Πολλές φορές πέρασα, κάνοντας το περπάτημά μου μέσα στον όμορφο Πευκιά Ξυλοκάστρου, από το μέρος που σας στέλνω σε φωτογραφία, και κάθε φορά …φιλοσοφούσα πάνω σ’ αυτό που έβλεπα: ένα νεαρό πεύκο μεγαλώνει στη θέση που βρισκόταν κάποτε ο παχύς κορμός ενός άλλου πεύκου (και ο οποίος σχηματίζει μια “αγκαλιά”), χρησιμοποιώντας σαν τροφή-λίπασμα τα ανόργανα υλικά που προήλθαν απ’τα απομεινάρια του “πρόγονού” του.
Κατηγορίες: 
Λέξεις Κλειδιά: 
