Ευαγγέλιο

Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου (Χαναναίας): Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Έχει πας έπαινος όρους και μέτρα. Εάν δε ο εγκωμιαστής υπερβή ταύτα, ή μείνη οπίσω αυτών, κιβδηλεύει την αλήθειαν. Επειδή δε οι άνθρωποι, και συλλογιζόμενοι και λαλούντες, και συγγράφοντες εύκολα ή υπό της ασθενείας του νοός ή υπό της βίας των παθών απατώνται, διά τούτο, όταν επαινώσιν, εύκολόν εστιν ή να αναβώσιν εις τας υπερβολάς, ή να πέσωσιν εις τας ελλείψεις. Όθεν ύποπτοι πάντοτέ εισιν οι υπό των ανθρώπων λεγόμενοι έπαινοι. Αλλ’ ότε επαινέτης εστίν ο Θεός ο αλάνθαστος και απαθής και πανυπερτέλειος, τότε μωρός εστι και ασύνετος, όστις αμφιβάλλει περί της αληθείας των εγκωμίων. Του Θεού το στόμα μεγάλους επαίνους έπλεξεν εις την προς αυτόν προσελθούσαν Χαναναίαν. Ευσεβέστατοι χριστιανοί, προσηλώσατε τον νουν εις την ερμηνείαν της σήμερον αναγνωσθείσης ευαγγελικής ιστορίας, ίνα μάθητε πόσον μεγάλη ην η πίστις της Χαναναίας.

– Ποιους αποκαλεί τέκνα και ποιούς κυνάρια ο Ιησούς και γιατί;

– Γιατί μιλά με αυτόν τον τρόπο στην Χαναναία και φαίνεται πως την περιφρονεί; Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή ΙΣΤ Ματθαίου: Ομιλία εις την παραβολήν των ταλάντων (Γερμανός ο Β’ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

(Ματθ. κε’ 14-30) Οι γεωργοί που φυλάσσουν τους αγρούς και τα περιβόλια των αρχόντων, έχουν συνήθεια να συνάζουν όσα άνθη εύρουν ωραία και ευωδέστατα, και να τα προσφέρουν στους κυρίους των· και εάν έχουν και άλλους φίλους, δίδουν και σ’ αυτούς. Εκείνοι δεχόμενοι τα κρίνα περιχαρώς, ευχαριστούν και φιλοδωρούν τους γεωργούς, αν και δεν λαμβάνουν από τα άνθη εκείνα άλλην ωφέλειαν εκτός από το ότι ευχαριστούν για λίγην ώραν την όρασι και ότι ευωδιάζουν την όσφρησίν τους. Εμείς δε οι πνευματικοί γεωργοί και διδάσκαλοι, που μας έχει εμπιστευθή ο Κύριος τον αειθαλή λειμώνα τού αγίου Ευαγγελίου και περιποιούμεθα τόσον ωραίον και πανευφρόσυνον περιβόλι, δεν προσφέρουμε μόνον μίαν φοράν τον χρόνον σ’ εσάς τους ηγαπημένους αδελφούς και φίλους μας άνθη καλοκαιρινά και ευμάραντα, αλλά καθημερινώς συνάζουμε λόγους πνευματικούς από τον αειθαλή Παράδεισον της Γραφής και σας διδάσκουμε με πολύν πόθο και επιμέλειαν, ευφραίνοντας τις ψυχές σας με διάφορες νουθεσίες και υποδείγματα, με τα οποία ωφελείσθε, μετανοείτε για τις αμαρτίες σας και ευρίσκετε σωτηρίαν αιώνιον. Περιχαρώς λοιπόν να υποδέχεσθε την διδαχήν, αδελφοί και εκδιώκετε την δυσωδίαν της αμαρτίας με την ευωδίαν του Αγίου Πνεύματος· Και αφού έτσι καθαρισθήτε, θα γίνετε ναός τού Θεού και κατοικητήρια θείας χάριτος. Ακούσετε λοιπόν και την σημερινήν παραβολήν τού Κυρίου μας, να λάβετε στην ψυχήν πολλήν ωφέλειαν, και ιδιαιτέρως οι αμελείς και ράθυμοι, οι οποίοι δεν επιμελούνται να μεταδώσουν στον αδελφόν και πλησίον τους από το χάρισμα που έχει κάθε ένας κατά την τέχνην και την επιστήμην του. Προσέχετε λοιπόν με πολλήν ακρίβειαν.

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή ΙΕ’ Ματθαίου: Λόγος περί αγάπης (Αγ. Θεόληπτος Μητροπολίτης Φιλαδέλφειας (Α) και (Γ) και Αγ. Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως (Β))

(Ματθ. κβ’ 35-46)

«Ο δε Ιησούς έφη αυτώ· αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου… και τον πλησίον σου ως εαυτόν»

Α. Θέλω αδελφοί να συνθέσω τον ύμνον τής αγάπης. Και πάλι δεν ημπορώ να παραστήσω με λόγια την ευπρέπειάν της· διότι αυτή, η ωραιοτέρα από όλες τις αρετές, ως κεφαλή των καλών που είναι, γίνεται καταλη­πτή με έργα και εμπειρίαν. Γι’ αυτό και την θαυμασίαν αυτήν αγάπη γνωρίζουν ακριβώς εκείνοι, που ηξιώθησαν να περιπα­τήσουν την οδόν αυτής. Διότι άλλοι μεν έχουν την αγάπη στο στόμα και ομιλούν περί αυτής, ενώ άλλοι έχοντας αποκτήσει αυτήν στην καρδία τους την δημοσιεύουν με τα άριστα έργα τους. Αυτοί είναι πολύ ανώτεροι από τους προηγουμένους. Αλλά, αν και το μεγαλείον τής αγάπης υπερβαίνει τις δυνατότητες των λόγων μου, όμως με συντομία θα την εξυμνήσωμε, ώστε πολλοί να γίνουν ερασταί της.

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή IB’ Λουκά: Ομιλία περί ευχαριστίας (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

Θεραπεία των δέκα λεπρών (Λουκά ιζ’ 12-19)

Αληθώς, ο Θεός είναι παντεξούσιος και πανυπερτέλειος, ουδεμίαν ανάγκην έχει από τις ευχαριστίες και τα δώρα τού ανθρώπου. «Ότι των αγαθών μου ου χρεί­αν έχεις»· έτσι έψαλλεν ενώπιον του Θεού ο προφητάναξ Δαυίδ. Οι άνθρωποι δεικνύουν την ευγνωμοσύ­νην τους είτε ευχαριστώντας με λόγια ή προσφέροντας δώρα προς τον ευεργέτην. Ο Θεός ουδεμίαν ανάγκην έχει από την ευχαριστίαν και την δοξολογίαν μας, επειδή είναι αυτοδόξαστος· η θεία φύσις αυτού έχει αφ’ εαυτής άπειρον και ακατάπαυστον την δόξαν και την αίνεσιν. Ουδεμίαν ανάγκην έχει από την έμπρακτον, δηλαδή από την δια θυσιών και δώρων προσφερομένην σ’ αυτόν ευχαριστίαν εφ’ όσον είναι πνεύμα πανυπερτέλειον, δεν μετέχει ούτε απολαμβάνει καθόλου από τα σωματικά και υλικά πράγματα που του προσφέρονται. Επειδή όμως και η δια λόγου και η δι’ έργου προσφερομένη σ’ αυτόν ευχαριστία είναι βέβαια ένδειξις διακριτικής και καλοδιαθέτου ψυχής, γι’ αυτό την δέχεται ο Θεός ευμενώς· δέχεται και τα λόγια και τα δώρα τού ευχαρίστου ανθρώπου για την ευγνωμοσύνην τής ψυχής του, διότι η ευγνωμοσύνη είναι αρετή μεγάλη· αυτήν ζητεί ο Θεός από εμάς, αυτή του είναι πολύ ευπρόσδεκτος και γι’ αυτήν λαμβάνουμε εμείς πλούσιες τις ανταμοιβές του.

Διαβάστε περισσότερα »

Ομιλία (54η) ότι μετά την παρουσία του Κυρίου θα είναι και στους ενάρετους μεγαλύτερη η αμοιβή και στους απειθείς περισσότερη η τιμωρία και περί διαφόρων παθών και αρετών (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Εκφωνήθηκε την δέκατη (Ι’) Κυριακή του Λουκά, δηλαδή την προ των προπατόρων

Διαβάστε περισσότερα »