Ο ρώσσος Αντρέϊ Ταρκόφσκι, ο ‘ποιητής του κινηματογράφου’, ένας από τους σημαντικοτέρους σύγχρονους σκηνοθέτες, εγεννήθη το 1932 κοντά στην Μόσχα. Η αξία των έργων του, η αισθητική και η πνευματική, είναι τόσο μεγάλη, που σπάνια συναντάται, όχι μόνο στον κινηματογράφο, αλλά και στην παγκόσμια τέχνη. Ενώ ο ίδιος συχνά παρεπονείτο: ‘Θα ήθελα να γυρίζω δυο ταινίες τον χρόνο’, μέσα σε 23 χρόνια γύρισε μόνον 7 ταινίες: ‘Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν’ (1962), ‘Αντρέϊ Ρουμπλιώφ’ (1966), που προεβλήθη περικεκομμένη το 1971 και ολόκληρη το 1987 στη Μόσχα και το 1973 στο εξωτερικό, ‘Σολάρις’ (1971), ‘Ο καθρέφτης’ (1974), ‘Στάλκερ’ (1979), ‘Νοσταλγία’ (1983) και ‘Η θυσία’ (1985). Σιγά – σιγά, η διεθνής αναγνώριση, τα βραβεία και οι διακρίσεις συνόδευσαν όλα του τα έργα. Όμως, μέσα στην πατρίδα του, μετά την ταινία για την ζωή του μεγάλου ρώσσου αγιογράφου Αντρέϊ Ρουμπλιώφ (15ος αι.), ήταν ένας ανεπιθύμητος, ένας κυνηγημένος, κάτι σαν ‘μίασμα’. Έτσι το 1984 αναγκάσθηκε να αυτοεξορισθή στην Δύση, θρηνώντας για την αγαπημένη του Ρωσσία και λέγοντας: ‘Αυτή είναι η χειρότερη στιγμή της ζωής μου’. Πέθανε σε ηλικία 54 ετών από καρκίνο των πνευμόνων, στις 29 Δεκεμβρίου του 1986, στο Παρίσι κι ετάφη στο νεκροταφείο της αγίας Ζενεβιέβης του Δάσους, κοντά σε άλλους ρώσσους εξόριστους και μετανάστες.
Διαβάστε περισσότερα »