Απάντησις εις νέον θεολόγον–κληρικόν και συγγραφέα ΔΥΣΤΥΧΩΣ ὑπάρχει ἕνας ἰσχυρὸς πόλεμος, ἐσωτερικός, καὶ τελευταῖα ἀπροκάλυπτος, μὲ τάσεις οἰκουμενιστικές, μοντέρνες καὶ ἀλλότριες καὶ μάλιστα ἀπὸ κινήσεις Ἀρχιερέων. Μιλοῦν γιὰ μετάφραση τῆς ἀπειρόκαλλης θείας Λειτουργίας, γιὰ δύο Ἐκκλησίες, γιὰ εἴσοδο τῶν γυναικῶν στὸ ἱερὸ βῆμα, γιὰ νεοπατερική, μεταπατερικὴ καὶ συναφειακὴ θεολογία, γιὰ κοσμικὲς συναυλίες ἐντὸς τῶν ἱερῶν ναῶν καὶ λοιπά. Τοὺς μιμοῦνται καὶ ἀκολουθοῦν ἱερεῖς, ποὺ παρασύρουν τὸν λαὸ σ᾽ ἕνα δρόμο ἁπλουστεύσεως, εὐκολίας καὶ ἰσοπεδώσεως. Ὅποιος ἀντιδρᾶ ἀμέσως χαρακτηρίζεται φανατικός, ταλιμπάν, ἀπηρχαιωμένος, μονολιθικὸς καὶ ἀρτηριοσκληρωτικός. Γίνεται προσπάθεια νὰ φθαρεῖ, νὰ γελοιοποιηθεῖ, νὰ θεωρηθεῖ φαιδρός. Ἡ ἀκρίβεια, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ παράδοση θὰ ἐλέγχει πάντα τοὺς παραχαράκτες. Ἕνα νέο, λίαν σοβαρό, ἐπικίνδυνο, ἐπιπόλαιο, ἄστοχο καὶ ἀσεβὲς ἀτόπημα ἀποτελεῖ ἡ ἔκδοση ἑνὸς βιβλίου μὲ τὸν βαρύγδουπο τίτλο “οἱ προϋποθέσεις τῆς ἱερωσύνης μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν Πατέρων…. Κανονικὸ Δίκαιο καὶ Οἰκονομία στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας” κάποιου νεαροῦ θεολόγου Ἰωάννου Ἀ. Ἀρσενιάδη, ποὺ πρόσφατα πληροφοροῦμαι χειροτονήθηκε καὶ κληρικός. Διαβάστε περισσότερα »
βιβλιοκρισία
Η ιερωσύνη δεν είναι τέχνασμα (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)
(2,399 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Bibliokritikes2-e1682076964862.png)
Σημερινές όψεις της θεολογίας και η συζήτησή τους (Σωτήρης Γουνελάς, συγγραφέας)
(2,236 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Bibliokritikes2-e1682076964862.png)
Με αφορμή το βιβλίο του Χρυσόστομου Α. Σταμούλη, «Έρως και θάνατος», εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2009 Αναμφίβολα έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο πλούσιο. Εννοώ βιβλίο όπου αποθησαυρίζονται πλήθος αναφορών και αποσπασμάτων από σπουδαία θεολογικά κείμενα αρχαιότερα και σύγχρονα συνυπολογίζοντας βέβαια τον κόπο της συλλογής, επεξεργασίας και μελέτης τους. Παρουσιάζονται και αναπτύσσονται θέματα πολύ σημαντικά που αφορούν την ορθόδοξη θεολογία, την εκκλησιαστική πραγματικότητα, τη γενικότερη χριστιανική παράδοση, αλλά και βασικές πλευρές της φιλοσοφίας και μάλιστα της σύγχρονης ευρωπαϊκής. Είναι έντονη ακόμη η ποιητική αίσθηση και η μεταφορά στο βιβλίο μικρών ποιημάτων ξένων και ελλήνων ποιητών, ευτυχώς όχι των «κλασικών». Στα πλεονεκτήματα της εργασίας αυτής, πρέπει να περιλάβουμε τον συγκερασμό ποιητικής προσέγγισης και θεολογίας, την προσπάθεια η συγγραφή να ξεφύγει από το είδος των ξερών επιστημονικών θεολογικών μελετών και να μιλήσει μια γλώσσα ζωντανή και υπαρξιακή, μια γλώσσα που δεν θέλει να ακολουθήσει το συνηθισμένο καλούπι παρόμοιων εργασιών. Εάν τώρα θελήσουμε να προσπελάσουμε το κείμενο βαθύτερα, η πληθώρα των εναλλασσόμενων πεδίων δείχνει μια ανάκραση ετερογενών στοιχείων που ζητούν να οικοδομήσουν το «νέο σπίτι», την Εκκλησία στη βάση της αρχικής ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά ανανεωμένη και απαλλαγμένη από την παραμόρφωση και την αλλοτρίωση. Έχω ωστόσο σοβαρές επιφυλάξεις για τις εξηγήσεις που δίδονται στα κύρια θεολογικά ζητήματα, αλλά και για τον τρόπο που ο σ. συνθέτει το λόγο του. Αυτή η προσπάθεια να συνδυάσει πατερική θεολογία με σύγχρονη φιλοσοφία και ποίηση, ενώ σε πρώτη ματιά μοιάζει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, νομίζω πως εμπεριέχει σοβαρά κενά ή μετέωρα σχήματα. Διαβάστε περισσότερα »
Βιβλιοκρισία του βιβλίου «Σοκ και δέος. Ο Θεός στην μετά-Χριστόν εποχή» του Αρσενίου Μέσκου, από τον Σωτήρη Γουνελά
(3,482 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Bibliokritikes2-e1682076964862.png)
Αρσενίου Μέσκου, «Σοκ και δέος. Ο Θεός στην μετά-Χριστόν εποχή», Αρμός 2009, σ. 332.
«Ανευ αισθήσεως νοεράς, των θείων εν αισθήσει την ηδονήν αδύνατον γεύσασθαι… ο γαρ μη ορών και ακούων και αισθανόμε- νος πνευματικώς, νεκρός εστι» (Γρηγορίου Σιναΐτου, κεφ. 97, Φιλοκαλία δ’ τόμ.).
Ο συγγραφέας του ηχηρού Σοκ και δέος Μάρκος Μέσκος μπορεί να διεκδικήσει για τον εαυτό του τα εύσημα του υβριστή, αν όχι του παραληρούντος λιβελογράφου εναντίον των κυρίων προσώπων της χριστιανικής ιστορίας και παράδοσης, δηλαδή του Χριστού, του Παύλου και των Πατέρων. Δεν πρόκειται μόνο για το τι λέει αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο συγγράφει το βιβλίο του. Συνδυάζοντας μία μίζερη και ρασιοναλιστική προσέγγιση με υπόγειες ανασυνθέσεις αρχαιότερων καταβολών γνωστικισμού, αρχαιοελληνισμού ή άλλων αιρετικών καταστάσεων που παρουσιάστηκαν στην πορεία της ιστορίας, στρέφεται κατά παντός υπερασπιστή της χριστιανικής Αλήθειας κατηγορώντας τον μάλιστα για εξαπάτηση των μαζών, για συστηματική απόκρυψη της Αλήθειας και για επίσης συστηματική και μόνιμη προώθηση ψευδούς ιδεολογίας ή θεωρίας ή πίστης. Διαβάστε περισσότερα »
Ο “εχθρός του λαού” (μοναχός Μωυσής αγιορείτης)
(2,142 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Bibliokritikes2-e1682076964862.png)
Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον βιβλίο που περιγράφει με απλό αλλά αρκετά δυνατό τρόπο τη “σταυρική πορεία του αγίου νεομάρτυρα π. Παύλου Ανσίμωφ (1891-1937)”. Συγγραφέας του είναι ο γιος του νεομάρτυρα Γεώργιος Ανσίμωφ. Είναι καθηγητής, σκηνοθέτης στο θέατρο Μπολσόι, καλλιτέχνης του λαού και διευθυντής της Ρωσικής Θεατρικής Ακαδημίας. Σήμερα θεωρείται από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της Ρωσίας.
![](/alopsis/Ansimof.jpg)
Εκδόσεις «Αρχονταρίκι»
Η «Φιλοκαλία» και «Το αδιανόητο τίποτα» (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)
(3,396 άτομα το έχουν διαβάσει)
![](https://alopsis.gr/wp-content/uploads/2023/04/Bibliokritikes2-e1682076964862.png)
Ο συγγραφέας Στέλιος Ράμφος με το νέο του βιβλίο “Το αδιανόητο τίποτα. Φιλοκαλικά ριζώματα του νεοελληνικού μηδενισμού” αμφισβητεί τη φιλοκαλική προσφορά! Διαβάστε περισσότερα »