Εκδόσεις “Ακρίτας”

Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Αδελφέ Μακρυγιάννη,

Σου μιλάω σαν σε ζωντανό φίλο και αδελφό εν Χριστώ. Γιατί πιστεύω πως ζεις στον κόρφο του Θεού, όπως έλεγες. Τώρα, βέβαια, τα έμαθες όλα. Όταν ήσουνα εδώ, χάρη στην πίστη και τη χριστιανική ζωή σου, εγνώριζες ελάχιστα. Τώρα βλέπεις την ανθρώπινη ματαιότητα και το σκοτάδι του κόσμου με τέλεια γνώση. Και κατανοείς πλήρως τι σημαίνει ο λόγος του Χριστού: «όλος ο κόσμος κείται εν τω πονηρώ». Βλέπεις ότι το σατανικόν έρεβος έχει κατακαλύψει τα πάντα και μονάχα όσοι με συνέπεια πιστεύουν και ζουν εν Χριστώ, κατορθώνουν σε κάποιο μέτρο να φωτίζωνται από την αλήθεια του Θεού.

Υπήρξες πιστός Ορθόδοξος, στο βαθμό που προσδιόριζαν διάφοροι παράγοντες: φυσική καταβολή, ανατροφή, περιβάλλον, παιδεία, συνθήκες, προαίρεση. Και αναδείχτηκες αληθινός δούλος του Θεού, τέκνο πιστό της Εκκλησίας, παραδοσιακός Έλληνας. Σε εγνώρισα πριν τρεις μήνες. Και θαύμασα την ευσέβειά σου, την πίστη σου, την ευθύτητά σου, τη γνώση σου, την εντιμότητά σου, τη σωφροσύνη σου, την αγάπη σου στον Θεόν και τον πλησίον, τη λεβεντιά σου, την αυτοθυσία σου, την επιμονή σου στις προσευχές, την υπομονή σου στους τρομερούς πειρασμούς σου, την ευχαριστία σου στον Κύριον κατά το παρατεταμένο μαρτύριο των αθεράπευτων τραυμάτων σου, των ανοικτών σου πληγών.

Και πήρα απόφαση να σε προβάλω για υπόδειγμα ελληνορθόδοξου βίου. Διαβάστε περισσότερα »

Μεγάλη Πέμπτη: Το Υπερώον (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Η Μεγάλη Πέμπτη μάς εισάγει στο Πασχάλιο μυστήριο, και συγκεκριμένα στο πρώτο μέρος του.

Στη Θεία Λειτουργία διαβάζουμε το αποστολικό ανάγνωσμα από την Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή, στην οποία ο απόστολος Παύλος περιγράφει την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας: «Ἀδελφοί, ἐγὼ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν τῇ νυκτί, ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον…».

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα αποτελεί παράθεση πολλών κειμένων με θέματα το Συμβούλιο των Αρχιερέων, το μύρο της Βηθανίας, την προετοιμασία του Πάσχα, το πλύσιμο των ποδιών των μαθητών, την παράδοση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας, την αγωνία στη Γεθσημανή, το προδοτικό φιλί του Ιούδα, τη σύλληψη του Ιησού, την ανάκριση στην αυλή του αρχιερέως, την άρνηση του Πέτρου και τέλος την παράδοση του Κυρίου στον Ρωμαίο διοικητή.

Υπάρχει εδώ μία φράση καίριας σημασίας πάνω στην οποία αξίζει να στοχαστούμε: Είναι το «γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ», όταν ο Ιησούς αισθάνεται την ανθρώπινη φύση Του να κλονίζεται και ο ιδρώτας του γίνεται «ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος», όταν όλες οι οδύνες του Πάθους ανακεφαλαιώνονται ενώπιον Του («τὸ ποτήριον»). Διαβάστε περισσότερα »

Σκέψεις γύρω από ένα άδειο λίκνο ή πώς να εισαχθεί η παρηγορητική φροντίδα στο μαιευτήριο (Ιζαμπέλ ντε Μεζεράκ και ο γιατρός Ζαν-Φιλίπ-Λουκό με τη συνδρομή του γιατρού Δονατιέν Μαλέ, υπευθύνου για τη Μονάδα Παρηγορητικής Φροντίδας του νοσοκομείου Ομπουρντέν)

Εισαγωγή Από τον καθηγητή Φρανσίς Πουές διευθυντή του Πολυκλαδικού Κέντρου Προγεννητικής Διαγνωστικής, Μαιευτήριο Ιωάννα της Φλάνδρας, πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λιλ Διαβάστε περισσότερα »

Ένα παιδί για την αιωνιότητα (Isabelle de Mézerac)

Ένα παιδί για την αιωνιότητα- μια ιστορία ζωής, ένα οικογενειακό δράμα που μεταμορφώνεται σε μεγαλειώδες τραγούδι αγάπης. Πρόκειται για τη συγκλονιστική διήγηση μιας μητέρας που θα χάσει το παιδί της λίγο μετά τον τοκετό. Η ίδια το γνωρίζει αλλά αποφασίζει να το συνοδέψει με όλη της την αγάπη στην σύντομη ζωή του.

Η Ιζαμπέλ ντε Μεζεράκ είναι έγκυος. Της αναγγέλουν ότι το παιδί που περιμένει πάσχει από μια χρωμοσωμική ανωμαλία που θα του επιφέρει το θάνατο. Η ίδια και η οικογένειά της συγκλονίζονται, αποφασίζουν όμως να αντιμετωπίσουν τον προαναγγελθέντα αυτό θάνατο. Σ’ ένα κόσμο που δεν έχει να προσφέρει παρά μόνο την ευθανασία ως λύση σε μια τέτοια δοκιμασία, θα συνοδεύσουν ως το τέλος το παιδί τους, το μικρότερο αδελφό τους, σε μια απίστευτη περιπέτεια που θα μεταμορφώσει και τους ίδιους.

Όπως εκείνοι που συνοδεύουν τους δικούς τους που αναχωρούν μέσα στις μονάδες της παρηγορητικής φροντίδας, στο τελευταίο στάδιο μιας ασθένειας που κράτησε μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα, η συγγραφέας άντλησε, συμπορευόμενη με το καταδικασμένο βρέφος της, μια έξοχη δύναμη για να ξεκινήσει και πάλι σήμερα το δρόμο της ζωής.

Για να ολοκληρώσει τη διήγησή της, η Ιζαμπέλ ντε Μεζεράκ ζήτησε από ένα γιατρό, μαιευτήρα γυναικολόγο του νοσοκομειακού κέντρου της περιοχής, να θεμελιώσει τα λόγια της πάνω στην ιατρική αλήθεια.

Ξεκινώντας με τις σκέψεις ενός ειδικού στην παρηγορητική μέριμνα, αυτό το βιβλίο θέλει να προσφέρει ένα άνοιγμα, μια εναλλακτική λύση, σε όλα τα ζευγάρια που πλήττονται από μια τέτοια δοκιμασία.

Εκδόσεις "Ακρίτας" Μετάφραση Πολυξένη Τσαλίκη-Κιοσόγλου

Εκδόσεις “Ακρίτας”
Μετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη-Κιοσόγλου

Διαβάστε περισσότερα »

Μέγας Ευθύμιος: Ο Ήλιος της Ερήμου (Φώτης Κόντογλου)

Ἀληθινὰ κράζει ὁ προφήτης: «Ἀγαλλιάσθω ἡ ἔρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρῖνον». Μὲ τὴ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ γεμίσανε οἱ ἐρημιὲς ἀπὸ ἁγίους ἀνθρώπους, ἀπὸ ἄνθη πνευματικά. «Καὶ ἀντὶ τῆς στιβῆς, ἀναβήσεται κυπάρισσος, ἀντὶ δὲ τῆς κονίζης, ἀναβήσεται μυρσίνη». Καὶ ὁ ὑμνωδὸς γιὰ τὸν καθένα ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀγγελικοὺς κατοίκους τῆς ἐρήμου, ποὺ εἴχανε τὸ δάκρυ καθημερινό, ἀλλὰ ὄχι τὸ δάκρυ τῆς ἀπελπισίας, ἀλλὰ τῆς κατανύξεως τὸ «χαροποιὸν δάκρυον» ψέλνει παθητικά: «Ταῖς τῶν δακρύων σου ροαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας, καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας, καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασι, Εὐθύμιε πατὴρ ἡμῶν ὅσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

ἅγιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας, ποὺ ἑορτάζει τὴ μνήμη του ἡ Ἐκκλησία στὶς 20 τοῦ Ἰανουαρίου, ἐστάθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς φωστῆρες τῆς ἀσκητικῆς πολιτείας. Διαβάστε περισσότερα »