Σήμερα από πολλές, και συχνά αντίθετες πλευρές, από ανθρώπους του ανατολικού αλλά και του δυτικού ημισφαιρίου ακούμε πως η θητεία του Χριστιανισμού μέσα στον κόσμο μας τελείωσε. Πως ήταν ένας Μύθος, έδωσε ό,τι ήταν να δώσει σε αληθινά κρίσιμες στιγμές της ανθρωπότητας και πως τώρα είναι καιρός ν’ αναζητήσουμε ένα νέο Μύθο. Είναι τραγικό που ο σημερινός άνθρωπος δεν μπορεί πια ν’ ανιχνεύσει το αιώνιο, το υπερχρονικό και να το ξεχωρίσει από τη ροή και τη φθορά της ιστορικής ζωής. Αλλ’ ακόμη τραγικότερη είναι η θέση των σημερινών χριστιανών που την ψυχή τους σκιάζει το έντονο αίσθημα μιας δυσαρμονίας της αληθινά χριστιανικής ζωής με τη ζωή που έχει συνεπάρει τους ανθρώπους του αιώνα μας. Γνωρίζουν, βέβαια πως αυτοί δεν είναι «του κόσμου τούτου». Αλλά δεν λησμονούν πως καθημερινά προσεύχονται να έλθει η βασιλεία του Θεού «ως εν ουρανώ και επί της γης». Διαβάστε περισσότερα »

Η οικονομική κρίση, που ξέσπασε και συνταράζει την οικουμένη ολόκληρη σήμερα, απογυμνώνει τον άνθρωπο της καταναλωτικής κοινωνίας από εκείνες τις πενιχρές – αλλά λυσσαλέα διαφημιζόμενες – βεβαιότητες που καλλιεργούν συστηματικά τα τελευταία χρόνια οι πολύμορφοι πράκτορες του πνευματικού μηδενισμού. Διαβάστε περισσότερα »

Μας έχει συνηθίσει ο κόσμος αυτός, που ήλθαμε μη γνωρίζοντας τίποτα, πως ζούμε για να κερδίζουμε και να απολαμβά­νουμε. Να κερδίζουμε σε πείρα, σε γνώ­ση, σε σοφία, να κερδίζουμε υλικά αγαθά, ανέσεις, απολαύσεις, ηδονές, να κερ­δίζουμε οπωσδήποτε, κι ας περνούν τα χρόνια του βίου μας. Και δεν έχουμε νιώσει πως την ίδια στιγμή που πιστεύ­ουμε πως κερδίζουμε, την ίδια ακριβώς στιγμή χάνουμε. Χάνουμε σε χρόνο, χάνουμε σε νιάτα, χάνουμε σε δυνάμεις και χάνουμε συγγενείς, φίλους και γνώρι­μους. Κι ωστόσο, δεν αποτολμούμε να συμπεράνουμε, σε κάποια κρίσιμη στρο­φή του βίου μας, πως ενόσω ζούμε κερ­δίζοντας, περνώντας ο καιρός, όλο και περισσότερα χάνουμε. Για να φτάσουμε σε μια βαθμιαία απογύμνωση που λέγε­ται «ωριμότητα», που είναι «γήρας», που σημαίνει έναν κλιμακωτό αποχαιρε­τισμό του κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »

Έζησε και ξαναέζησε η ανθρωπότητα καιρούς, καιρούς δουλείας που ξεσηκώνον­ταν οι λαοί για να την αποτινάξουν, και καιρούς ελευθερίας που επλήγωνε και τε­λικά δηλητηρίαζε ο ατομικισμός —αφού, κατά την αθάνατη ρήση του Μακρυγιάν­νη, η ελευθερία —και η Δημοκρατία— στη­ρίζεται στο «εμείς» και ποτέ στο «εγώ». Διαβάστε περισσότερα »

Έχοντας ανατριχιαστικά απομακρυνθεί τα ευρωπαϊκά κράτη από το συστατήριο εκείνο, ευγενές όραμα των «πατέρων» της ενωμένης Ευρώπης, επί δεκαετίες, —πριν τα ξυπνήσει βίαια η σκληρή οικονομική κρίση που ζούμε— είχαν αδίσταχτα ρι­χτεί στην κατανάλωση. Στην κατανάλω­ση —διότι όλα τα άλλα, ξεκινώντας από το στείρο Ευρωκοινοβούλιο και καταλή­γοντας στις άκαρπες, βαθμιαίες διευρύν­σεις, δεν ήταν παρά καρυκεύματα της καταναλωτικής, της υλόφρονης βουλημίας μιας δέσμης κρατών που είχαν λακτίσει την ταυτότητά τους, την Γλώσσα τους, την Θρησκεία τους, τον πνευματι­κό τους πολιτισμό. Διαβάστε περισσότερα »