Αποστολικό ανάγνωσμα

Αποστολικό ανάγνωσμα K’ Κυριακής: Ομιλία περί συκοφαντίας, και τίνι τρόπω δει απολογείσθαι κατά των συκοφαντούντων ημάς (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Γαλ. α’, 11-19)– Γιατί πρέπει να είναι απόλυτη η αποχή μας από το φοβερό αμάρτημα της συκοφαντίας;

– Τι είναι προτιμότερο ως αντίδραση. Να επαινέσω και να ευλογήσω τον συκοφάντη μου ή να σιωπήσω; Εάν σιωπήσω και δεν απολογηθώ δεν είναι σαν να μην έχω απολογία και σαν να δέχομαι την ψευδή κατηγορία; Είναι η απολογία αμαρτία; Πώς απολογήθηκε ο Χριστός όταν τον εσυκοφάντησαν; Ο Κύριός μας απολογήθηκε σε κάθε συκοφαντία;

– Ποιοι βλάπτονται από την συκοφαντία;

– Ποιες είναι οι συνέπειες σε όσους πιστεύουν τις συκοφαντίες;

– Οι βαθμοί της συκοφαντίας.

– Η συκοφαντία θυγάτηρ του μίσους και του φθόνου.

Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα ΙΗ’ Κυριακής: Ομιλία περί ελεημοσύνης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(B΄ Κορινθ. 9, 6-11)

– Ελεημοσύνη: νομοθεσία Θεού, αρετή αρεστή στο Θεό και δια αυτήν λαμβάνουμε πολλές ανταποδόσεις

– Ποιες παγίδες στείνει ο διάβολος στους ελεήμονες για να χάσουν τον μισθό τους από την άσκηση της αρετής;

– Για ποια λύπη μιλούσε ο θείος απόστολος όταν παρέδωσε τους περί ελεημοσύνης κανόνες; Ποια λύπη μολύνει της ελεημοσύνης την θυσία;

– Η ντροπή ή η ενόχληση από πτωχόν μπορεί να αποτελούν αιτίες ελεημοσύνης; Είναι σε αυτές τις περιπτώσεις η ελεημοσύνη ευπρόσδεκτη από τον Θεό;

– Γιατί η ντροπή ως αιτία ελεημοσύνης είναι στην πραγματικότητα αδικία;

– Ποια εντολή παραβαίνουμε όταν αιτία της ελεημοσύνης είναι η ενόχληση απ’ τον πτωχόν;

– Η ελεημοσύνη δώρο Θεού που ανταποδίδουμε.

– Τι σημασία έχει η αιτία της ελεημοσύνης από την στιγμή που ο πτωχός παρηγορείται και η ανάγκη του καλύπτεται;

– Ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της ελεημοσύνης; 

Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα IZ’ Κυριακής: Ομιλία περί του ότι άπαντες χρεωστούμεν γενέσθαι άγιοι και περί του πώς τοιούτοι γινόμεθα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β΄ Κορ.. στ’ 16 – ζ΄ 1)

– Ο θεόπνευστος Παύλος παραγγέλει να γίνουμε άγιοι. Όχι μόνο οι μοναχοί και οι ασκητές, αλλά και όσοι ζούμε μέσα στο θόρυβο του κόσμου βυθισμένοι στις φροντίδες.

– Πώς όμως μπορεί κανείς να γίνει άγιος; Είναι κάτι το δύσκολο ή ακατόρθωτο;

– Μπορεί το σώμα να είναι καθαρό πάσης σωματικής αμαρτίας αλλά η ψυχή πλήρης πάσης ακαθαρσίας. Το αντίθετο ουδέποτε συμβαίνει. Δηλαδή, ουδέποτε το σώμα αμαρτάνει όταν η ψυχή καθαρεύη από των πονηρών εννοιών και αντικρούη και απωθή τις επιθυμίες του σώματος. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

– Πώς μπορούμε να εμποδίσουμε τον κακό λογισμό; Τα στάδια των λογισμών (προσβολή, συνηδυσμός, πάλη, συγκατάθεση).

– Μάταια προφασιζόμαστε άλλος μεν την νεότητα, άλλος δε το γήρας, άλλος μεν τον πλούτον, έτερος δε την πτωχείαν, άλλος το αξίωμα και άλλος την ιδιωτικήν κατάσταση. Μάταια προβάλουμε τις δυσκολίες για την ανάβαση της κλίμακας της αγιότητος. Όλες οι δικαιολογίες σβήνουν μπρος στα αγαθά που περιμένουν τους αγίους στον ουρανό. Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΒ’ Ματθαίου: Ομιλία κατά των εν ταις καθ΄ημάς ημέραις απίστων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α΄ Κορ.. 15, 1-11)

– Εάν ρωτήσει κανείς όσους πολεμούν τον Χριστιανισμό, γιατί επιδεικνύουν τόσο ζήλο για τον αφανισμό της χριστιανικής πίστεως, απαντούν ότι σκοπός τους είναι να φωτίσουν τους ανθρώπους. Αλλά το είδος αυτού του φωτισμού το μαρτυρεί ο βίος και το πολίτευμά τους.

– Αποδείξεις του απ. Παύλου περί της αναστάσεως του Ιησού Χριστού: α) προφητικά βιβλία. Μήπως όμως όσα προείπαν οι προφήτες είναι δημιουργήματα των Χριστιανών ή μήπως τα Ευαγγέλια γράφτηκαν έτσι ώστε να συμφωνούν με τα προφητικά βιβλία και όχι με βάση την πραγματικότητα; β) Μάρτυρες που μαρτυρούν ότι είδαν τον Χριστόν μετά την εκ νεκρών ανάστασή Του. Πώς γνωρίζουμε όμως ότι αυτό που είδαν δεν ήταν ένα ψευδές πλάσμα που έπλασαν οι ίδιοι; Μήπως το φαντάστηκαν από φανατισμό; Πώς όμως επείσθησαν από μωρούς, φανατικούς και φαντασιόπληκτους τόσα πλήθη σε όλη την ανθρωπότητα;
– Τα πάθη εμπόδιο για τον άνθρωπο να γνωρίσει την αλήθεια.

Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΑ’ Ματθαίου: Ομιλία περί του κατά Θεόν ζήλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Ο ζήλος γεννάται εκ της αγάπης, διευθύνεται υπό της διακρίσεως και στηρίζεται υπό της υπομονής και σταθερότητος

– Όταν αυξηθεί η αγάπη που έχουμε στην καρδιά μας δια της χάριτος, γεννάται ο ζήλος. Και όπως η φωτιά μπορεί να θερμάνει αλλά και να κάψει, έτσι και ο ζήλος μπορεί να ωφελήσει αλλά και να βλάψει. Ανάλογα αν είναι διακριτικός ή αδιάκριτος. Και αδιάκριτος είναι ο ζήλος όταν με σφοδρότητα ορμάμε για να διαπράξουμε άνομα και άδικα έργα, μη διακρίνοντας ότι είναι τέτοια, νομίζοντας ότι είναι νόμιμα και δίκαια.
– Ο ζήλος είναι διακριτικός και επομένως ωφελιμότατος όταν η ψυχή έχει την επίγνωση της αληθείας και την ορθή των πραγμάτων διάκριση.
– Όμως ο διακριτικός ζήλος έχει ανάγκη επιμονής και σταθερότητος, επειδή χωρίς αυτήν δεν διαρκεί πολύ καιρό και μετά από λίγο σβήνει.
– Ο ζηλωτής άνθρωπος αντιμάχεται κατά παντός είδους ανομίας, αγωνιζόμενος και λόγω και έργω και με κάθε τρόπο, για να εξαλείψει την κακία από την ρίζα της, και στην θέση της να φυτέψει στις καρδιές των ανθρώπων την αρετή.
– Πολλοί περιφρονούν τον ζηλωτή άνθρωπο όταν νουθετεί και διδάσκει ως φλύαρο. Αλλοι τον κατηγορούν ως ασύνετο. Αλλοι τον συκοφαντούν ότι δήθεν ταράσσουν την ησυχία της πόλεως.
– Η σταθερότητα είναι τόσο αναγκαία για την στερέωση του ζήλου, ώστε, εάν λείψει, ο ζήλος μεταβάλλεται σε φόβο και ο ζηλωτής γίνεται δειλός και παντός έργου αγαθού αργός και άπρακτος.
– Ο ζήλος είναι κατ’ επίγνωση όταν είναι υπέρ της λατρείας του αληθινού Θεού. Όταν ο Θεός είναι Αυτός που οδηγεί τον ζηλωτή σε όλα του τα έργα.
– Ο ζήλος είναι σταθερός και επίμονος όταν ούτε οι επιβουλές, ούτε οι έλεγχοι, ούτε οι φοβερισμοί σβήνουν την φλόγα του θείου ζήλου.
– Κανείς άλλος δεν στήριξε τόσο την θεοσέβεια στο γένος του Ισραήλ, όσο των προφητών ο ζήλος. Κανείς άλλος δεν επέστρεψε τόσο από της πλάνης των ειδώλων τα έθνη, και εισήγαγε αυτά στην αλήθεια της πίστεως, όσο των αποστόλων ο ζήλος. Κανείς άλλος δεν έλεγξε τόσο των αιρετικών τις βλασφημίες, όσο των θείων πατέρων ο ζήλος.
– Μεγάλη αρετή ο ζήλος και μεγάλα τα κατορθώματά του, πλην όμως σπανίως ευρίσκεται καθαρός από της αδιακρισίας. Η δε αδιακρισία φθείρει την αρετή αυτού και πολλές φορές την μεταβάλλει σε κακία!
– Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν ζήλο θερμό όπως η φωτιά για τα σφάλματα των άλλων, ενώ για τα δικά τους ψυχρό σαν χιόνι! Αυτός ο ζήλος είναι αδιάκριτος.
– Για να έχω διακριτικό ζήλο θα πρέπει να διακρίνω πρώτα τα δικά μου σφάλματα και να καθαρίζω από αυτά την ψυχή μου και έπειτα να επιχειρώ την διόρθωση των άλλων.
– Πολλοί που έχουν ζήλο αλλά δεν διακρίνουν τα όντως καλά από τα κακά, διαπράττουν μεγάλα αμαρτήματα, νομίζοντας ότι πράττουν μεγάλες αρετές. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι σχισματικοί και οι εσχισμένοι. Αυτοί υπό του αδιακρίτου ζήλου εσκοτισμένοι, νομίζουν ως αρετή τον χωρισμό τους από την Εκκλησία του Χριστού, δηλαδή της ψυχής τους τον αφανισμό.
– Πόσοι έχουν ζήλο, αλλά μη γνωρίζοντες ότι είναι μέλη της Εκκλησίας , αυθαδιάζουν κατ’ αυτών των προεστώτων, ελέγχοντας αυτούς και νομίζουν ότι ποιούν αρετή, ενώ εργάζονται κακία δηλαδή παρακοή και ανυποταξία; Πόσοι έχουν μεν ζήλο για την διόρθωση των αδελφών αλλά δεν λειτουργούν με διάκριση και ελέγχουν αυτούς με αυστηρότητα και αντί ωφέλειας προξενούν βλάβη και αντί αρετής ποιούν αμαρτία;

Διαβάστε περισσότερα »