Κυριακή Σαμαρείτιδος

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής της Σαμαρείτιδος: Ομιλία περί του τί δηλοί το όνομα Χριστιανός (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 11, 19-30)

– Πότε ονομάστηκαν Χριστιανοί οι πιστεύσαντες στον Χριστό;

– Γιατί εδόθη αυτό το όνομα; Και πόσο σπουδαίο είναι αυτό για κάθε Χριστιανό;

– Ο άνθρωπος πριν την πτώση του έλαβε δύο εξουσίες από τον Δημιουργό του. Βασιλέας της κτίσεως και των παθών κύριος.

– Με την σταύρωση και την ανάστασή Του ο Χριστός επανέφερε στο αρχαίο αξίωμα τον άνθρωπο που είχε απωλέσει μετά την πτώση του.

– Το όνομα Χριστιανός είναι ενδοξότερο από το άρχων, ηγεμών, δεσπότης, βασιλεύς και οποιοδήποτε άλλο αξίας σημαντικόν όνομα.

– Τι έκανε ο διάβολος όταν οι μαθητές τού Χριστού ονομάστηκαν Χριστιανοί; Αρκεί όμως μόνο το άγιον όνομα “Χριστιανός” για την σωτηρία του ανθρώπου;

– Σε ποια περίπτωση το όνομα “Χριστιανός” θα μας κατακρίνει; Διαβάστε περισσότερα »

Περί της Σαμαρείτιδος και ότι πρέπει να καταφρονούμε τα παρόντα (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Ὅλη αὐτή τήν περίοδο πού διανύομε τώρα, ἐπεκτεινομένη σέ πενήντα ἡμέρες, ἑορτάζομε τήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δεικνύοντας μέ αὐτή τήν παράτασι τήν ὑπεροχή της ἀπέναντι στίς ἄλλες ἑορτές. ῎Αν καί βέβαια αὐτή ἡ περίοδος τῶν ἡμερῶν περιλαμβάνει καί τήν ἐπέτειο μνήμη τῆς ἐπανόδου στούς οὐρανούς, ἀλλά καί αὐτή δεικνύει τή διαφορά τοῦ ἀναστάντος Δεσπότου πρός τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού κατά καιρούς ἔχουν ἀναβιώσει.

Διαβάστε περισσότερα »

Ομιλία εις την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα – Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ’ 5-42)

Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σω­ματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη. Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπί­ζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν’ αναζωο­γονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλ­λος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν απο­κτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη. Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυ­γές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τρα­γούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων. Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μια ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δε θα μπορούσε να τη σβήσει – που δε θα μπο­ρούσε ούτε κι ολόκληρος ωκεανός να τη σβήσει – τότε έχεις αποκτήσει πραγματική εμπειρία, είσαι άνθρωπος αληθινός. Μόνο όταν βρεθείς στο επίπεδο αυτό της ακό­ρεστης πνευματικής δίψας, της δίψας εκείνης που ένιω­σε κι ο Δαβίδ, θα κατανοήσεις με πληρότητα το σημε­ρινό ευαγγέλιο. Διαβάστε περισσότερα »