Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος συνέρχεται σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, ύστερα από τα γεγονότα που είδαν το φως της δημοσιότητος. Καλούμαστε, λοιπόν, να βρούμε τρόπους όχι μόνον να ξεπεράσουμε την κρίση, αλλά να θεραπεύσουμε τυχόν πνευματικά αρρωστήματα τα οποία υπάρχουν μέσα στον οργανισμό της Εκκλησίας.
Προσωπικά δεν μου αρέσουν οι όροι εκδημοκρατισμός και διαφάνεια της Εκκλησίας, γιατί αυτό αφ’ ενός μεν δείχνει ότι μέχρι τώρα δεν υπήρχαν τα στοιχεία αυτά στην Εκκλησία, αφ’ ετέρου δε επειδή η υιοθέτηση των όρων αυτών δείχνει μια κοσμική νοοτροπία που εισέρχεται μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Θα προτιμούσα καλύτερα την έκφραση “διοίκηση της Εκκλησίας βάσει των ιερών Κανόνων”. Γιατί αν τηρούνται από όλους μας οι ιεροί Κανόνες, μάλιστα όχι επιλεκτικά, τότε δεν θα υπάρξη κανένα πρόβλημα. Όμως η υπερίσχυση του κοσμικού δικαίου και η παραθεώρηση των ιερών Κανόνων και των ευσεβών παραδόσεων εγκυμονεί πολλούς κινδύνους.
Θα μπορούσα να προτείνω μια σειρά πρακτικών θεμάτων, τα οποία πρέπει να βελτιωθούν. Επειδή, όμως, νομίζω ότι στην πραγματικότητα πάσχει το σύγχρονο σύστημα διοίκησης (και όχι ο θεσμός) γι’ αυτό και θα παραμείνω στον εντοπισμό πέντε γενικών θεμάτων, στα οποία φαίνεται η ασθένεια, χωρίς να εισέρχομαι σε λεπτομέρειες. Αν δε κληθώ να συμμετάσχω στις διάφορες Επιτροπές, τότε θα προτείνω και συγκεκριμένα μέτρα για την βελτίωση των εκκλησιαστικών πραγμάτων.
Κατηγορίες: 
Λέξεις Κλειδιά: 
