(Στην ΓΚΕΛΗ που ήξερε να βλέπει, να αισθάνεται και ν’ αγωνίζεται· δηλαδή ν’ αγαπά)

«Κοινωνία της Μοναξιάς»- ένα οξύμωρο σχήμα, που, επειδή είναι μια πραγματικότητα, εκφράζει με παραστατικότητα το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας. Δείχνει το μεγάλο μας «κατόρθωμα» να ενώσουμε δυο λέξεις με τόσο διαφορετικό νόημα: την κοινωνία, που σημαίνει επικοινωνία, και τη μοναξιά που σημαίνει απομόνωση, αποξένωση, έλλειψη επικοινωνίας. Έτσι αυτό που σήμερα ονομάζουμε κοινωνία, από σύνολο συνδεομένων λειτουργικά ανθρώπων, γίνεται σύνολο μοναξιάς. Ρίξαμε το καράβι της ανθρωπιάς στα βράχια κάποιου έρημου νησιού. Δεν επικοινωνούμε με ανθρώπινο τρόπο ούτε και στην έχθρα μας. Αντιπαθούμε τους συνανθρώπους μας όχι γι’ αυτό που είναι αλλά γι’ αυτό που είμαστε. Σκεπτόμαστε το διπλανό μας, μόνο όταν τον ζηλεύουμε και τον φθονούμε. Ο λόγος μας έχασε την επικοινωνιακή, συνδετική λειτουργία του. Ένα απλό «δυστυχώς» δε σημαίνει απόκριση και ανταπόκριση. Διαβάστε περισσότερα »

«Μερικοί βλέπουν τα πράγματα όπως είναι κι αναρωτιούνται «γιατί;». Εγώ ονειρεύομαι πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ κι αναρωτιέμαι, γιατί όχι;» (ΜΠΕΡΝΑΡΣΩ)

«Κράτος που μετατρέπει σε νάνους τους πολίτες, για να τους κάνει πειθήνια όργανά του, θα διαπιστώσει ότι με μικρούς ανθρώπους δεν μπορεί να κάνει μεγάλα έργα». Η φράση αυτή του Τζων Στιούαρτ Μιλλ αισθητοποιεί το σοβαρότερο πολιτικό πρόβλημα του καιρού μας: τη μικροποίηση και μικροβιοποίηση του πολίτη. Φυσικά ποτέ τα μικρόβια δε θα διανοηθούν να επαναστατήσουν. Απλώς θα φροντίσουν να μολύνουν ολόκληρο τον πολιτικό οργανισμό. Το να εξηγήσει κανείς πόσο δυσάρεστο είναι αυτό, φαίνεται μάλλον περιττό. Κανείς δεν ανοίγει διάλογο με τα μικρόβια· τα σκοτώνει. Ο λόγος φαίνεται σε πρώτη ματιά σκληρός. Δε θέλουμε σαν πρότυπο πολιτικής τον Νέρωνα, που ευχόταν όλος ο ρωμαϊκός λαός να είχε ένα λαιμό, για να τον κόψει με μια σπαθιά. Χρησιμοποιώντας το ρήμα «σκοτώνω», το εννοούμε σε μια μεταφορική διάσταση: να σκοτώσουμε τα συστήματα, που προωθούν τη μικροβιοποίηση μας, κάνοντας ο καθένας ένα ποιοτικό άλμα: την προσωπική του επανάσταση. Κατά πόσο, όμως, είναι έτοιμος και πρόθυμος ο σημερινός Έλληνας για μια τέτοια επανάσταση; Διαβάστε περισσότερα »

Παλαιότερα στη στήλη αυτή έγινε αναφορά στο υπόβαθρο συμπεριφοράς, το οποίο εξηγεί προκαταλήψεις, ασυνέπειες και αντιφάσεις («Εστία» 15.11, 29.11 και 13.12), σε σχέση με τις απόψεις περί κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων.

Με χρήση ορισμένων παραδειγμάτων επισημάνθηκε η εγγενής δυσκολία του ανθρώπου να επιχειρεί να δει τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες (κάτι που συσχετίζεται και με την ευφυία του), καθώς και η δυσκολία να δεχθεί ένα νέο δεδομένο χωρίς να το εντάξει αυτομάτως σε κάποιο ήδη επεξεργασμένο σκεπτικό. Σήμερα θα δούμε πώς η τεχνολογία επιτείνει αυτό το φαινόμενο και μάλιστα λειτουργεί μακροπρόθεσμα ως καταλύτης για την κοινωνική πόλωση.

Διαβάστε περισσότερα »

Είναι από τις παράπλευρες συνέπειες της κρίσης αυτή η γενικευμένη δυσθυμία και τα επεισόδια καθημερινής βαρβαρότητας με επιθετικές συμπεριφορές, αδιανόητα τρολαρίσματα στο Διαδίκτυο, ανώνυμες ιντερνετικές ασχήμιες, ή βλαστήμιες στον δρόμο από τους αυξανόμενους εχθρούς της κοσμιότητας… Διαβάστε περισσότερα »