τι την προηγούμενη. Ο θάνατος βαδίζει αόρατος πίσω απ΄τον καθένα και τον αρπάζει τότε που δεν το υποπτεύεται. Εντούτοις, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι – και μάλιστα οι υγιείς και οι δυνατοί – κάνουν τις ακόλουθες σκέψεις για τον ευατό τους: Διαβάστε περισσότερα »
θάνατος
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ: Ο θάνατος (Αγ. Τύχων, αρχιεπ. Βορονέζ και Ζαντόνσκ)
Δημοσιεύθηκε στις 3 Μαΐου, 2013
(2,801 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,801 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: θάνατος, βιβλία, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Τύχων του Ζαντόνσκ, "Πορεία προς τον ουρανό" Ο θάνατος και ο πόνος στη ζωή του χριστιανού (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)
Δημοσιεύθηκε στις 21 Μαρτίου, 2013
(2,820 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,820 άτομα το έχουν διαβάσει)
Συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό της Μυτιλήνης το 2007
Ο π. Βασίλειος απαντά στα ερωτήματα του δημοσιογράφου:
– Πώς μπορεί να παρηγορηθεί μια μάνα που έχει χάσει το παιδί της;
– Ο θάνατος μπορεί να νικηθεί μόνο στην Εκκλησία;
– Γιατί ο Θεός επιτρέπει να σκοτώνονται άνθρωποι άδικα;
– Η Εκκλησία διδάσκει ότι οι θλίψεις μας φέρνουν κοντά στο Θεό. Τί γίνεται όμως με τους ανθρώπους όπου οι δοκιμασίες της ζωής τούς απομακρύνουν από το Θεό;
– Μπορεί κανείς να χαρεί την χαρά του Παραδείσου και εκτός Αγίου Όρους; Να υπάρξει η αγιότητα στους ανθρώπους εκτός της μοναχικής ζωής;
– Ποιός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να πλησιάσει κανείς τον Θεό;
– Ο σημερινός πιστός βοηθιέται κατάλληλα από τους ποιμένες του για την σωτηρία της ψυχής του; Πόσο επηρεάζεται αυτή η προσπάθεια από την ζωή των κληρικών;
– Άγγελος Κυρίου ειδοποίησε τον Ιωσήφ για να φυγαδεύσει στην Αίγυπτο το βρέφος Ιησού και έτσι σώθηκε από το μίσος του Ηρώδη. Γιατί όμως ο Θεός δεν έσωσε και τα άλλα τα βρέφη και σφάζονται από τον Ηρώδη;
– Γιατί ο Χριστός παίρνει μαζί του πρώτα στον Παράδεισο έναν ληστή και όχι έναν μαθητή του;
Χριστιανικές σκέψεις περί θανάτου (Ανδρέας Θεοδώρου, τ. Καθηγητής Πανεπ. Αθηνών)
Δημοσιεύθηκε στις 16 Ιανουαρίου, 2013
(2,586 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,586 άτομα το έχουν διαβάσει)
Τις πιο πάνω περί θανάτου διαπιστώσεις καταφάσκει πλήρως και η χριστιανική, περί θανάτου, φιλοσοφία. Εδώ όμως υπεισέρχεται ένα καινούργιο στοιχείο πρωτόγνωρο για τον άνθρωπο· η μυστηριακή διάσταση του θανάτου, την οποία φωτίζει η χριστιανική πίστη. Το φαινόμενο του θανάτου είναι μυστήριο, όσο μυστήριο είναι και το φαινόμενο της ζωής. Ποιός είναι ο βαθύτερος λόγος τους; Γιατί υπάρχουμε και γιατί πεθαίνουμε; Από πού ξεκινάμε και πού πορευόμαστε; Στα ερωτήματα αυτά, τα τόσο σημαντικά, ανέκαθεν προσπαθούσαν να δώσουν απάντηση ο ανθρώπινος λόγος και τα διάφορα θρησκεύματα. Ψελλίσματα κατά κανόνα αδύναμα, στο μέτρο που αδύναμος είναι και ο ίδιος ο άνθρωπος. Η φλόγα τού ανθρώπινου λόγου, και στο πιο φουντωμένο της λαμπάδιασμα, δεν μπορεί να εισδύσει στο σκοτάδι τού τάφου, να τρυπήσει την παγερή πλάκα του, να φωτίσει —αμυδρά έστω— τα συμβαίνοντα μέσα και πέρα από τη ψυχρή του παγερότητα. Με την πίστη όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Οι πιστοί δεν βασανίζονται από πιεστικά ερωτηματικά. Δεν σαλεύει το μυαλό τους μπροστά στη μυστηριακή τραγικότητα του θανάτου. Αυτοί έχουν και υπακούουν σε άλλους ρυθμούς. Αφουγκράζονται άλλες φωνές. Ζουν σε αποκαλύψεις Θεού. Απολυπραγμόνητα δέχονται το θείο φανέρωμα με την πίστη τους, το θείο αυτό και θεοποιό φτερούγισμα. Ακούουν το περί θανάτου αποκαλυπτικό μήνυμα, το εμπιστεύονται και το ζουν βιωματικά στις ήσυχες και αναπαυμένες καρδιές τους. Θλίβονται βέβαια για το φρικτό και αποτρόπαιο γεγονός· όμως δεν ταράζονται, δεν λιποψυχούν, δεν κυριεύει απελπισμός τη ψυχή τους, δεν εποδύρονται. Έχουν την ελπίδα τους αγκυροβολημένη στην αλήθεια που σφράγισε ο Θεός. Στην υπαρξιακή καταιγίδα που ανελέητα σαλεύει το ον, η καρδιά τους είναι πιασμένη από το δέντρο τής θείας ζωής. Τα παραρρέοντα ύδατα δεν την αγγίζουν, οι άνεμοι την αντιπαρέρχονται. Αντιμετωπίζουν το τέλος με τη βεβαιότητα που τους παρέχει ο λόγος τού Θεού. Τί περισσότερο μπορούν να επιζητήσουν;
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ Λέξεις Κλειδιά: θάνατος, βιβλία, Εκδόσεις «Αποστολική Διακονία», Ανδρέας Θεοδώρου Σκέψεις περί θανάτου (Ανδρέας Θεοδώρου, τ. Καθ. Πανεπ. Αθηνών)
Δημοσιεύθηκε στις 9 Ιανουαρίου, 2013
(2,007 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,007 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ο θάνατος είναι σημείο οριακό για κάθε ζωντανή ύπαρξη. Είναι γεγονός που την ορίζει, την περιορίζει και την εξαντλεί. Είναι το τέρμα μιας πορείας, μιας ζωτικής διαδικασίας. Ο θάνατος ορίζει το είναι, οριοθετεί το υπάρχειν. Σ’ αυτόν σταματά κάθε κίνηση, παύει κάθε λειτουργία· επικρατεί η αδράνεια, η απόλυτη σιωπή! Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ Λέξεις Κλειδιά: θάνατος, βιβλία, Εκδόσεις «Αποστολική Διακονία», Ανδρέας Θεοδώρου Κυριακή Θ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί αιφνιδίου θανάτου, και πώς δυνάμεθα φυγείν αυτόν (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
Δημοσιεύθηκε στις 15 Νοεμβρίου, 2012
(4,040 άτομα το έχουν διαβάσει)
(4,040 άτομα το έχουν διαβάσει)
Παραβολή του άφρoνος πλουσίου (Λουκ. 12, 16-21)
Από την ερμηνεία:
– Γιατί ο Θεός ευδόκησε, η χώρα του κακού και διεστραμένου πλουσίου, να καρποφορήσει πλήθος παντοίων και καλών καρπών;
– Τί κακά προξενεί ο πλούτος;
– Η πλεονεξία πάθος ακόρεστον. Ο πλεονέκτης όσο συνάγει τόσο περισσότερο επιθυμεί!
– Είναι δικά του τα αγαθά που θέλει να απολαύσει ο πλούσιος;
– Γιατί ανακηρύττει ο Θεός τον πλούσιο άφρονα;
– Γιατί ο Θεός λέγει “απαιτούσιν” (την ψυχή σου) και όχι “απαιτώ”;
Από την ομιλία:
– Φοβερός ο αιφνίδιος θάνατος. Μετά θάνατον ούτε ο ενάρετος μεταβάλλεται από την αρετή στην αμαρτία, ούτε ο αμαρτωλός από την αμαρτία στην αρετή. Όπως και αν ευρεθεί ο άνθρωπος στην ώρα του θανάτου έτσι και διαμένει.
– Όταν προ του θανάτου ο φιλάνθρωπος Θεός στέλνει ως άγγελον βαρύτατη ασθένεια, τότε αυτή βοά: Άνθρωπε, ετοίμασε τον εαυτό σου για την μέλλουσα ζωή και για το εκεί φοβερό κριτήριο. Οι πόνοι και η βάσανος της αρρώστιας και ο φοβερός φόβος του θανάτου την σκληρή καρδιά πολλές φορές κάμπτει. Τότε αισθάνεται ο άνθρωπος ότι χωρίζεται από του κόσμου, τότε βλέπει ότι σε τίποτα δεν τον ωφελεί ούτε ο πλούτος ούτε η δόξα ούτε όλα τα αγαθά του κόσμου.
– Όταν προ του θανάτου ο άνθρωπος είναι υγιής και εύρωστος και αμαρτάνων, μετά όμως από μια στιγμή άλαλος και αναίσθητος, ποιά ελπίδα τότε σωτηρίας; Πού επιστροφή;
– Ο Θεός ως εξουσιαστής και δεσπότης και της στάσεως και της κινήσεως και των νόμων και των ιδιωμάτων της φύσεως, και αυτής της φύσεως και των κτισμάτων πάντων δημιουργός και παντοδύναμος, κινεί και μεταβάλλει τα πάντα και ποιεί όσα θέλει και καθώς θέλει και βούλεται.
– Κάθε συμφορά, κάθε θλίψη και κάθε κακό όταν έλθει εξαίφνης γίνεται βαρύτερο και θλιβερότερο. Όταν έχει ο άνθρωπος προϋπάρχουσα είδηση του κακού, εάν μεν είναι το κακό φευκτόν, ή φεύγει αυτό παντελώς, ή με κάποιο τρόπο το κάνει μετριώτερο. Εάν δε άφευκτον, προετοιμάζει την καρδιά του για την υποδοχή του.
– Όταν προγνωρίζουμε τον θάνατον δια της μετανοίας και εξομολογήσεως απαλλασσόμαστε από το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων μας, καθησυχάζουμε της συνηδείσεως τον έλεγχο και διώχνουμε τον υπέρμετρο φόβο τής αιωνίου κολάσεως. Μεταλαβόντες δε των αγίων μυστηρίων, συνενούμεθα με τον σωτήρα Ιησού Χριστό.
– Όχι όμως μόνο αγνοούμε την ώρα τού θανάτου αλλά και το είδος του.
– Γιατί όμως ο Θεός ηθέλησε να μην γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας; Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ Λέξεις Κλειδιά: θάνατος, βιβλία, ερμηνεία, Ευαγγέλιο, ομιλία, Θεοτόκης, βίαιος θάνατος, Θ' Λουκά, άφρων πλούσιος, παραβολή, αιφνίδιος θάνατος, Κυριακοδρόμιον 
