Η πρόοδος του κόσμου κατά τη σύγχρονη κοινωνική φιλοσοφία είναι η προϊοντοποίηση της φύσης, αυτό που το ονόμασαν και αειφορία. Ο κόσμος βλέπει προς ένα ιδανικό, που κάνει τα πάντα να δίνουν προϊόντα χρήσιμα στους ανθρώπους με την έννοια της συγκεκριμένης χρησιμότητας σε αγαθά καινούργια που με την όψη τους και το σχήμα τους να μην προδίδουν οπωσδήποτε τη φυσική τους προέλευση. Η γυμνή εικόνα της πρωτογενούς φυσικής κατάστασης των βιομηχανικών προϊόντων αποτελεί δείγμα αδυναμίας του σύγχρονου ανθρώπου να υποτάξει και να μεταποιήσει τη φύση και γι’ αυτό προδίδει καθυστέρηση. Διαβάστε περισσότερα »

Ο χρόνος που πέρασε είναι ο χρόνος της ζωής μας· δεν υπάρχει χρόνος ουδέτερος. Χαρές και λύπες, αρετές και κακίες, λάθη κι επιτυχίες γεμίζουν το χρόνο μας.

Το 2018 ήταν ένα μέρος του χρόνου της ιστορίας της ζωής του ανθρώπινου γένους. Ο χρόνος των αψύχων δεν γίνεται αισθητός από τα άψυχα. Είναι χρόνος ανθρώπινος κι αυτός.

Όταν λογαριάζουμε το χρόνο λογικά, περιγράφοντας εξωτερικά τα γεγονότα και τα πράγματα, είμαστε πάντοτε χαμένοι. Ο χρόνος που πέρασε είναι η ζημιά μας σε όλα γενικά τα πράγματα. Χάνουμε πλούτο, χάνουμε νιάτα, χάνουμε αισθήσεις και αισθήματα, ακόμα και τις ευγενικότερες αισθήσεις και αρετές και τις επιτυχίες μας. Όλα τα καταπίνει ο χρόνος που περνάει.

Γιατί χαιρόμαστε για την καινούργια χρονιά, που έρχεται; Διαβάστε περισσότερα »

Το μόνο πράγμα που μπορεί να παρατηρήσει κανείς, αμέσως μόλις κοιτάξει τα πρόσωπα των ανθρώπων στις μέρες μας, είναι μία κατάθλιψη. Μόνο λίγα παιδάκια, όχι όλα κι όχι σ’ όλες τις ώρες, δείχνουν ξένοιαστα και χαρούμενα. Η κατάθλιψη βέβαια αυτή δεν διαπιστώνεται μόνο άμεσα, αλλά συχνά και έμμεσα. Πρόσωπα οργισμένα, ανήσυχα και βιαστικά, πρόσωπα καχύποπτα ή παγερά αδιάφορα, πρόσωπα σε παραλήρημα θριάμβου για γελοίες επιτυχίες, πρόσωπα λαίμαργα για κάθε είδους ηδονές και προπαντός πρόσωπα που διψούν για παρανομία, για διαστροφή, για κάτι το αλλόκοτο ή με τη νευρασθένεια των συνεχών αλλαγών, πρόσωπα τέλος με την έκφραση της ειρωνείας στα χείλη, του χλευασμού και της αηδίας. Διαβάστε περισσότερα »

Η σύγχρονη οικογένεια είναι μια βασανισμένη οικογένεια. Γεύεται πολλές πίκρες και λίγες χαρές. Όταν γνωρίζονται δυο νέοι και νιώθουν να συγκινεί ο ένας τον άλλο με τον ιδιαίτερο εκείνο τρόπο, που τον λέμε έρωτα, τότε αισθάνονται μια πρωτόγνωρη ευτυχία. Αυτή την ευτυχία την απολαμβάνουν και θυσιάζουν πολλά άλλα και τα στερούνται ευχαρίστως, για να συντηρήσουν αυτό το θησαυρό. Διαβάστε περισσότερα »

Κρίση λέμε μιὰ χρονικὴ περίοδο μεγάλων προβλημάτων ποὺ βάζουν σὲ κίνδυνο τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Ἡ πρώτη κρίση ξέσπασε μέσα στὸν Παράδεισο κιόλας ὅπου ὁ Ἀδαμ ἄκουσε τὸ “Ἀδὰμ ποῦ εἶ” κι ἐφοβήθηκε. Αὐτὸς ὁ φόβος ἦταν ἠ πρώτη κρίση. Οἱ πρωτόπλαστοι ἦταν ἤδη οἰκογένεια. Διαβάστε περισσότερα »