Τα τελευταία χρόνια, στις δυτικές κυρίως κοινωνίες, καταγράφεται μία συνεχής και σημαντική αύξηση του πληθυσμού των ηλικιωμένων ατόμων. Η τεράστια πρόοδος της Ιατρικής τα προηγούμενα 30 χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, που κατέστησε τους ανθρώπους σημαντικά μακροβιότερους. Ο γηραιός πληθυσμός όχι μόνον αυξάνεται σε απόλυτους αριθμούς, σήμερα υπολογίζεται σε 600 εκατομμύρια και το 2025 προβλέ­πεται να διπλασιασθεί, αλλά και λόγω της συνεχιζόμενης υπογεννητικότητος, στις δυτικές κυρίως κοινωνίες και στην Κίνα (πολιτική του ενός παιδιού), μεγαλώνει το ποσοστό του μέσα σε κάθε κοινωνία. Αυτή η απόλυτη και ποσοστιαία μεγέθυνση αυτού του πληθυσμού, δημιουργεί κοινωνική πίεση. Διαβάστε περισσότερα »

Υπάρχει δυστυχώς και μία τοιαύτη μερίς ανθρώπων, που φέρουν τον τίτλον του «καλού, του θρήσκου, του αγαθού», αλ­λά μακρυά από την Εκκλησίαν του Χριστού. Διαβάστε περισσότερα »

Αυτή η απορία έχει μεγάλην κυκλοφορίαν. Ασφαλώς θα την έχετε ακούσει και σεις ή ίσως έχει απασχολήσει και σας κάποτε ή ίσως σας απασχολεί ακόμη. Πάντως εις ημάς πολλές φορές ετέθη εκ μέρους ακροατών μας, λόγω της φύσεως της μικράς μας διακονίας. Και είναι αλήθεια, ότι η ερώτησις αύτη, άμα και απορία, εις πολλούς παρουσιάζει εκ πρώτης όψεως τινα αληθοφάνειαν, εν σχέσει με άλλας, αλλά εις την βάσιν της δεν ευσταθεί. Διαβάστε περισσότερα »

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2008, στην επί­σημη εφημερίδα του Βατικανού, «L’ Osservartore Romano», δημοσιεύθηκε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο: I segni della morte. Aquarantanni del rapporto di Harvard (Τα σημεία του θανάτου. 40 χρόνια από την ανακοίνωση του Harvard). Το άρθρο υπογράφεται από την Lucetta Scaraffia, τακτική συνεργάτιδα της εφημερί­δος, καθηγήτρια Ιστορίας στο πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης, αντιπρόεδρο του Ιταλικού Συνδέσμου για την Επιστήμη και τη Ζωή και μέλος της Εθνικής Ιταλικής Επιτροπής Βιοηθικής. Στο άρθρο αυτό, η Scaraffia υποστηρίζει ότι ο εγκεφαλικός θάνατος (Ε.Θ.) δεν μπορεί, υπό το φως της σύγχρονης επιστημονικής έρευ­νας, να θεωρηθεί το τέλος της ζωής. Αυτό που την ανησυχεί είναι το ότι οι ανά­γκες για όργανα αυξάνονται, οι ιατροί βρίσκονται κάτω από πίεση να μεταθέσουν τη γραμμή που χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο, ώστε να μπορέσουν να αντλήσουν όργανα για μεταμόσχευση, σε χρόνο που αυτά θα είναι υγιή και βιώσιμα. Είναι καιρός, υποστηρίζει, να επανεξεταστεί το όλο ζήτημα του Ε.Θ., αφού πολλά μέλη της Ρωμαιοκαθολικής «Εκκλη­σίας», έχουν διατυπώσει πολλές και σοβαρές επιφυλάξεις και στην πόλη του Βατικανού δεν είναι σε χρήση το πιστοποιητικό του Ε.Θ. Θεωρεί απόδειξη του ότι ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι όντως νεκρός, τα περιστατικά των εγκεφαλικά νεκρών εγκύων γυναικών, στα οποία με την υποστήριξη της «νεκρής μητέ­ρας», συνεχίζεται η κύηση για άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα. Η αποδοχή του Ε.Θ. εγεί­ρει πολλά ηθικά ζητήματα και η αποδοχή της παύσης της εγκεφαλικής δραστηριότητας ως θανάτου εξισώνει το ανθρώπινο πρόσωπο με μόνες τις εγκεφαλικές λειτουργίες του και αντιτίθεται στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα, που θέλει την απόλυτη και ολοκληρωτική υπερά­σπιση της ανθρώπινης ζωής. Κατά την Scaraffia, στην 40ή επέτειο του νέου ορισμού του θανάτου, το θέμα του Ε.Θ. ανοίγει εκ νέου. Διαβάστε περισσότερα »

Η πίστις δοκιμάζεται ωσάν σε λυδία λίθον, επάνω εις τας θλίψεις. Εις τας θλίψεις η πίστις φαίνεται, εάν είναι αληθής η ψευδής. Πολλοί όταν όλα έρχωνται καλά, όπως τα θέλουν είναι πιστοί. Πηγαίνουν εις την Εκκλησίαν ανάπτουν κεριά, παρακολουθούν κηρύγματα, προσεύχονται, μελετούν θρησκευτικά βιβλία, συζητούν ωφέλιμα, παίρνουν ενεργόν μέρος εις Χριστιανικάς Κινήσεις, ενθουσιάζονται διά κάθε ευγενικόν, υψηλόν και ωραίον. Είναι εύθυμοι, είναι γελαστοί, ψάλλουν τραγουδούν, χαίρονται. Νομίζει κανείς, ότι δεν υπάρχουν άλλοι πιο αφοσιωμένοι εις τον Θεόν. Η σύζυγος δεν ευρίσκει λόγους να ευχαριστή τον Κύριον, διότι ο σύζυγος έρχεται με χέρια γεμάτα. Ο σύζυγος το ίδιο χαίρεται διότι η σύζυγός του είναι καλά εις την υγείαν, τα παιδιά είναι «γερά», η δουλειά πηγαίνει εμπρός. Μα αν η θάλασσα είναι δυνατόν να μείνη άνευ κυμάτων, άλλο τόσον είναι δυνατόν να μείνη ο άνθρωπος, η οικογένεια, άνευ θλίψεως και δοκιμασίας. Ή η μητέρα θ’ αρρωστήση, ή το παιδί θα πάθη κάτι, ή κάποια ζημιά θα τους επισκευθή, ή ο σύζυγος θα μείνη άνευ εργασίας, ή κάποιος θάνατος θα τους επισκευθή, ουδέποτε παραμένουν οι άνθρωποι πάντα χαρούμενοι και γελαστοί. Αλλά, αν συμβή κάτι εξ αυτών, τι γίνεται τότε; Διαβάστε περισσότερα »