Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Α’ 1 – 25.

ΒΙΒΛΟΣ γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυϊδ, υιού Αβραάμ. Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δέ εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δέ εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού, Ιούδας δέ εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δέ εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δέ εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δέ εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δέ εγέννησε τον Ναασσών, Ναασσών δέ εγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δέ εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δέ εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δέ εγέννησε τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δέ εγέννησε τον Δαυϊδ τον βασιλέα. Δαυϊδ δέ ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δέ εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δέ εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δέ εγέννησε τον Ασά, Ασά δέ εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δέ εγέννησε τον Ιωράμ, Ιωράμ δέ εγέννησε τον Οζίαν, Οζίας δέ εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δέ εγέννησε τον Άχαζ, Άχαζ δέ εγέννησε τον Εζεκίαν, Εζεκίας δέ εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δέ εγέννησε τον Αμών, Αμών δέ εγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δέ εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επι της μετοικεσίας Βαβυλώνος. Μετά δέ την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δέ εγέννησε τον Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δέ εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δέ εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δέ εγέννησε τον Αζώρ, Αζώρ δέ εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δέ εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δέ εγέννησε τον Ελιούδ, Ελιούδ δέ εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δέ εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δέ εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δέ εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ής εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. Πάσαι ούν αι γενεαί απο Αβραάμ έως Δαυϊδ γενεαί δεκατέσσαρες, και απο Δαυϊδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και απο της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες. του δέ Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ήν. μνηστευθείσης γάρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πρίν η συνελθείν αυτούς, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. Ιωσήφ δέ ο ανήρ αυτής, δίκαιος ών και μή θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. Ταύτα δέ αυτού ενθυμηθέντος, ιδού άγγελος Κυρίου κατ’ όναρ εφάνη αυτώ λέγων, Ιωσήφ υιός Δαυϊδ, μή φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκά σου, το γάρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου. τέξεται δέ υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν’ αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού απο των αμαρτιών αυτών. Τούτο δέ όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου λέγοντος, Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός. Διεγερθείς δέ ο Ιωσήφ απο του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου, και παρέλαβε την γυναίκα αυτού, και ουκ εγίνωσκεν αυτήν, έως ού έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφ. ιγ. 10 – 17.

Τω καιρώ εκείνω, Ήν διδάσκων ο Ιησούς εν μιά των συναγωγών εν τοις σάββασι. και ιδού γυνή ήν πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ, και ήν συγκύπτουσα, και μή δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές. ιδών δέ αυτήν ο Ιησούς, προσεφώνησε και είπεν αυτή, γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου, και επέθηκεν αυτή τας χείρας, και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν. αποκριθείς δέ ο αρχισυνάγωγος, αγανακτών ότι τω σαββάτω εθεράπευσεν ο Ιησούς, έλεγε τω όχλω, έξ ημέραι εισίν εν αις δεί εργάζεσθαι, εν ταύταις ούν ερχόμενοι θεραπεύεσθε, και μή τη ημέρα του σαββάτου. απεκρίθη ούν αυτώ ο Κύριος και είπεν, υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βούν αυτού η τον όνον απο της φάτνης, και απαγαγών ποτίζει; ταύτην δέ, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ήν έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι απο του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου; και ταύτα λέγοντος αυτού, κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ, και πάς ο όχλος έχαιρεν επι πάσι τοις ενδόξοις τοις γινομένοις υπ’ αυτού.

Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: ιη. 18 – 27.

Τω καιρώ εκείνω, επηρώτησεν τον Ιησούν τις αυτόν άρχων λέγων: διδάσκαλε αγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; Είπε δέ αυτώ ο Ιησούς: τί με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός, ει μή είς, ο Θεός. Τας εντολάς οίδας΄ μή μοιχεύσης, μή φονεύσης, μή κλέψης, μή ψευδομαρτυρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. Ο δέ είπε: ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. Ακούσας δέ ταύτα ο Ιησούς είπεν αυτώ: έτι έν σοι λείπει, πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. Ο δέ ακούσας ταύτα περίλυπος εγένετο΄ ήν γάρ πλούσιος σφόδρα. Ιδών δέ αυτόν ο Ιησούς περίλυπον γενόμενον, είπε: πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού! Ευκοπώτερον γάρ εστι κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν, ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν. Είπον δέ οι ακούσαντες: και τίς δύναται σωθήναι? Ο δέ είπε: τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν.

Είναι μεγάλο εμπόδιον προς αρετήν η υπερηφάνεια και η έπαρσις. Και όποιος δεν είναι τίποτε, και νομίζει πως είναι μέγας και άξιος, εύκολα πλανάται και κρημνίζεται. Διότι η υπερηφάνεια και η έπαρσις γίνεται εμπόδιον για κάθε καλό σ’ αυτόν που την έχει και τον κάνει μισητόν και απρόσδεκτον στον Θεόν. Διότι «ακάθαρτος παρά Κυρίω πας υψηλοκάρδιος», και «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν». Η υπερηφάνεια είναι η αιτία όλων των κακών, και όσοι την έχουν εγκαταλείπονται από τον Θεόν. Και υστερούμενοι της Θείας βοηθείας, πίπτουν στα πάθη της ατιμίας. Διότι αρκεί μόνη η έπαρσις να σκορπίση όλον τον πλούτον των αρετών. Επειδή όχι μόνον παρακινεί προς κακίαν, αλλά και στην ίδια την αρετήν υποκρυπτομένη, μας προξενεί πολλήν ζημία, διότι μας αναγκάζει από το ένα μέρος να υπομένωμε τους κόπους και τους πόνους, και από το άλλο μας κάνει να χάνωμε τον καρπόν της αρετής, και έτσι δεν κερδίζουμε τίποτε. Άκαιρα λοιπόν κοπιάζει ο υπερήφανος και ματαίως βασανίζεται ταλαιπωρούμενος στους ιδρώτες και αγώνες της αρετής. Διότι ως κυριευμένος από την υπερηφάνειαν απομακρύνεται από την Θείαν βοήθεια και μένει ο ταλαίπωρος έρημος και άπορος από κάθε αγαθόν. Αυτό έπαθε και ο σημερινός Νομικός, ο οποίος ετόλμησε να πειράξη τον Χριστόν, ερωτώντας αυτόν με δόλον και έπαρσιν. Ακούστε λοιπόν τον Θεηγόρον Λουκά τί λέγει στο ιερόν Ευαγγέλιον, να μάθετε σαφέστερα την υπόθεση.