(Εβρ. 9, 1-7)

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ. 9, 1-14] Διαβάστε περισσότερα »

(Λουκ. ιβ ́ 16-21, η ́ 8)

Δέν εἶναι τυχαία ἡ ἐπιμονή τῆς Ἐκκλησίας μας στό νά ἐπιλέγει νά διαβάζονται περικοπές ἀπό τό Εὐαγγέλιο πού ἀναφέρονται στή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ σέ σχέση μέ τόν πλοῦτο καί τό χρῆμα. Ὁ Κύριός μας στόχευε νά δείξει ποιός εἶναι ὁ δρόμος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί ποιά τά ἐμπόδια σ’ αὐτόν. Ὁ πλοῦτος εἶναι ἕνα ἀπ’ αὐτά. Ἀφορμή τῆς παραβολῆς τοῦ ἄφρονος πλουσίου, μετά τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου, ἦταν ἡ διαμάχη δύο ἀδελφῶν σχετικά μέ τή διανομή τῆς πατρικῆς κληρονομιᾶς. Ζήτησαν ἀπό τόν Χριστό νά τήν κάνει. Ὁ Κύριος ὅμως, ἀφοῦ τούς τόνισε ὅτι ὁ ἴδιος δέν ἦταν δικαστής, προτρέπει τόσο τούς ἴδιους ὅσο καί τό πλῆθος πού ἦταν συγκεντρωμένο, νά ἀποφεύγουν κάθε εἶδος πλεονεξίας. Καί γιά νά τούς βοηθήσει νά καταλάβουν τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε, τούς ἀφηγεῖται τήν παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου (Λουκ. 12,13-21). Διαβάστε περισσότερα »

[Υπομνηματισμός των εδαφίων: Ματθ. 26,47-56]   

«Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ (: και ενώ ο Ιησούς τους μιλούσε ακόμη, ιδού, ήλθε ο Ιούδας, ένας από τους δώδεκα. Και μαζί του ήλθε κι ένα μεγάλο πλήθος από ανθρώπους οπλισμένους με μαχαίρια και με ρόπαλα, τους οποίους είχαν στείλει οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού)» [Ματθ. 26, 47]. Διαβάστε περισσότερα »

(Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Καὶ πρῶτα πλούσιος, καὶ τώρα πλουσιώτερος, καὶ ἀκόμη διαλογίζεται ὁ ἄνθρωπος οὗτος; Εὐφόρησεν ἡ χώρα του μυριοπλάσιον ἀφθονίαν παντοίων καρπῶν καὶ ἀκόμη στενοχωρεῖται ἡ καρδία του; Ηὔξησαν ὑπέρμετρα τὰ γενήματά του, ἐπλήθυναν ἐπ’ ἄπειρον τὰ ἀγαθά του καὶ ηὔξησαν καὶ ἐπλήθυναν ἀκόμη αἱ φροντίδες του; Ἔγινεν ὑπέρπλουτος, καὶ ἀκόμη ἀδημονεῖ ὡσὰν πτωχός! Τί ποιήσω; Καὶ ἄν δὲν ἡσυχάσῃ τώρα, ὁποῦ τοῦ ἔπεμψεν ὁ Θεός, ὡσὰν ἄφθονον βροχήν, τὴν θείαν του εὐλογίαν, πότε θέλει παύσει ἀπὸ τῆς φιλοπλουτίας τὴν πολυτάραχον μέριμναν; Πότε, πότε; Ὅσον πλέον μαζώνει, τόσον πλέον ἐπιθυμεῖ. Τί δυστυχισμένη καὶ βασανισμένη ζωή! Καὶ τί μωρὴ καὶ ματαία ἐλπίδα! Διαβάστε περισσότερα »

[Τίτ. 3, 8-15]

«Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος (: Το ότι δικαιωθήκαμε και αναγεννηθήκαμε και θα κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή είναι λόγος και αλήθεια αξιόπιστη. Και γι’ αυτά τα θέματα θέλω να μιλάς με βεβαιότητα και με κύρος, για να φροντίζουν όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να πρωτοστατούν ακούραστα σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά έργα και τα ωφέλιμα στους ανθρώπους, αυτά για τα οποία σας μίλησα. Τις ανόητες συζητήσεις και γενεαλογίες για τους μυθικούς θεούς ή τους ευγενείς προγόνους, όπως και τις έριδες και τις διαμάχες για τον μωσαϊκό νόμο να τις αποφεύγεις, γιατί δε φέρνουν καμία ωφέλεια και είναι μάταιες. Αιρετικό άνθρωπο, που επιμένει να δημιουργεί σκάνδαλα και διαιρέσεις στην Εκκλησία, μετά την πρώτη και τη δεύτερη νουθεσία, παράτησέ τον και απόφευγέ τον. Να ξέρεις ότι έχει διαστραφεί τέτοιου είδους άνθρωπος και αμαρτάνει· και για την αμαρτία του αυτή ελέγχεται και καταδικάζεται από τη συνείδησή του και από τον ίδιο του τον εαυτό)» [Τίτ. 3, 8-11· ερμην. απόδοση Παναγ. Τρεμπέλα]. Διαβάστε περισσότερα »