Και πάλι φέτος, βρισκόμαστε στην είσοδο του νέου χρόνου. Και πάλι στεκόμαστε στο κατώφλι της νέας χρονιάς, γεμάτοι ελπίδες και όνειρα για τις μέρες που θ’ ακολουθήσουν. Οι ευχές παίρνουν και δίδουν. «Χρόνια πολλά», «Καλή χρονιά», «Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος». Κι όλος ο κόσμος περιμένει μία αλλαγή προς το καλύτερο. Με αφορμή τις ευχές αυτές και τις ελπίδες που έχει ο κόσμος για μία ευτυχισμένη νέα χρονιά, για μία χρονιά όλο χαρά, για μία χρονιά χωρίς θλίψεις και βάσανα, θα ήταν καλό σήμερα να προβληματιστούμε ποιο είναι πράγματι το νόημα της λέξεως ευτυχία. Πώς επιτυγχάνεται άραγε η ειρήνη, η ευφορία, η ψυχική ηρεμία, η αισιοδοξία, η συνεχής και αμείωτος χαρά; Και ποια πράγματι είναι η βαθύτερη έννοια των λέξεων αυτών, που τόσο συχνά τις χρησιμοποιούμε στις ευχές μας και τις έχουμε κάνει καραμέλα; Διαβάστε περισσότερα »

Ένας παλιός καραβοκύρης μου έλεγε: «Είχαμε τότε τα ιστιοφόρα. Και δεν φοβόμασταν την ανοιχτή θάλασσα, γιατί το πανί κρατούσε το καράβι, και έπαιζε με το κύμα. Δυσκολία πολλή συναντούσαμε, όταν πλησιάζαμε στη στεριά. Και όταν πηγαίναμε τους υποψήφιους μοναχούς στο Όρος, ξέραμε ότι δεν θα τους ξαναπαίρναμε. Τους χάναμε, δεν ξανάβγαιναν έξω, όπως δεν γυρίζουν πίσω οι πεθαμένοι που τους πάνε στο κοιμητήριο». Το Άγιον Όρος το χαρακτήρισε κοιμητήριο, τάφο, όπου μπαίνει κανείς και δεν βγαίνει έξω. Και είχε δίκιο. Μπορούμε να πούμε ότι το Άγιον Όρος είναι ένα κοιμητήριο νεκρών σπόρων, από όπου βλάστησε μια άλλη ζωή και ανθοφορία. Το Άγιον Όρος είναι κάτι που σε συγκινεί βαθύτατα και σε έλκει. Κάτι που έχει σχέση με ένα θάνατο και με μια ζωή. Ο υποψήφιος μοναχός έρχεται στο Άγιον Όρος. Μένει εν ελευθερία. Θέλει να δει ποιές αντιδράσεις δημιουργούνται μέσα του με το τόπο. Και οι αντιδράσεις είναι διάφορες, ποικίλλουν κατά τα πρόσωπα και κατά τις αναζητήσεις των. Εάν η κλίση σου είναι γι’ αυτή τη ζωή, τη λογική, τον τόπο και το κλίμα, τότε μένεις. Γίνεται η κουρά σου. Και το άγιο Θυσιαστήριο, η αγία Τράπεζα είναι ο Τάφος ο πανάγιος του Χριστού, απ’ όπου ανατέλλει ως Νυμφίος εκ παστάδος φωτεινής. Και αγαπάς έναν Τάφο. Και προσπίπτεις στον Τάφο, επειδή αγαπάς τη ζωή. Διαβάστε περισσότερα »

Δεν έχουμε το δικαίωμα ή την πολυτέλεια να τον αδικοσπαταλούμε. Ο Θεός μας τον χαρίζει για τον καταρτισμό μας, για τον αγιασμό μας και την σωτηρία μας. Συχνά στην καθημερινή μας ζωή επαναλαμβάνουμε για πολλά θέματα, τη φράση «δεν έχω χρόνο». Ακόμη και για τον εκκλησιασμό μας, ή και για τη μελέτη του Θείου Λόγου. Ασχολούμενοι  μόνιμα με πράγματα εξωπνευματικά, ζώντας δηλαδή μέσα στην αμαρτία, ή συμβιβασμένοι επικίνδυνα και ποικιλότροπα μαζί της, όντως δεν έχουμε ούτε χρόνο, ούτε διάθεση να εφαρμόσουμε τις επιταγές της  Εκκλησίας μας. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που προβάλουν (στο ερώτημα περί εκκλησιασμού τους) το επιχείρημα των πολλών, και αναγκαίων ενασχολήσεων, πρακτικά της ελλείψεως τάχα, ελεύθερου χρόνου. Δικαιολογία, η αναγκαιότητα  αναπαύσεώς τους κατά τις Κυριακές. Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »