Φωνή Κυρίου

Κυριακή Β’ Λουκά: Αγαπώ μόνο αυτούς που με αγαπούνε;

Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε τήν τάση νά ἀγαποῦμε μόνο αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦνε; Ὁ Χριστός ἀναφέρει ὅτι «οἱ ἁμαρτωλοί ἀγαποῦν αὐτούς πού τούς ἀγαποῦν» καί ζητᾶ ἀπό τούς χριστιανούς «νά ἀγαποῦν τούς ἐχθρούς τους», νικώντας τήν τάση πού ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀναπτυγμένη μέσα του γιά τήν ὠφέλεια καί τό συμφέρον του (Λουκ. 6,32 καί 35). Καί ἀναφέρει ὅτι ὅσοι νικήσουν τό συμφέρον καί τήν ὠφέλεια θά λάβουν χάρη, εὐλογία ἀπό τόν Θεό. Εἶναι σημεῖο τῆς ἀπομάκρυνσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή σχέση μέ τόν Θεό ἡ ἀγάπη μόνο σ’ αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦν. Καί δέν εἶναι εὔκολη ἡ ἀνατροπή αὐτῆς τῆς στάσης. Ὁ ἄνθρωπος δέν διδάσκεται εὔκολα ἀπό παραδείγματα. Ἔχοντας ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν Θεό καί τή σχέση μαζί του, εἶναι συνήθως πρόθυμος νά ἀγαπήσει καί νά ἀποδεχθεῖ αὐτούς πού τόν ἀγαποῦνε, αὐτούς πού ἀνταποκρίνονται στίς ἐπιθυμίες του, αὐτούς μέ τούς ὁποίους τά συμφέροντά του ταυτίζονται. Δυσκολεύεται νά ἀγαπήσει ὅσους δέν τόν βλέπουν ὅπως ὁ ἴδιος θά ἤθελε, πόσο μᾶλλον τούς ἐχθρούς του. Καί σημάδια αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας εἶναι ὁ θυμός, ἡ ἄρνηση τῆς συγχώρεσης, ἡ ἐπιθυμία γιά ἐκδίκηση. Διαβάστε περισσότερα »

Δόξα ανθρώπων ή δόξα Θεού; Ο ανθρωπάρεσκος – Ο ναρκισσιστής – Ο ένθεος άνθρωπος

Κριτήριο τῆς πορείας τῆς ζωῆς μας καί τῶν ἀνθρώπινων σχέσεων εἶναι τό τί μᾶς ἀρέσει. Δέν ἀφορᾶ μόνο στόν χαρακτήρα μας καί τίς ἐπιλογές μας σέ σχέση μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς καί τόν πολιτισμό πού ἀκολουθοῦμε. Ἔχει νά κάνει μέ τήν ἐπιθυμία μας. Μέ τό τί μᾶς εὐχαριστεῖ. Καί εἶναι δύο συνήθως οἱ ὄψεις τῆς εὐχαρίστησης. Ἡ μία σχετίζεται μέ τούς ἄλλους. Κάνω ὅ,τι θέλουν οἱ ἄλλοι καί ἔτσι ἐξασφαλίζω τήν εὔνοιά τους. Ἀπό τήν ἄλλη, κάνω ὅ,τι μοῦ ἀρέσει γιατί θέλω νά εὐχαριστήσω τόν ἑαυτό μου. Ὑπάρχει καί ἕνα τρίτο κριτήριο. Κάνω ὅ,τι θά εὐχαριστήσει τόν Θεό, σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τό Εὐαγγέλιό του. Διαβάστε περισσότερα »

Ο Χριστός σώζει, όχι η πίστη που δεν κάνει εμπειρία ζωής το Χριστό

Ο Χριστός ρώτησε τους δύο τυφλούς αν πιστεύουν. Επίσης, θεραπεύοντάς τους, τους είπε «Ας γίνει σε σας σύμφωνα με την πίστη σας». Στη συνέχεια όταν του έφεραν έναν κωφάλαλο δαιμονισμένο, ο Κύριος τον θεράπευσε από το δαιμόνιο και του χάρισε τη σωματική υγεία, χωρίς να ζητήσει την πίστη του. Αυτό το έκανε, επειδή δεν ήταν εκείνος σε θέση να απαντήσει, λόγω της δεινής ψυχοσωματικής καταστάσεώς του. Το σημείο αυτό είναι άξιο ιδιαίτερης προσοχής. Πηγή της θεραπείας δεν είναι η θετική τοποθέτηση των ασθενών απέναντί του, αλλά ο ίδιος ο Κύριος. Ζητάει την πίστη, επειδή σέβεται το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Αυτός είναι που σώζει και που χαρίζει τη θεραπευτική και σωτήρια χάρη του, ενώ οι πιστοί απλώς ανοίγουν την καρδιά τους, για να λάβουν δωρεάν τη σωτηρία από αυτόν. Διαβάστε περισσότερα »

Ο μεγαλύτερος εχθρός της Εκκλησίας (π. Γεώργιος Μεταλληνός)

«…ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς» (Ιωάν. ιζ’ 11)
Σήμερα, που η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου (Νίκαια 325 μ.Χ.), γιατί την ελευθέρωσαν από την πνευματική νόσο της αρειανικής κακοδοξίας, κρίνουμε σκόπιμο να αναφερθούμε γενικότερα στην έννοια της αιρέσεως, του μεγαλυτέρου εχθρού της ενότητας της Εκκλησίας.

Διαβάστε περισσότερα »

Τα ευεργετικά αποτελέσματα των θλίψεων (Σεβ. Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ)

Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό με άνεση.
Ο Χριστιανός σ’ όλη του τη ζωή φροντίζει να μη δίνει καμιά αφορμή σκανδάλου. Όλα τα γεγονότα της ζωής του, είτε είναι εξωτερικές πιέσεις και θλίψεις είτε εσωτερικές πνευματικές καταστάσεις, τα αντιμετωπίζει σωστά και αποδεικνύει πως είναι άξιος της διακονίας και των χαρισμάτων που του έδωσε ο Θεός. Ο πιστός φροντίζει να είναι καθαρός από κάθε μέμψη και κατηγορία, αλλά και να αποδεικνύει θετικά και με καλά έργα τη ζωή του. Ο Οικουμένιος παρατηρεί πως ο Παύλος δεν είπε «φαινόμενοι», αλλά «συνιστώντες, ο έστιν αποδεικνύοντες», δηλ. όχι απλώς να φαινόμαστε, αλλά και να είμαστε. Ανάμεσα στ’ άλλα που μας προτρέπει να αντιμετωπίσουμε σωστά, είναι και οι θλίψεις. Ας δούμε πώς οι παντοειδείς θλίψεις που είναι αρνητικά γεγονότα, μπορούν να επιδράσουν θετικά σ’ εμάς.

Διαβάστε περισσότερα »