Νίκος Τουλαντάς

Σύνοψη του Σύμπαντος (Νίκος Τουλαντάς)

 

Φαντάζομαι μία πολιτισμική περίσταση «απ’ το μέλλον». Φαντάζομαι μία οπερική σκηνή, ένα έργο, μέγα και θαυμαστό. Ένα κοινό που όχι μόνο παρεβρίσκεται, αλλά συμμετέχει στο έργο. Ένα κοινό, μέρος ενός έργου που δε θα παιζόταν αν δεν υπήρχε έστω κι ένα πρόσωπο εκτός των λειτουργών-εκτελεστών του έργου. Τί επίπεδο θα είχε μία τέτοια όχι μόνο παράσταση, αλλά παράσταση συμπαράστασης θεατών, σεναριογράφων, σκηνογράφων, συνθετών, ηθοποιών, μουσικών! Ένα έργο που σηκώνει το παν. Που μιλά γι’ αυτό, με τη χάρη και τη δύναμη αυτού.

«Σύνοψη του σύμπαντος» ήταν το παρατσούκλι της Σορβόννης (Εύα Κιουρί, Μαρία Κιουρί). Όταν έπεσα πάνω στην πληροφορία, αυτομάτως μεταφέρθηκα σε μία επαφή που μου είχε τύχει, κάποτε (2018), στο κέντρο της Αθήνας: Διαβάστε περισσότερα »

To τάλαντο του Pyotr Mamonov (Νίκος Τουλαντάς)

Ως έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ηθοποιούς, χωρίς μεγάλη εργογραφία και περιορισμένης φήμης σε παγκόσμιο επίπεδο, έχω ξεχωρίσει τον Ρώσο-Νορβηγό Pyotr Nikolayevich Mamonov. Γεννηθείς στη Μόσχα το 1951, μουσικός και μουσικοσυνθέτης της ροκ, ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε 14 κινηματογραφικά φιλμ. Πολυτάραχη ζωή που μετά τα 40 της έτη βρήκε ξεκούραση στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Κρατώντας το τελευταίο δεδομένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου, από τις συμμετοχές του σε κινηματογραφικά πρότζεκτ, ξεχωρίζω και προτείνω συχνά σε σινεφίλ φίλους δύο αριστουργηματικές ερμηνείες του. Το Ostrov (Pavel Lungin/2006) – π. Ανατόλιος – και το Tsar (Pavel Lungin/2009) – Ιβάν ο Τρομερός.

Πρόκειται για δύο κόντρα ρόλους που συναντιούνται κάπως στο γεγονός πως πρόκειται για δύο αρκετά φευγαλέες προσωπικότητες, αν και σε αντίθετες τροχιές και πεποιθήσεις. Η διαφορά τους είναι πως ο ένας είναι άγιος που το παίζει τρελός (φαντασιακός αλλά μελετημένος και βασισμένος πάνω σε αληθινούς χαρακτήρες τέτοιας πάστας) και ο άλλος είναι τρελός που το παίζει άγιος (και ιστορικό πρόσωπο).

Διαβάστε περισσότερα »

Αυτοαπόσπαση κι Ελληνικό Μέλλον (Νίκος Τουλαντάς)

Αν μη τι άλλο βρισκόμαστε στην εποχή της συντονισμένης δι-απόσπασης δια αυτοδιαφήμισης. Είναι αρνητικό και είναι θετικό το ότι το ζούμε, για την ώρα.

Διαβάστε περισσότερα »

Φυλακισμένοι Έξω (Νίκος Τουλαντάς)

Παθαίνεις σοκ, όταν συναντάς την πληροφορία πως από τα αρχαία ακόμα χρόνια (αρχαιότητα, στον χώρο της αρχαιολογίας, λογίζεται ό,τι βρίσκεται πριν τον 5ο αι. μ.Χ., άρα εδώ αναφερόμαστε στην αρχαιότητα της αρχαιότητας) οι άνθρωποι είχαν άγχος, κατά την προσπάθειά τους να σταθούν επιμελώς απέναντι στις υποχρεώσεις τους. Διαβάστε περισσότερα »

Δύο αξεσουάρ παντρεύονται (Νίκος Τουλαντάς)

Είναι μία στατιστική αλήθεια: ποτέ πριν την εποχή μας, τα περισσότερα ζευγάρια δεν είχαν πιο πολλά ζώα από παιδιά (το πιο σύνηθες είναι ο ίδιος αριθμός).

Άλλη αλήθεια: ποτέ πριν την εποχή μας δεν σύναπτες και ξεσύναπτες ερωτικό δεσμό τόσες πολλές φορές στη ζωή σου, εφόσον, το πέντε-δέκα «σχέσεις» (υπό πειραματισμό συσχετισμοί ουσιαστικά) θεωρείται φυσιολογικό και μάλιστα απαραίτητο για την απόκτηση ξεκάθαρης γνώσης του «τι χρειάζεσαι». Ο άλλος είναι αυτό που χρειάζεσαι, όχι αυτό που χρειάζεσαι – πέρα από τον έλεγχό σου, τους όρους και τις λογικές αναστολές – να αγαπάς και να προσέχεις. Ζει κανείς χωρίς να έχει έναν έρωτα στον οποίον να ατενίζει η ύπαρξή του; Ζει κανείς χωρίς να βγαίνει απʼ το πετσί του; Μετά ρωτάς: Για τι ζει;

Διαβάστε περισσότερα »