ερμηνεία

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Παραλύτου: Ομιλία περί του ότι μεγάλη της ελεημοσύνης η δύναμη (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 9, 32-42)

– Ποια ήταν η αιτία που η Ταβιθά επιλέχθηκε από τους Αποστόλους για να αξιωθεί της χάριτος και εξαιρέσεως της αναστάσεώς της;

– Η χάρις της ελεημοσύνης υπερβαίνει την χάριν πάσης θυσίας!

– Η ελεημοσύνη δεν είναι δωρεά όπως νομίζουν κάποιοι. Είναι δάνειο. Ποιός είναι εγγυητής αυτού του δανείου;

– Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος, που έχει άπειρα χρέη προς τον Θεόν, διά της ελεημοσύνης να καθιστά τον Θεό χρεώστη;

– Ποιες είναι οι ανταποδόσεις της ελεημοσύνης; Ποιοί ωφελούνται από την ελεημοσύνη;

– Για ποια άλλη αρετή υπεσχέθη ο Θεός τόσες ανταμοιβές όσες υπεσχέθη για την ελεημοσύνη; Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή του Παραλύτου: Λόγος για την συνήθεια της αμαρτίας (Αγ. Μακάριος ο Πάτμιος)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον: ε΄ 1 – 15.

Τω καιρώ εκείνω, ανέβη ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα. Έστι δέ εν τοις Ιεροσολύμοις επι τη προβατική κολυμβήθρα, η επιλεγομένη εβραϊστί Βηθεσδά, πέντε στοάς έχουσα. Εν ταύταις κατέκειτο πλήθος πολύ των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών, εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν. Άγγελος γάρ κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα, και εταράσσετο το ύδωρ. Ο ούν πρώτος εμβάς μετά την ταραχήν του ύδατος, υγιής εγίνετο ώ δήποτε κατείχετο νοσήματι. Ην δέ τις άνθρωπος εκεί, τριάκοντα και οκτώ έτη έχων εν τη ασθενεία αυτού. Τούτον ιδών ο Ιησούς κατακείμενον, και γνούς ότι πολύν ήδη χρόνον έχει, λέγει αυτώ: «θέλεις υγιής γενέσθαι;» Απεκρίθη Αυτώ ο ασθενών: «Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω, ίνα όταν ταραχθή το ύδωρ, βάλη με εις την κολυμβήθραν. Εν ώ δέ έρχομαι εγώ, άλλος πρό εμού καταβαίνει.» Λέγει αυτώ ο Ιησούς: «έγειρε, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει.» Και ευθέως εγένετο υγιής ο άνθρωπος, και ήρε τον κράβαττον αυτού και περιεπάτει. Ην δέ σάββατον εν εκείνη τη ημέρα. Έλεγον ούν οι Ιουδαίοι τω τεθεραπευμένω: «σάββατον εστίν, ουκ έξεστί σοι άραι τον κράβαττον.» Απεκρίθη αυτοίς: «ο ποιήσας με υγιή, Εκείνός μοι είπεν, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει.» Ηρώτησαν ούν αυτόν: «τίς εστιν ο άνθρωπος ο ειπών σοι, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει;» Ο δέ ιαθείς ουκ ήδει τίς εστιν, γάρ Ιησούς εξένευσεν όχλου όντος εν τω τόπω. Μετά ταύτα ευρίσκει αυτόν ο Ιησούς εν τω ιερώ και είπεν αυτώ: «ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε, ίνα μή χείρόν σοί τι γένηται.» Απήλθεν ο άνθρωπος και ανήγγειλε τοις Ιουδαίοις ότι Ιησούς εστίν ο ποιήσας αυτόν υγιή.

Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Μυροφόρων: Ομιλία περί ανεξικακίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 5, 12-20)

– Ποιες ήταν οι αιτίες όπου τόσοι πολλοί, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, επίστευσαν στον Χριστό μετά την Ανάστασή Του;

– Πώς ενεργούν οι αρετές κάποιων ανθρώπων σε άλλους πιστούς ανθρώπους και πώς σε απίστους;

– Τι ήταν αυτό που συγκινούσε τους ακροατές των Αποστόλων και συνεργούσε στον φωτισμό τους;

– Πώς αποδεικνύεται η αγάπη των Αποστόλων στον Ιησού Χριστό;

– Πού φαίνεται το μεγαλείο της ανεξικακίας των αποστόλων;

– Πώς ενεργούμε εμείς όταν κάποιος αδικήσει τους ηγαπημένους οικείους μας ή βλάψει τους φίλους μας;

– Οι Απόστολοι αφιέρωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να ευεργετήσουν τους εχθρούς και διώκτες και φονείς του Ιησού Χριστού, νουθετώντας και διαδάσκοντάς τους. – Πώς αντέδρασαν οι Απόστολοι στις διώξεις τους.

– Πώς αντιδρούμε εμείς όταν επιχειρούμε να ευεργετήσουμε κάποιον και αυτός ανταποδίδει κακία;

– Πώς η αρετή της ανεξικακίας έγινε η αιτία της σωτηρίας μας;

– Αιτία πάντων των κακών στον κόσμο η απουσία ανεξικακίας από τις καρδιές μας, όπου την θέση της πήρε η μνησικακία και το πνεύμα εκδικήσεως.

– Ποιος είναι Αυτός που μπορεί να φυτεύσει στις καρδιές των ανθρώπων την αρετή της ανεξικακίας; Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή των Μυροφόρων: Λόγος εις τας Μυροφόρους και εις την θεόσωμον ταφήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και εις τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, και εις την τριήμερον Ανάστασιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Γρηγόριος Πατριάρχης Αντιοχείας)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας. Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον: Ιε.43 – ιστ.8.
“Τω καιρώ εκείνω, ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, ός και αυτός ήν προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού, τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον, και ητήσατο το σώμα του Ιησού. Ο δέ Πιλάτος εθαύμασεν ει ήδη τέθνηκε” και προσκαλεσάμενος τον κεντυρίωνα επηρώτησεν αυτόν, ει πάλαι απέθανε. Και γνούς από του κεντυρίωνος εδωρήσατο το σώμα τω Ιωσήφ. Και αγοράσας σινδόνα και καθελών Αυτόν, ενείλησε τη σινδόνι, και κατέθηκεν Αυτόν εν μνημείω, ο ήν λελατομημένον εκ πέτρας. Και προσεκύλισε λίθον επί την θύραν του μνημείου. Η δέ Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία Ιωσή εθεώρουν πού τίθεται. ΚΑΙ διαγενομένου του σαββάτου, Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη, ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσιν Αυτόν. Και λίαν πρωϊ της μιάς σαββάτων έρχονται επί το μνημείον, ανατείλαντος του ηλίου. Και έλεγον προς εαυτάς: «τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου?» Και αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος’ ήν γάρ μέγας σφόδρα. Και εισελθούσαι εις το μνημείον, είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοις δεξιοίς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, και εξεθαμβήθησαν. Ο δέ λέγει αυταίς: «μή εκθαμβείσθε, Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον. Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν. Αλλ’ υπάγετε είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω, ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν, εκεί αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν.» Και εξελθούσαι έφυγον από του μνημείου, είχε δέ αυτάς τρόμος και έκστασις, και ουδενί ουδέν είπον’ εφοβούντο γάρ”.

Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Αντιπάσχα (Θωμά): Ομιλία περί θείου και δαιμονικού και αδιακρίτου ζήλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 5, 12-20) – Τα δύο είδη ζήλου: Ο θεϊκός και ο δαιμονικός. Πού “κατοικεί” ο καθένας από αυτούς;

– Υπάρχει ζήλος ευπρόσδεκτος και ζήλος αποτρόπαιος για τον Θεό;

– Ποιος είναι ο αδιάκριτος ζήλος και πώς γεννάται;

– Πότε ο ζήλος μας μπορεί να προξενήσει βλάβη;

– Πολλές φορές ο ζήλος μας όχι μόνο αδιάκριτος είναι, αλλά και υπό των παθών μας μεμολυσμένος.

– Η υπερηφάνεια, ο φθόνος και η δοξομανία είναι πολλές φορές η αφετηρία του ζήλου μας.

– Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος είναι ζήλος θεϊκός, ποιος δαιμονικός, ποιος διακριτικός και ποιος αδιάκριτος; Πόσο εύκολο είναι αυτό; Διαβάστε περισσότερα »