Α΄. Τι ’ναι τούτο; Σιωπή βαθειά σήμερα στη γη. Σιωπή βαθειά και ησυχία βαθειά. Σιωπή βαθειά, γιατί ο Βασιλιάς κοιμάται. Η γη φοβήθηκε και ησύχασε, γιατί ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε κι εκείνους που αιώνες κοιμόνταν ανέστησε. Ο Θεός με το σώμα πέθανε και ο άδης τρόμαξε. Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε κι αυτούς που βρίσκονταν στον άδη ξύπνησε. Διαβάστε περισσότερα »

Η ελληνική λέξη «κηδεία» ερμηνεύεται στα έγκυρα λεξικά ως «εκφορά νεκρού, ταφή, ξόδι», όπου «ξόδι» σημαίνει έξοδος, (εξ – οδεύω) δηλαδή, αναχώρηση από αυτήν τη ζωή για την άλλη. Λέξη του γλωσσοπλάστη λαού, η οποία ταυτίζεται νοηματικά με την ονομασία: «Εξόδιος Ακολουθία», όπως την ονομάζει η Εκκλησία. Το δε ρήμα «κηδεύω» σημαίνει στην πρώτη του έννοια φροντίζω, κατόπιν ενταφιάζω και επίσης δίνω σε γάμο. Ακόμη και το ρήμα «κήδω, κήδομαι» έχει την έννοια του φροντίζω. Ούτως ή άλλως όμως και τα δυο ρήματα ετυμολογικά παράγονται από τη λέξη «κήδος», που σημαίνει «φροντίδα». Από τις λίγες αυτές λεξιλογικές αναλύσεις φαίνεται ξεκάθαρα πως η λέξη κηδεία δεν είναι και δεν σημαίνει απλώς μια τυπική θρησκευτική τελετουργία, αλλά έχει βαθύτερη φιλάνθρωπη πνευματική διάσταση, που απορρέει από τη φυσική κλήση του ανθρώπου αλλά θεμελιώνεται και από τη διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας. Διαβάστε περισσότερα »

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

(Ματθ. 27, 62- 28, 10)

«Την δε επομένην ημέραν, μετά την Παρασκευήν, συνεκεντρώθησαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι εις τον Πιλάτον και του είπαν· Κύριε, ενεθυμήθημεν ότι εκείνος ο πλάνος είπεν, όταν ακόμη εζούσε, μετά τρεις ημέρας θα αναστηθώ. Δώσε λοιπόν διαταγήν να ασφαλισθή ο τάφος έως την τρίτην ημέραν, μήπως έλθουν οι μαθηταί Του και τον κλέψουν και ειπούν εις τον λαόν ότι ανεστήθη από τους νεκρούς, οπότε η τελευταία αυτή απάτη θα είναι χειροτέρα από την πρώτη» Διαβάστε περισσότερα »